Przejdź do zawartości

Rodnowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m top: poprawa linkowań, replaced: [[Województwo olsztyńskie (1975-1998) → [[Województwo olsztyńskie (1975–1998)
JózefO (dyskusja | edycje)
Linia 42: Linia 42:


== Zabytki ==
== Zabytki ==
* Gotycki kościół z XIV w., powiększony w 1616 a przebudowany w 1676 r. W 1818 r. wichura przewróciła wieżę, którą odbudowano w 1819 r. Budowla orientowana, salowa, murowana z cegły na kamiennej podmurówce. Wieża od zachodniej strony, zakrystia od północy, kruchta od południa. Okna zakończone spłaszczonymi łukami. W nawie strop z dekoracja sztukatorską (ornament stiukowy), sygnowaną z 1750 r. Wyposażenie kościoła jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny z 1730 r., dawniej połączony z amboną. Fragmenty ambony pochodzą z lat 1680-1687, wykonane w warsztacie ''Jana Pfeffera'', Zachowała się loża kolatora (rzeźbione obudowanie loży wykonane około 1725 r.) oraz dwa epitafia, jedno małżonków ''von Tettau'', drugie ''von Lesgewanga'' w zbroi. Olejny obraz ''Ukrzyżowanie'' z XVII w., rzeźba świętego w ołtarzu pochodzi z XVIII w.
* Gotycki kościół z XIV w., powiększony w 1616 a przebudowany w 1676 r. W 1818 r. wichura przewróciła wieżę, którą odbudowano w 1819 r. Budowla orientowana, salowa, murowana z cegły na kamiennej podmurówce. Wieża od zachodniej strony, zakrystia od północy, kruchta od południa. Okna zakończone spłaszczonymi łukami. W nawie strop z dekoracja sztukatorską (ornament stiukowy), sygnowaną z 1750 r. Wyposażenie kościoła jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny z 1730 r., dawniej połączony z amboną. Fragmenty ambony pochodzą z lat 1680-1687, wykonane w warsztacie [[Jan Pfeffer|Jana Pfeffera]] ([[Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie]]), Zachowała się loża kolatora (rzeźbione obudowanie loży wykonane około 1725 r.) oraz dwa epitafia, jedno małżonków ''von Tettau'', drugie ''von Lesgewanga'' w zbroi. Olejny obraz ''Ukrzyżowanie'' z XVII w., rzeźba świętego w ołtarzu pochodzi z XVIII w.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 04:34, 2 cze 2016

Artykuł

54°13'39"N 20°39'05"E

- błąd

38 m

WD

54°13'36"N, 20°39'2"E

- błąd

38 m

Odległość

113 m

Rodnowo
miejscowość
{{{alt zdjęcia}}}
Państwo warmińsko-mazurskie
Powiat

bartoszycki

Gmina

Bartoszyce

Strefa numeracyjna

(+48) 89

Kod pocztowy

11-217

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0471001

Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Rodnowo”
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „Rodnowo”
Ziemia54°13′39″N 20°39′05″E/54,227500 20,651389
Rodnowo, kościół, widok na prospekt organowy

Rodnowo (niem. Reddenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

We wsi znajduje się gotycki kościół, kaplica, Szkoła Podstawowa im. ks. Jerzego Popiełuszki z oddziałem przedszkolnym (przedszkole otwarto w ramach projektu unijnego w 2008 r.) oraz Wiejski Dom Kultury.

Historia

W 1376 r. powstał majątek rycerski i wieś szlachecka pod nazwa Rodenaw. Kościół wybudowano w XIV w., parafia powstała w 1326 r. W 1377 w dokumentach wymieniano proboszcza Krzysztofa. Kościół po raz pierwszy w dokumentach wymieniano w 1384 r. Prawo patronatu należało do dziedziców z Tolko. Szkoła powstała w XVI w. W 1737 r. szkoła przeszła pod nadzór państwowy (do tego czasu była to szkoła parafialna).

W 1935 r. w tutejszej szkole pracował jeden nauczycie i uczyło się 93 dzieci. W 1939 r. we wsi było 448 mieszkańców.

W 1945 r. kościół powrócił do katolików (pw. Matki Boskiej Szkaplerznej. Parafia powstała 13 grudnia 1982 r. Oprócz kościoła znajduje się także kaplica, adaptowana przez ks. Janusza Końca z budynku gospodarczego (nabożeństwa od 1989 r.). Szkołę po II wojnie światowej uruchomiono w 1946 r. Organizatorka szkoły i pierwsza kierowniczka była Janina Pawłowska. W 1968 r. szkołę przeniesiono do nowego budynku, a wybudowano ją w czynie społecznym ze składek mieszkańców i wsparciu pobliskiej jednostki wojskowej w Bartoszycach. W tym okresie kierownikiem szkoły był Jan Hładysz. Od 1954 r. Rodnowo było siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej.

W 1983 r. we wsi było 57 domów, skupionych w zwartej zabudowie, ulice miały elektryczne oświetlenie. W tym czasie w Rodnowie było 282 mieszkańców oraz 66 indywidualnych gospodarstw rolnych, obejmujących łącznie areał 623 ha. We wsi hodowano 473 sztuki bydła (w tym 255 krów), 246 świń, 37 koni i 122 owce. We wsi była szkoła podstawowa, przedszkole, dom kultury, świetlica, filia biblioteczna, kino na 100 miejsc, boisko sportowe, urząd pocztowy, sklep spożywczy. Do Szkoły Podstawowej w Rodnowie dawniej należały trzy punkty filialne w Burkartach, Wajsnorach i Sortławkach. Później filie te zostały zlikwidowane a dzieci z tych miejscowości uczęszczają do szkoły w Rodnowie. W ostatnich latach (przed wprowadzeniem obecnej reformy) liczba uczniów kształtowała się w granicach 150- 170, łącznie z oddziałem „0”. Ogólnie w ciągu 55 lat istnienia szkoły opuściło ją ponad 1000 absolwentów[1].

Zabytki

  • Gotycki kościół z XIV w., powiększony w 1616 a przebudowany w 1676 r. W 1818 r. wichura przewróciła wieżę, którą odbudowano w 1819 r. Budowla orientowana, salowa, murowana z cegły na kamiennej podmurówce. Wieża od zachodniej strony, zakrystia od północy, kruchta od południa. Okna zakończone spłaszczonymi łukami. W nawie strop z dekoracja sztukatorską (ornament stiukowy), sygnowaną z 1750 r. Wyposażenie kościoła jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny z 1730 r., dawniej połączony z amboną. Fragmenty ambony pochodzą z lat 1680-1687, wykonane w warsztacie Jana Pfeffera (Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie), Zachowała się loża kolatora (rzeźbione obudowanie loży wykonane około 1725 r.) oraz dwa epitafia, jedno małżonków von Tettau, drugie von Lesgewanga w zbroi. Olejny obraz Ukrzyżowanie z XVII w., rzeźba świętego w ołtarzu pochodzi z XVIII w.

Bibliografia

  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1
  • Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, tom II. Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 1999, ISBN 83-912605-0-X
  • Rodnowo: kościół z XIV wieku [1]