Przejdź do zawartości

Wejherowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wejherowo
miasto i gmina
Ilustracja
Widok z lotu ptaka
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

wejherowski

Aglomeracja

trójmiejska

Data założenia

1643

Prawa miejskie

1650

Prezydent

Krzysztof Hildebrandt

Powierzchnia

26,99[1] km²

Wysokość

12,7–149,7 m n.p.m.

Populacja (30.06.2023)
• liczba ludności
• gęstość


46 271[2]
1713,74 os./km²

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

84-200

Tablice rejestracyjne

GWE, GWO

Położenie na mapie powiatu wejherowskiego
Mapa konturowa powiatu wejherowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wejherowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wejherowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Wejherowo”
Ziemia54°36′15″N 18°14′56″E/54,604167 18,248889
TERC (TERYT)

2215031

SIMC

0934984

Hasło promocyjne: Wejherowo – jakość miasta
Urząd miejski
pl. Jakuba Wejhera 8
84-200 Wejherowo
Strona internetowa
BIP

Wejherowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wejrowò, niem. Neustadt in Westpreußen[3]) – miasto w województwie pomorskim, położone na pograniczu Pojezierza Kaszubskiego i Pradoliny Redy-Łeby, nad rzeką Redą. Stanowi element Małego Trójmiasta Kaszubskiego, jest również częścią aglomeracji trójmiejskiej. Siedziba powiatu wejherowskiego i gminy Wejherowo. W latach 1975-1998 w województwie gdańskim. Wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki” oraz Doliny Logistycznej.

Wydany w 1880 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego uznaje miasto Wejherowo za stolicę Kaszub[4].

Według danych GUS z 31 grudnia 2022, Wejherowo liczyło 46 446 mieszkańców i było pod względem liczby ludności 87. miastem w Polsce[5].

Przynależność państwowa

[edytuj | edytuj kod]

Wejherowo będąc dawniej miastem pogranicza polsko-niemieckiego kilkukrotnie zmieniało przynależność państwową. Doświadczyło także okupacji szwedzkiej w czasie Potopu Szwedzkiego oraz francuskiej w trakcie Wojen Napoleońskich.

Osiedla

[edytuj | edytuj kod]

Statut miasta przewiduje możliwość utworzenia jednostek pomocniczych gminy zwanych osiedlami[6]. W kadencji rady gminy 2018-2023, wyznaczone były osiedla, dla których na początku 2019 przeprowadzono wybory do rad osiedli: Przemysłowa, Sucharskiego, Śmiechowo Północ, Śmiechowo Południe. Warunkiem utworzenia rady osiedla była 10% frekwencja w wyborach[7]. Warunek ten uzyskało tylko osiedle Sucharskiego[8].

Struktura powierzchni

[edytuj | edytuj kod]

Wejherowo ma obszar 26,99 km² (2016)[9], w tym:

  • użytki rolne: 20%
  • użytki leśne: 49,7%

Miasto zajmuje 2% powierzchni powiatu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Jakub Weiher – założyciel miasta
Kościół św. Anny z 1650, fundowany dla franciszkanów przez Jakuba Wejhera

Wejherowo – założone w 1643 przez polskiego wojewodę Jakuba Wejheraprawa miejskie uzyskało w 1650. Początkowo nazywane też było Wejherowską Wolą i Nowym Miastem (w odróżnieniu od „starego miasta” – czyli Pucka), potoczną nazwą niemiecką była w tym okresie Weihersfrey lub Weiherfrai[10]. Po 1676 przeszło na własność lokalnych rodzin magnackich (przez pewien czas należało także do Sobieskich).

W wyniku I rozbioru Polski (1772) włączono je do Prus pod nazwą Neustadt, czyli Nowe Miasto. W 1818 zostało miastem powiatowym w rejencji gdańskiej (Prusy Zachodnie), stając się też siedzibą okręgu kościelnego Ewangelickiego Kościoła Unii Staropruskiej, po przyłączeniu do Polski przemianowanego na superintendenturę (diecezję) wejherowską Ewangelickiego Kościoła Unijnego, która istniała do 1945. W 1870 wybudowano połączenie kolejowe z Gdańskiem i Słupskiem. W owym czasie miasto zamieszkane było w większości przez Niemców i Kaszubów. Na przełomie XIX i XX w. intensywnie rozwijało się gospodarczo.

