Przejdź do zawartości

Chwaszczyno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chwaszczyno
wieś
Ilustracja
Kościół św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza oraz św. Marii Magdaleny w Chwaszczynie
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kartuski

Gmina

Żukowo

Liczba ludności (2022)

4609[2]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

80-209[3]

Tablice rejestracyjne

GKA

SIMC

0177170

Położenie na mapie gminy Żukowo
Mapa konturowa gminy Żukowo, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chwaszczyno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Chwaszczyno”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Chwaszczyno”
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Mapa konturowa powiatu kartuskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Chwaszczyno”
Ziemia54°26′37″N 18°25′08″E/54,443611 18,418889[1]
Strona internetowa

Chwaszczyno (kaszub. Chwaszczëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo, w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich z przeważającą zabudową jednorodzinno-podmiejską. Chwaszczynie jest węzeł drogowy (skrzyżowanie drogi krajowej nr 20 StargardSzczecinekGdynia z drogą wojewódzką nr 218 KrokowaGdańsk). Miejscowość graniczy z Gdynią (w kierunku północno-wschodnim) i z Gdańskiem (na wschodzie). Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Trójmiasta (linie nr 171, 191, 193 i Z). Pierwsze wzmianki o Chwaszczynie pochodzą z roku 1283.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Chwaszczyno[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0177187 Czarne Błota część wsi
0177201 Kowale część wsi
0177218 Lisie Błoto część wsi
0177224 Rewerenda część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś biskupstwa włocławskiego w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[6].

Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Quaschin. Po zakończeniu I wojny światowej wieś wróciła w granice Polski, jednak już w 1939 w wyniku niemieckiej agresji na Polskę, trafiła pod panowanie reżimu III Rzeszy. W 1942 polska nazwa wsi została zastąpiona nowo wymyśloną i bardziej niemieckąQuassendorf.[7]

Chwaszczyno zdobyli 13 marca 1945 żołnierze 1 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego, po dwu dniach walk Armii Czerwonej ze stawiającą opór armią niemiecką, co było równoznaczne z zakończeniem panowania reżimu III Rzeszy na tym terenie[8].

Do 1954 roku miejscowość należała i była siedzibą gminy Chwaszczyno, następnie gromady Chwaszczyno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Zabytki i inne obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków NID na listę zabytków wpisane są[9]:

  • kościół parafialny pw. św.św. Szymona i Judy Tadeusza, XVIII, XIX w., nr rej.: 1081 z 21.03.1990
  • cmentarz grzebalny, nr rej.: j.w.

Kościół pochodzi z 1726, rozbudowany w 1875 roku, z wyposażeniem pierwszej połowy XVIII wieku.

W Chwaszczynie znajduje się najwyższy maszt antenowy na Pomorzu Gdańskim, o wysokości 317 m[10].

Przy głównym skrzyżowaniu stoi kamienny obelisk z napisem Pamięci mieszkańców Gromady Chwaszczyno poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej 1939-1945. Obelisk odsłonięto 17 września 1972, odnowiono A.D. 2015.

Kacze Buki

[edytuj | edytuj kod]

Kacze Buki są położone przy granicach administracyjnych Gdyni i Gdańska w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich i obejmują zabudowania wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 218 nad północnym brzegiem jeziora Osowskiego. Połączenie z Gdynią i Gdańskiem umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr 171). Osada jest dawną częścią Kaczych Buków, która to w roku 1973 nie została przyłączona do Gdyni.

Rewerenda

[edytuj | edytuj kod]

Rewerenda jest położona przy granicy administracyjnej Gdyni w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich i obejmuje zabudowania wzdłuż ulic Gdyńskiej, Rewerenda i Polnej nieopodal wzniesienia "Kozie Rogi" (186 m n.p.m.) z masztem nadawczym RTCN Chwaszczyno. Połączenie z Gdynią, Gdańskiem i Żukowem umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linie nr 171, 191, 193 i Z).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16976
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 157 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 91.
  7. Familienforschung in Westpreußen. [dostęp 2015-08-15]. (niem.).
  8. Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 74.
  9. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 45 [dostęp 2017-02-26].
  10. Nowy wieżowiec we Wrzeszczu: Jego Wysokość Neptun. trojmiasto.gazeta.pl, 9 września 2011. [dostęp 2011-09-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.