Przejdź do zawartości

Ok1: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 8 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q377993
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m dr. tech.
 
(Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 14 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Lokomotywa parowa infobox
{{Lokomotywa infobox
|nazwa = Ok1
|nazwa = Ok1
|grafika = PKP Ok1-359 Wolsztyn.jpg
|grafika = Ok1-359 comes off the Sulechow branch, Wolsztyn May 1991 (4144539536).jpg
|opis = Ok1 w Wolsztynie
|opis grafiki = Ok1-359 w rejonie [[Wolsztyn]]a (1991)
|producent = Henschel
|inne oznaczenia =
|lata_budowy = 1906 - 1923
|producent = [[Henschel]]
|układ_osi = 2'C
|lata budowy = 1906 - 1923
|masa_służbowa = 78,2 t
|układ osi = 2'C
|masa_pustego = 71,7 t
|masa pustego parowozu = 71,7 t
|długość_parowozu = 11 200 mm
|masa służbowa = 78,2 t
|długość_z_tendrem = 18 590 mm
|masa przyczepna =
|szerokość =
|długość = 11 200 mm
|wysokość = 4550 mm
|długość z tendrem = 18 590 mm
|szerokość =
|rozstaw_osi_skrajnych = 15 665 mm
|moc_znamionowa = 900 KM (662 kW)
|wysokość = 4550 mm
|siła_pociągowa = 12 500 kG
|rozstaw osi skrajnych = 15 665 mm
|średnica kół napędnych = 1750 mm
|prędkość_konstrukcyjna = 100 km/h
|typ_tendra = 22D2
|średnica kół tocznych = 1 000 mm
|ciśnienie_kotła = 12 at
|trakcja = parowa
|typ tendra = 22D2
|powierzchnia_kotła = 143,25 m²
|ciśnienie kotła = 12 at
|powierzchnia_przegrzewacza = 52 m²
|powierzchnia_rusztu = 2,64
|powierzchnia kotła = 143,25
|średnica_cylindra = 575 mm
|powierzchnia przegrzewacza = 52
|skok_tłoka = 630 mm
|powierzchnia rusztu = 2,64
|średnica_napędnych = 1750 mm
|średnica cylindra = 575 mm
|średnica_tocznych = 1 000 mm
|skok tłoka = 630 mm
|uwagi =
|pojemność skrzyni węglowej =
|galeria_commons = Category:PKP class Ok1
|pojemność skrzyni wodnej =
|moc znamionowa = 900 KM (662 kW)
|siła pociągowa = 12 500 kG
|prędkość konstrukcyjna = 100 km/h
|maksymalna prędkość eksploatacyjna =
|nacisk osi =
|rozstaw szyn =
|minimalny promień łuku =
|commons = Category:PKP class Ok1
}}
}}
'''Ok1''' - polskie oznaczenie na PKP [[parowóz osobowy|parowozu osobowego]] [[pruskie koleje państwowe|pruskiej]] serii '''P8'''. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429 sztuk.
'''Ok1''' polskie oznaczenie na PKP [[parowóz osobowy|parowozu osobowego]] [[pruskie koleje państwowe|pruskiej]] serii '''P8'''. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.


== Historia ==
Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na [[eksport]] i w innych krajach (w [[Rumunia|Rumunii]] do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 38<sup>10-40</sup>. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)<ref name=atlas>Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, s. 56</ref>. Dalsze 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)<ref name=atlas/>. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)<ref >Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56</ref>. W czynnej eksploatacji na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] przetrwała do końca [[lata 70. XX wieku|lat 70. XX wieku]]. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych.
Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na [[eksport]] i w innych krajach (w [[Rumunia|Rumunii]] do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 38<sup>10-40</sup>. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)<ref name=atlas>{{Cytuj|autor = Paweł Terczyński |tytuł = Atlas parowozów |data = 2003 |isbn = 83-901902-8-1 |miejsce = Poznań |wydawca = Poznań Klub Modelarzy Kolejowych |s = 56 |oclc = 917950022 }}</ref>. Dalszych 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)<ref name=atlas/>. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)<ref>Paweł Terczyński: ''Atlas parowozów'', Poznań 2003, {{ISBN|83-901902-8-1}}, ss. 52, 56</ref>. W czynnej eksploatacji na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych (m.in. [[Ok1-198]] w Żaganiu, Ok1-266 w Skierniewicach).