W lutym 1920 Wejherowo zostało przyłączone do Polski przez błękitną armię generała Hallera. W chwili, gdy wojska polskie stanęły w mieście, przemówienie wygłosił słynny kaszubski działacz Antoni Abraham. W 1927 stało się siedzibą powiatu morskiego w województwie pomorskim (który obejmował dotychczasowy powiat pucki oraz powiat wejherowski bez Gdyni). Struktura demograficzna zaczęła się powoli zmieniać na korzyść Polaków. W dwudziestoleciu międzywojennym Wejherowo było jednym z głównych ośrodków regionalizmu (postulowano autonomizację regionu Pomorza w ramach państwa polskiego).

9 września 1939 Wejherowo zajęte przez Niemców. Ci nadali mu nazwę nieznacznie zmienioną względem obowiązującej w czasach II Rzeszy: Neustadt in Westpreußen, czyli Nowe Miasto w Prusach Zachodnich. Zasłużony burmistrz Teodor Bolduan został natychmiast aresztowany i rozstrzelany. Krótko po zakończeniu działań wojennych miasto odwiedził gauleiter Pomorza Albert Forster, który publicznie groził antyniemiecko nastawionym mieszkańcom Wejherowa. W okresie okupacji działała konspiracyjna organizacja TOW „Gryf Pomorski”. Na przełomie 1939 i 1940 Niemcy rozstrzelali w lasach piaśnickich 12-14 tys. ludzi, w tym wielu wejherowian. 12 marca 1945 miasto zostało zdobyte przez jednostki 1 Armii Pancernej Gwardii i 19 Armii 2 Frontu Białoruskiego oraz oddziały 2 i 3 batalionu czołgów polskiej 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Ku ich pamięci, w maju 1970 ustawiono Pomnik – czołg (T-34-85) przy ul. Ofiar Piaśnicy. Obecnie czołg stoi w Parku Kaszubskim, przy Strzeleckiej.

W 1975 Wejherowo utraciło status siedziby powiatu, by w 1999 go odzyskać (w ramach reformy przywrócono w Polsce powiaty i utworzono województwo pomorskie). W latach 2006–2008 przeprowadzono pierwszą od czasów powstania gruntowną renowację zabytkowego kompleksu Kalwarii Wejherowskiej.

Pomnik Jakuba Wejhera
Ratusz miejski

W skrócie:

Zabytki i interesujące miejsca

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bramy miejskie Wejherowa.
Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej
Kolegiata św. Trójcy
Fragment ulicy Jana III Sobieskiego
Starostwo Powiatowe w Wejherowie
Świąteczne oświetlenie rynku miejskiego i ratusza
Szachulcowy budynek dawnego szpitalika-przytułka
Park Majkowskiego wraz z Pałacem Przebendowskich i Keyserlingów

i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, wpisanego do Państwowego Rejestru Muzeów)

Burmistrzowie, naczelnicy i prezydenci

[edytuj | edytuj kod]

II RP[12]:

Okupacja niemiecka[12]:

  • Karl Nitschke (1939–1944)
  • Gustav Bamberger (?) (1944–1945)

PRL[12][13]:

[w latach 1949–1975 – organem wykonawczym było Prezydium Miejskiej Rady Narodowej]

III RP[12]:

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Ludność Wejherowa.

Dane z 31 grudnia 2016[14]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka Osób % Osób % Osób %
Populacja 50 039 100 25 784 52 24 225 48
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
1854 b.d. b.d.
Rok Liczba mieszkańców[15]
2003 44 532
2004 44 657
2005 44 977
2006 45 522
2007 45 869
2008 46 579
2009 47 188
2010 47 794
2011 50 145
2012 50 315
2013 50 234
2014 50 292
2015 50 215
2016 50 039
2017 49 927
2018 49 789
2019 49 505
2020 49 099
2021 46 968
  • Piramida wieku mieszkańców Wejherowa w 2014[15]:


 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Wejherowem.

