Ok1: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:36, 20 lut 2013

Szablon:Lokomotywa parowa infobox Ok1 - polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429 sztuk.

Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na eksport i w innych krajach (w Rumunii do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po I wojnie światowej lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 38^10-40. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono PKP w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)^[1]. Dalsze 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)^[1]. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po II wojnie światowej na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)^[2]. W czynnej eksploatacji na PKP przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych.

Parowozy serii Ok1 należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniła się do tego doskonała opinia wśród załóg, bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi, niska awaryjność.

Niektóre właściwości trakcyjne

Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 t - 80 km/h.

↑ ^a ^b Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, s. 56
↑ Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56

Bibliografia

J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne

Linki zewnętrzne

Opis konstrukcji i zdjęcia

[atlas-1] Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, s. 56

[2] Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56

[1]

[2]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 '''Ok1''' - polskie oznaczenie na PKP [[parowóz osobowy|parowozu osobowego]] [[pruskie koleje państwowe|pruskiej]] serii '''P8'''. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429 sztuk.
-Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach [[1906]]-[[1923]], także na [[eksport]] i w innych krajach (w [[Rumunia|Rumunii]] do [[1939]]). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 38<sup>10-40</sup>. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono [[PKP]] w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)<ref name=atlas>Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, s. 56</ref>. Dalsze 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)<ref name=atlas/>. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)<ref >Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56</ref>. W czynnej eksploatacji na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] przetrwała do końca [[lata 70. XX wieku|lat 70. XX wieku]]. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych.
+Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach [[1906]]-[[1923]], także na [[eksport]] i w innych krajach (w [[Rumunia|Rumunii]] do [[1939]]). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 38<sup>10-40</sup>. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)<ref name=atlas>Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, s. 56</ref>. Dalsze 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)<ref name=atlas/>. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)<ref >Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56</ref>. W czynnej eksploatacji na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] przetrwała do końca [[lata 70. XX wieku|lat 70. XX wieku]]. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych.
 Parowozy serii '''Ok1''' należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniła się do tego doskonała opinia wśród załóg, bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi, niska awaryjność.