Przejdź do zawartości

Wyżni Kostur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Wyżni Kostur edytowana 12:08, 9 kwi 2023 przez Rafik k (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Wyżni Kostur
Vyšný kostúr
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2080 m n.p.m.

Wybitność

21 m

Pierwsze wejście

20 sierpnia 1905
Zygmunt Klemensiewicz

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wyżni Kostur”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wyżni Kostur”
Ziemia49°11′56,6″N 20°02′01,5″E/49,199056 20,033750

Wyżni Kostur, Wyżni Liptowski Kostur (słow. Vyšný kostúr, niem. Oberer Liptauer Wachturm, węg. Felső-Liptói-Őrszem)[1] – mało wybitny szczyt o wysokości 2080 m[2] w grani głównej Tatr Wysokich, należący do Liptowskich Murów[3].

Od Niżniego Kostura oddziela go Niżnia Liptowska Ławka (2037 m[2]), a od Szpiglasowego Wierchu Wyżnia Liptowska Ławka (2059 m[2]). Przez szczyty te i przełęcze biegnie granica polsko-słowacka. Zbocza północno-wschodnie opadają ścianką o wysokości około 90 m na Czerwony Piarg w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, zbocza południowo-zachodnie do Doliny Ciemnosmreczyńskiej[4].

Obecnie szczyt ten, podobnie jak całe Liptowskie Mury, nie jest udostępniony turystycznie[4].

Historia zdobycia

[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze odnotowane wejścia turystyczne – przy przejściu grani Liptowskich Murów:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  3. Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
  4. a b Władysław Cywiński, Szpiglasowy Wierch, t. 11, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
  5. Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, t. 4, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951, s. 82–83.
Od lewej: Szpiglasowa Przełęcz, Szpiglasowy Wierch, Wyżni Kostur. Ponad nimi Mięguszowiecki Szczyt i Cubryna