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Położenie blisko Bałtyku sprawia, że Wejherowo znajduje się pod wpływem klimatu morskiego. Klimat kontynentalny ma znacznie mniejsze oddziaływanie niż w innych regionach kraju. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec, w którym średnia temperatura waha się od +13 °C do +22 °C. Najzimniejszy jest styczeń (temperatura waha się wówczas od −6 °C do 1 °C). Średnia roczna temperatura wynosi ok. +7 °C. Średnia roczna suma opadów wynosi 660 mm. Najbardziej deszczowym miesiącem jest sierpień (90 mm), najmniej opadów przypada na marzec (20 mm).

Średnie wartości temperatur i opadów w Wejherowie[16]
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Czer Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Rocznie
Śr. wysoka temperatura [°C] +1 0 +3 +10 +16 +20 +22 +20 +18 +12 +6 +2 +11
Śr. niska temperatura [°C] −6 −5 −2 +1 +5 +9 +13 +11 +8 +5 +1 −1 +3
Opady [mm] 40 30 20 30 50 60 80 90 60 50 40 50 660

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Przewozy autobusowe

[edytuj | edytuj kod]

Komunikacja miejska w Wejherowie organizowana jest przez MZK Wejherowo i w samym mieście zapewnia przewozy 17 liniami autobusowymi.

Na terenie miasta przebiega również linia autobusowa J (Wejherowo Szpital – Rumia Partyzantów) organizowana przez ZKM w Gdyni.

Z innymi miastami w Polsce Wejherowo ma połączenie dzięki węzłowi drogowemu i kolejowemu. Natomiast do okolicznych miejscowości dotrzeć można autobusami PKS.

Funkcjonują również korporacje taksówkarskie.

Dworzec kolejowy w Wejherowie

Przez Wejherowo przebiega linia kolejowa nr 202 (Gdańsk-Stargard). W mieście krzyżują się relacje kolejowe BerlinSzczecinKoszalinSłupskWejherowoGdynia oraz, aktualnie nieczynna, Wejherowo – Garczegorze. Z Trójmiastem Wejherowo połączone jest dzięki Szybkiej Kolei Miejskiej, obsługującej dwa przystanki osobowe oraz stację Wejherowo.

W mieście aktualnie znajduje się stacja kolejowa i dwa czynne przystanki osobowe:

Dawniej znajdował się także przystanek (obecnie bocznica szlakowa) Wejherowo Cementownia oddany do użytku w 1902.

W Wejherowie krzyżuje się kilka ważnych dróg:

Transport lotniczy

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 otwarto sanitarne lądowisko, położone przy ul. Jagalskiego.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Atrakcje okolicy

[edytuj | edytuj kod]

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
Fragment jednej ze ścieżek rowerowych w mieście

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

Wejherowo na przestrzeni wieków stanowiło silny ośrodek kultury polskiej, opierając się skutecznie akcji germanizacyjnej (działalność koła filomatów „Wiec” oraz S. Marońskiego, J. Łęgowskiego, L. Jakowickiego; koła śpiewacze i teatry amatorskie). Po 1920 miasto było także ważnym ośrodkiem regionalizmu kaszubskiego – wydawana była w nim Gazeta Kaszubska, ukazujące się najpierw jako dwutygodnik, a później tygodnik czasopismo Klëka, przekształcone w 1939 w Tygodnik Wielkiego Pomorza oraz Świt. W okresie międzywojennym animatorką życia kulturalnego w mieście była Maria Lukrecja Bobrius-Kręcka, która zarządzała Towarzystwem Miłośników Sceny oraz powołała koło teatralne w Wejherowie które wystawiało sztuki kaszubskich autorów takich jak np. Jan Karnowski, Bernard Sychta i Hieronim Derdowski, przyczyniła się też do powstania Teatru Kaszubskiego w Wejherowie[17].

Gmach Filharmonii Kaszubskiej – Wejherowskiego Centrum Kultury

Wejherowo jest siedzibą Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, które gromadzi zabytki piśmiennictwa kaszubsko-pomorskiego, a także organizuje wernisaże i wystawy. Inne muzeum, w którym zapoznać się można z dziejami rodu Wejherów oraz z działalnością wejherowskich franciszkanów, zlokalizowane jest w podziemiach klasztoru. Od 2015 w Wejherowie znajduje się Muzeum Piaśnickie. Od 2023 mieści się w historycznym budynku „Villa Musica” przy ulicy Ofiar Piaśnicy, który w czasie II Wojny Światowej był lokalną siedzibą Gestapo.

