Wikipedia

Wikipedysta:Romuald Wróblewski/Bibliografia

< Wikipedysta:Romuald Wróblewski
  • Kategoria:Szablony problemów umieszczane w artykułach
  • __NOTOC_ no table of contents

Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).

Encyklopedia Warszawy. Stanisław Herbst (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.

Encyklopedia Warszawy. Bartłomiej Kaczorowski (red. prowadzący). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-08836-2.

Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red. naukowa). Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000. ISBN 83-7023-749-5.

Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1977.

Encyklopedia współczesnego bibliotekarstwa polskiego. Karol Głombiowski (red.), Bolesław Świderski (red.), Helena Więckowska (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.

Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993. ISBN 83-223-2644-0.

Słownik polskich pionierów techniki. Bolesław Orłowski (red.). Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1986. ISBN 83-216-0339-4.

Tadeusz Przemysław Szafer: Nowa architektura polska: diariusz lat 1966–1970. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1972.

Tomasz Krzywicki: Litwa: przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005. ISBN 83-89188-40-6.

Edmund Jan Osmańczyk: Encyklopedia ONZ i stosunków międzynarodowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1982. ISBN 83-214-0092-2.

Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980. ISBN 83-11-06370-2.

Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski: Skrzydlate słowa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01141-4.

Wojciech Morawski: Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo „Muza”, 1998. ISBN 83-7079-947-7.

Polska: zarys encyklopedyczny. Włodzimierz Kryszewski (red. prowadzący). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.

Nikolaus Pevsner, John Fleming, Hugh Honour: Encyklopedia architektury. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-221-0678-5.

Zbigniew Boniecki: Londyn. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1980. ISBN 83-214-0040-X.

Zenon Klemensiewicz: Historia języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 123.

Bogdan Suchodolski: Dzieje kultury polskiej. Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1980. ISBN 83-223-1856-1.

Edward Chwalewik: Zbiory polskie: archiwa, bibljoteki, gabinety, galerje, muzea i inne zbiory pamiątek przeszłości w ojczyźnie i na obczyźnie w porządku alfabetycznym według miejscowości ułożone. T. 1: A–M. Warszawa: Wydawnictwo Jakuba Mortkowicza, 1926.

Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1981. ISBN 83-223-1876-6.

Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich: architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982. ISBN 83-204-0291-3.

The Oxford companion to English literature. Margaret Drabble (red.). Oxford: Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-866130-4.

Adam Kotula, Piotr Krakowski: Architektura współczesna: zarys rozwoju. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1967.

Historia nauki polskiej. Bogdan Suchodolski (red.), Paweł Czartoryski, Paweł Rybicki. T. 1: Średniowiecze. Odrodzenie. Wrocław: Zakład Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk; Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970.

Joanna Pollakówna: Malarstwo polskie: między wojnami, 1918–1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Auriga”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe w Warszawie, 1982. ISBN 83-221-0191-0.

Jerzy Ziomek: Renesans. Warszawa: Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk; Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.

Andrzej K. Olszewski: Dzieje sztuki polskiej 1890–1980 w zarysie. Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1988. ISBN 83-223-2124-4.

Wielkopolski słownik biograficzny. Antoni Gąsiorowski (przew. kom. red.), Jerzy Topolski (przew. kom. red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-02722-3.

Kto jest kim w Kaliszu i powiecie na przełomie tysiącleci : informator biograficzny. Iwona Karolak, Urszula Zybura (opracowanie biogramów). Kalisz: Wydawnictwo „Kropka”, 2000. ISBN 83-905187-9-1.

Słownik pracowników książki polskiej. Irena Treichel (red.). Warszawa–Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972.

Słownik biograficzny Wielkopolski południowo-wschodniej. Danuta Wańka (red.). Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2003. ISBN 83-85638-41-5.

Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski. Maria Irena Mileska (red. nauk.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-03481-5.

100 lat „Kościuszki” : Szkoła Handlowa, Gimnazjum i Liceum im. Tadeuszka Kościuszki w Kaliszu : 1905–2005. Aneta Kolańczyk (red.). Kalisz: „Edytor”, 2005. ISBN 83-922394-2-3.