Parowozy serii '''Ok1''' należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniła się do tego doskonała opinia wśród załóg, bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi, niska awaryjność.
Parowozy serii '''Ok1''' należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniły się do tego bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi i niska awaryjność. Posiadały doskonałą opinię wśród załóg.


==Niektóre właściwości trakcyjne==
==Niektóre właściwości trakcyjne==
Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 [[tona|t]] - 80 km/h.
Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 [[tona|t]] - 80 km/h.


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


Linia 43: Linia 53:


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.cn.com.pl/~di2/modele/pol-baz-Ok1.htm Opis konstrukcji i zdjęcia]
* {{Cytuj stronę | url = http://www.cn.com.pl/~di2/modele/pol-baz-Ok1.htm | tytuł = Opis konstrukcji i zdjęcia | opublikowany = cn.com.pl | archiwum = https://web.archive.org/web/20041111221252/http://www.cn.com.pl/~di2/modele/pol-baz-Ok1.htm | zarchiwizowano = 2004-11-11}}


{{Parowozy PKP}}
{{Parowozy PKP}}


{{DEFAULTSORT:Ok001}}
{{SORTUJ:Ok001}}
[[Kategoria:Parowozy kolei pruskich]]
[[Kategoria:Parowozy kolei pruskich]]
[[Kategoria:Parowozy PKP]]
[[Kategoria:Parowozy PKP]]
[[Kategoria:Parowozy o układzie osi 2C]]
[[Kategoria:Parowozy o układzie osi 2C]]
[[Kategoria:Tabor kolejowy produkowany przez Henschela]]

Aktualna wersja na dzień 00:26, 19 mar 2024

Ok1
Ilustracja
Ok1-359 w rejonie Wolsztyna (1991)
Producent

Henschel

Lata budowy

1906 - 1923

Układ osi

2'C

Wymiary
Masa pustego parowozu

71,7 t

Masa służbowa

78,2 t

Długość

11 200 mm

Długość z tendrem

18 590 mm

Wysokość

4550 mm

Rozstaw osi skrajnych

15 665 mm

Średnica kół napędnych

1750 mm

Średnica kół tocznych

1 000 mm

Napęd
Trakcja

parowa

Typ tendra

22D2

Ciśnienie w kotle

12 at

Powierzchnia ogrzewalna kotła

143,25 m²

Powierzchnia przegrzewacza

52 m²

Powierzchnia rusztu

2,64 m²

Średnica cylindra

575 mm

Skok tłoka

630 mm

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

900 KM (662 kW)

Maksymalna siła pociągowa

12 500 kG

Prędkość konstrukcyjna

100 km/h

Ok1 – polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na eksport i w innych krajach (w Rumunii do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po I wojnie światowej lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 3810-40. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono PKP w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)[1]. Dalszych 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)[1]. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po II wojnie światowej na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)[2]. W czynnej eksploatacji na PKP przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych (m.in. Ok1-198 w Żaganiu, Ok1-266 w Skierniewicach).

Parowozy serii Ok1 należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniły się do tego bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi i niska awaryjność. Posiadały doskonałą opinię wśród załóg.

Niektóre właściwości trakcyjne

[edytuj | edytuj kod]

Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 t - 80 km/h.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Paweł Terczyński, Atlas parowozów, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 56, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.
  2. Paweł Terczyński: Atlas parowozów, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1, ss. 52, 56

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]