Verba SacraDanuta Stenka czyta Biblię w języku kaszubskim

W nowoczesnym gmachu Filharmonii Kaszubskiej funkcjonuje Wejherowskie Centrum Kultury, które – podobnie jak Powiatowy Zespół Placówek Oświatowo-Wychowawczych – prowadzi liczne sekcje i koła zainteresowań, a także zajmuje się edukacją kulturalną, organizuje duże imprezy o charakterze masowym oraz koordynuje działania kulturalne w mieście i regionie. Przy Wejherowskim Centrum Kultury działa też kino studyjne, które powstało po zamknięciu kina „Świt” pod koniec XX w., oraz duża sala teatralno-koncertowo-kinowa (występowali na niej m.in.: Budka Suflera, Grupa MoCarta, Raz, Dwa, Trzy, Aga Zaryan, Anna Maria Jopek, Hanna Banaszak, Edyta Geppert, Renata Przemyk, Grzegorz Turnau, Nigel Kennedy, Ania Wyszkoni, Anita Lipnicka, The Dumplings, Andrzej Piaseczny).

W Wejherowie mieści się Miejska Biblioteka Publiczna im. Aleksandra Majkowskiego przy ulicy Kaszubskiej (od lat organizująca, wraz z władzami miasta, literacki konkurs „Powiew Weny”) oraz Powiatowa Biblioteka Publiczna przy ulicy Dworcowej; działa kilka chórów, m.in. chór męski Harmonia oraz odnoszący sukcesy w kraju i w Europie chór mieszany Cantores Veiherovienses. Funkcjonują również lokalne media, w tym telewizja – Twoja Telewizja Morska i Telewizja Wejherowo, Radio Norda FM, lokalna prasa – Gryf Wejherowski, Express Powiatu Wejherowskiego, Nowiny (biuletyn Urzędu Miejskiego), Puls Wejherowa oraz lokalne serwisy internetowe – np. Nadmorski24.pl, gwe24.pl.

Cykliczne imprezy kulturalno-rozrywkowe w Wejherowie

  • Open Arts Festival
  • Ogólnopolski Festiwal Pieśni o Morzu
  • Verba Sacra – Modlitwy Katedr Polskich
  • Imprezy z cyklu African Battle: Reggae & Dub vs. Old Skul Funk & Afrobeat
  • Spotkania z Muzyką Kaszub w pałacu-muzeum
  • Spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki w Miejskiej Bibliotece Publicznej
  • Bożonarodzeniowy Jarmark Wejherowski
  • Wielkanocny Jarmark Wejherowski
  • Stragany Art na ul. Wałowej
  • Dzień Jakuba
  • Festyn Wakacyjny
  • koncerty organowe w wejherowskiej kolegiacie
  • kameralne koncerty wigilijne w wejherowskiej kolegiacie
  • letnie koncerty w parku i na rynku
  • poetyckie wieczory literackie i muzyczne w kawiarni-galerii „Insula”
  • występy lokalnych zespołów w browarze „Lubrow”
  • sobotnie występy w klubokawiarni Olimp w Wejherowie
  • Rekonstrukcja Historyczna w Wejherowie, czyli jak to na Pomorzu zdrajcy ze Szwedem próbowali się bratać.
  • FORCECON Zlot Fanów Gwiezdnych Wojen

Sport i rekreacja

[edytuj | edytuj kod]
Korty tenisowe
Kryta pływalnia

Najważniejsze obiekty sportowe w Wejherowie

  • Wejherowskie Korty Tenisowe,
  • Stadion WKS „Gryf” – Wzgórze Wolności,
  • Sala widowiskowo-sportowa przy Szkole Podstawowej nr 6,
  • Sala sportowa przy Szkole Podstawowej nr 5,
  • Kompleks sportowy przy Szkole Podstawowej nr 8,
  • Hala sportowa przy Powiatowym Zespole Szkół nr 2,
  • Hala sportowa przy Powiatowym Zespole Szkół nr 3,
  • Kompleks sportowy przy Powiatowym Zespole Szkół nr 4,
  • Kryta pływalnia i kryte lodowisko (przy Szkole Podstawowej nr 8),
  • Pole golfowe „Sierra Golf Club” (Pętkowice k. Wejherowa).

