Przejdź do zawartości

Święta Weronika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święta
Weronika
Ilustracja
Święta Weronika na obrazie Hansa Memlinga
Miejsce urodzenia

Ziemia Izraela

Data i miejsce śmierci

w I wieku
Soulac(?)

Czczona przez

Kościół katolicki
Apostolski Kościół Ormiański
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

4 lutego lub 12 lipca[a]
16/29 sierpnia[b]
12/25 lipca[c]

Patronka

fotografów, gospodyń parafialnych, szwaczek, tkaczy i kupców

Święta Weronika (zm. w I wieku n.e.) – matrona z Jerozolimy, która – według legendy – niosącemu krzyż Chrystusowi podała chustę do otarcia twarzy, na której miało odbić się oblicze Jezusa, święta Kościołów katolickiego, ormiańskiego i prawosławnego.

Hôtel Dieu de Cluny (Saône-et-Loire) około ~1430.
Hôtel Dieu de Cluny (Saône-et-Loire) około 1430.

Grecko-rzymskie słowo vera eikon („prawdziwy wizerunek”) dało początek imieniu Weronika. Kult świętej Weroniki należy do zakresu pobożności ludowej. Inne periodyki podają źródło imienia Weronika jako wywodzące się z języka greckiego pheronike czyli „niosąca zwycięstwo” (phero = niosę + nike = zwycięstwo).

Legenda o niej pojawiła się w IV wieku i rozwijała się w różnych wersjach aż do późnego średniowiecza, wzbogacana coraz to nowymi szczegółami. Zasadniczy wątek tego budującego opowiadania mówi o pewnej matronie jerozolimskiej, która wyszła na ulicę, by zobaczyć niosącego krzyż Jezusa. Widok zbitego, osłabionego skazańca upadającego pod ciężarem krzyża tak ją wzruszył, że przecisnęła się przez tłum i białą chustą otarła Jego twarz. Za ten miłosierny czyn otrzymała na chuście odbicie Jego bolesnego oblicza.

Stacja VI Drogi Krzyżowej - Weronika ociera twarz Pana Jezusa

Według średniowiecznej włoskiej legendy Veraicon (chusta z wizerunkiem Jezusa Chrystusa) Weronika uleczyła cesarza Tyberiusza, a później została ofiarowana papieżowi Klemensowi. Podania francuskie opisują życie św. Weroniki, które miało przebiegać u boku nawróconego Zacheusza, a zakończyć się misją przeniesienia relikwii Marii z Nazaretu do Soulac. Natomiast niektóre źródła utożsamiają ją z kobietą uleczoną przez Jezusa Chrystusa z krwotoku[1].

Święta Weronika jest patronką fotografów, gospodyń parafialnych, szwaczek, tkaczy oraz kupców. Jest również orędowniczką w przypadku poważnych obrażeń, krążenia krwi i dobrej śmierci.

Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 4 lutego lub 12 lipca[2].

Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają świętą:

W ikonografii jej atrybutem jest chusta z odbiciem twarzy Jezusa.

Relikwie chusty św. Weroniki przechowywane są w Capilla Mayor katedry w Jaén[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. liturgia katolicka
  2. liturgia ormiańska
  3. liturgia prawosławna
  4. Podwójne datowanie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hubert Jerzy Kaczmarski: Poczet Papieży: Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 50.
  2. Antonio Borrelli: Santa Veronica. [dostęp 2011-05-07]. (wł.).
  3. Brigitte Hintzen-Bohlen: Sztuka i Architektura - Andaluzja. Warszawa: Wydawnictwo Philip Wilson, 2008, s. 368. ISBN 978-3-8331-5106-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Veronika. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2011-05-07]. (niem.).
  • Święta Weronika. brewiarz.katolik.pl, 25-01-2011. [dostęp 2011-05-07].