Przejdź do zawartości

Ankus Marcjusz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ankus Marcjusz
Ilustracja
król Rzymu
Okres

od 642 p.n.e.
do 617 p.n.e.

Poprzednik

Tullus Hostiliusz

Następca

Tarkwiniusz Stary

Dane biograficzne
Miejsce śmierci

Rzym

Dzieci

dwóch synów

Ankus Marcjusz, Ancus Marcius – legendarny czwarty władca Rzymu (642 p.n.e.-617 p.n.e.), wnuk Numy Pompiliusza.

Zdobył kilka miast w okolicach Rzymu i zwiększył liczebność obywateli rzymskich (burząc zdobyte miasta i przenosząc ludność do stolicy). Państwo rzymskie w jego czasach rozszerzyło się na zachód i dotarło do morza, gdzie założono w ujściu Tybru miasto-port Ostię. Walczył zwycięsko z Latynami, których część osiedlił na Awentynie (późniejsi plebejusze). Zagrożony przez Etrusków, umocnił wzgórze Janikulum. Ankus Marcjusz wybudował pierwszy most na TybrzePons Sublicius (w 621 r. p.n.e.)[1], pod Kapitolem zaś pierwsze więzienie. Skodyfikował rzymskie obrzędy religijne i utworzył kapłańskie kolegium fecjałów (fetiales).

Następcą Ankusa był Tarkwiniusz Stary.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A. Rosset: Starożytne drogi i mosty, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1970, s. 154-155