Kluby sportowe

  • Wejherowski Klub Sportowy „Gryf” – przez kilka lat jedyna w okolicy drużyna III ligi piłkarskiej, obecnie IV liga
  • Klub Sportowy „Sprzęgło” Wejherowo
  • Klub Sportowy „Tytani” Wejherowo (piłka ręczna) – I liga mężczyzn
  • Klub Sportowy UKS „Szóstka”
  • Klub Sportowy UKS „Ósemka” (koszykówka, Unihokej)
  • Wejherowski Klub Bokserski „WKB Gryf Wejherowo”

Cykliczne imprezy sportowe w Wejherowie

  • turniej streetballa na rynku
  • wyścig rowerów górskich na morenowych wzgórzach
  • biegi im. Jakuba Wejhera
  • Festyn Rekreacyjny „Wejherowo Biega”
  • turnieje piłkarskie
  • zawody balonowe
  • „Wejher Cross Games” – zawody cross-fit

Religia

[edytuj | edytuj kod]
Kapliczka Kalwarii Wejherowskiej
Poewangelicki kościół par. pw. św. Leona Wielkiego i Stanisława Kostki (1907–1909)

Kalwaria wejherowska

[edytuj | edytuj kod]

Wejherowo jest niekiedy nazywane „duchową stolicą Kaszub” ze względu na znajdujące się w nim liczne obiekty kultu religijnego, w tym sanktuarium pasyjno-maryjne oraz związane z nimi ruchy pielgrzymkowe o wielowiekowej tradycji.

 Osobny artykuł: Kalwaria Wejherowska.

Parafie rzymskokatolickie

[edytuj | edytuj kod]

Wspólnoty innych wyznań

[edytuj | edytuj kod]

Cmentarze

[edytuj | edytuj kod]

Współcześnie istniejące to:

Od 2004 działa w mieście stowarzyszenie, mające na celu upamiętnienie dawnych cmentarzy wejherowskich, do których należą:

  • Cmentarz Choleryczny
  • Cmentarz Ewangelicki – zlikwidowany (bez ekshumacji ciał) w 1951 przez władze komunistyczne ku oburzeniu mieszkańców miasta; obecnie upamiętniony granitowym głazem
  • Stary Cmentarz Ewangelicki – przy obecnej ulicy Kościuszki
  • Cmentarz Zakładu Psychiatrycznego – położony w lesie za jednostką wojskową, zachowało się sporo płyt nagrobnych, a także oryginalny układ ścieżek. W planach jest utworzenie lapidarium
  • Cmentarz Żołnierzy Niemieckich – zlikwidowany razem z cmentarzem ewangelickim w 1951
  • Cmentarz Żydowski – zachowały się ślady macew.

Oświata

[edytuj | edytuj kod]

Ośrodki edukacyjne w Wejherowie:

  • szkoły podstawowe:
    • Społeczna Szkoła Podstawowa nr 1 im. Janusza Korczaka,
    • Szkoła Podstawowa Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego im. bł. Alicji Kotowskiej,
    • Szkoła Podstawowa nr 5 im. Fryderyka Chopina,
    • Szkoła Podstawowa nr 6 im. Tadeusza Kościuszki,
    • Szkoła Podstawowa nr 8 im. Martyrologii Piaśnicy,
    • Szkoła Podstawowa nr 9 im. gen. Józefa Wybickiego,
    • Szkoła Podstawowa nr 11 im. Teodora Bolduana;
  • szkoły ponadpodstawowe:
    • Powiatowy Zespół Szkół nr 1 im. Jana III Sobieskiego: I Liceum Ogólnokształcące, I Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych,
    • Powiatowy Zespół Szkół nr 2 im. Bohaterskiej Załogi ORP „Orzeł” (pot. „Elektryk”): III Liceum Ogólnokształcące, Technikum nr 1, Branżowa Szkoła I Stopnia nr 3, Szkoła Policealna nr 1 dla Dorosłych,
    • Powiatowy Zespół Szkół nr 3 im. ks. Edmunda Roszczynialskiego: IV Liceum Ogólnokształcące, Technikum nr 2, Branżowa Szkoła I Stopnia nr 1, III Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, Szkoła Policealna nr 2 dla Dorosłych,
    • Powiatowy Zespół Szkół nr 4 im. Jakuba Wejhera (pot. „Samochodówka”): V Liceum Ogólnokształcące, Technikum nr 3, Branżowa Szkoła I Stopnia nr 2, II Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, Szkoła Policealna nr 3 dla Dorosłych,
    • Niepubliczna Szkoła Rzemiosła im. św. Józefa;
  • inne:
    • Powiatowy Zespół Szkół Policealnych im. Zdzisława Kieturakisa (pot. „Medyk”): Szkoła Policealna dla Młodzieży, Szkoła Policealna nr 4 dla Dorosłych,
    • Powiatowy Zespół Kształcenia Specjalnego: Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 1 im. Janusza Korczaka, Branżowa Szkoła I stopnia nr 5, Szkoła Specjalna Przysposabiająca do Pracy,
    • Powiatowy Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych: Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Wejherowie,
    • Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 2 dla Niesłyszących i Słabosłyszących im. Jana Siestrzyńskiego,
    • Powiatowy Zespół Placówek Oświatowo-Wychowawczych,
    • Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia im. Fryderyka Chopina,
    • Szkoła Muzyczna „Yamaha”;
  • Kaszubsko-Pomorska Szkoła Wyższa.

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]
Przykład architektury modernizmu w Wejherowie – ulica 3 Maja

Ludzie związani z Wejherowem‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Wejherowem‎.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
  2. Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2023-12-01] (pol.).
  3. Mapa z 1910 roku.
  4. Wejrowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 193.
  5. Wejherowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-09-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  6. Statut gminy Miasta Wejherowo [online].
  7. BIP – wybory do rad osiedli [online].
  8. Wybory do Rad Osiedli w Wejherowie. Znamy wyniki! [online]
  9. Główny Urząd Statystyczny: Statystyczne Vademecum Samorządowca 2017 – Wejherowo (gmina miejska). stat.gov.pl. [dostęp 2018-05-07]. (pol.).
  10. We Wejherowie będą strzelać jak w szwedzkim „Potopie”.
  11. Jerzy Antoni Kostka, Kostkowie herbu Dąbrowa, Wyd. Z.P. POLIMER Koszalin 2010, ISBN 978-83-89976-40-6, s. 257.
  12. a b c d MAŁA HISTORIA WEJHEROWA – AiS Armator i Skipper [online] [dostęp 2024-07-02].
  13. Urząd Miejski w Wejherowie [online], Archiwum Państwowe w Gdańsku Oddział w Gdyni [dostęp 2024-07-02].
  14. Główny Urząd Statystyczny: Statystyczne Vademecum Samorządowca 2017 – Wejherowo (gmina miejska). GUS. [dostęp 2018-05-07]. (pol.).
  15. a b Wejherowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  16. Historia pogody dla Słupska. Weatherbase.com. [dostęp 2008-04-17]. (ang.).
  17. Elżbieta Maria Grot, Doktor Franciszek Leon Kręcki (1883–1940), działacz młodokaszubski i obrońca praw Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku stracony w obozie Stutthof w 1940 roku, „Rocznik Gdański”, 26 czerwca 2018, s. 75–98, ISSN 0080-3456 [dostęp 2021-01-08] (pol.).
  18. Zbory [online], baptysci.pl [dostęp 2024-03-12].
  19. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2022-12-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Historia Wejherowa, Józef Borzyszkowski (red.), Klemens Bruski, Wejherowo: Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, 1998, ISBN 83-901354-8-5, OCLC 830198644.
  • Regina Osowicka, Jerzy Grubba: Ziemia Wejherowska, Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1980, ISBN 83-215-7196-4.
  • Regina Osowicka, Stanisław Janke (red.): Bedeker Wejherowski, Wydawnictwo ACTEN Wejherowo 2006, ISBN 83-922059-2-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]