Janina Zakrzewska: Odbudowa Kalisza po wielkiej wojnie. Kalisz: Kaliski Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, 1936.

b-y

edytuj
Pałac Komarów w Bejsagole
 
Napoleon Orda, Bejsagoła 1875
Państwo

  Litwa

Miejscowość

Bejsagoła

Adres

Žebenkos g. 12
82025 Bejsagoła

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm
historyzm

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

XX w.

Pałac Komarów w Bejsagole – pałac w Bejsagole, klasycystyczny, wzniesiony w II poł. XVIII w. dla Władysława Komara, przebudowany w XIX i XX w.; pałac otacza ogród angielski (12 ha).

Majątek ziemski Bejsagoła nabył w 1830 Józef Komar. W 1846 w majątku osiadł syn Józefa Władysław Komar, który wzniósł pałac, a po śmierci ojca w 1896 odziedziczył cały klucz. Po wyborach parlamentarnych na Litwie w 1920 rząd Litwy przeprowadził reformę rolną i w 1922 wywłaścił Komarów, którym pozostawił 80 ha ziemi, w tym pałac i park. Bejsagoła pozostawała w rękach Komarów do 1940[1], kiedy rodzina została aresztowana przez NKWD i deportowana do Kazachstanu[2], a cały jej majątek znacjonalizowano.

Pałac w Bejsagole namalował Napoleon Orda a jego widok wydał w 1875 w Albumie widoków historycznych Polski.

Pałac dwukondygnacjowy z półkolistym, trzykondygnacjowym ryzalitem środkowym nakrytym kopułą i ryzalitami bocznymi zwiańczonymi trójkątnymi przyczółkami; z lewej strony parterowy pawilon z wieżyczką zegarową.

[1] przewodnik Litwa

zespół pałacowo-parkowy (1010,39 ha). płk. {{Przypisy}

.

edytuj

2009: 107,140; 69,42; 1,543

http://www.1850.kalisz.pl/

tabela

edytuj
 
Ratusz w Kaliszu
 
Bazylika Wniebowzięcia NMP

Kalisz jest jednym z najstarszych polskich miast, prawdopodobną domeną rodową Piastów[3], historyczną stolicą Wielkopolski


Kalisz jest jednym z najstarszych polskich miast, lokowanym na prawie średzkim przed 1238 przez Henryka I Brodatego[4] lub przed 1260 przez Bolesława Pobożnego (przywilej lokacyjny Nowego Miasta nie zachował się).

Kalisz jest jednolitą gminą miejską, miastem na prawach powiatu. Jednostkami pomocniczymi gminy są 23 osiedla i 3 sołectwa.[5] Siedzibą rady miasta, prezydenta miasta i urzędu miejskiego jest Ratusz.

Miasto jest jednocześnie siedzibą powiatu kaliskiego; starostwo powiatowe mieści się w Pałacu Komisji Województwa Kaliskiego. delegatura urządu wojewódzkiego i innych urzędów

Nazwy dzielnic miasta pochodzą od nazw dawnych wsi, kolonii, folwarków i in. jednostek osadniczych, stopniowo przyłączanych do miasta od 1906. Wyjątek stanowi Kaliniec (do 1962 Dzielnica Górnośląska), którego nazwa pochodzi od nazwy Kalisza w Nocach i dniach Marii Dąbrowskiej.[6] Dawne Warszawskie Przedmieście i Wrocławskie Przedmieście[7] stanowią współcześnie integralne części Śródmieścia.

  Osobny artykuł: Podział administracyjny Kalisza.

Kalisz jest stolicą diecezji kaliskiej (1992). Miasto podzielone jest na dwa dekanaty: Kalisz I i Kalisz II.

W latach 1818–1925 Kalisz był stolicą diecezji kujawsko-kaliskiej; ingres pierwszego biskupa kaliskiego Andrzeja Wołłowicza do kościoła św. Mikołaja Biskupa w Kaliszu odbył się 4 lipca 1819.[8]

  Zobacz też: biskupi kaliscy.

Pierwsze seminarium duchowne w Kaliszu (dla archidiecezji gnieźnieńskiej) założono w 1583[9] z fundacji prymasa Stanisława Karnkowskiego; w 1621 zostało przeniesione do Gniezna. W 1993 założono Wyższe Seminarium Duchowne w Kaliszu.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ J. Żenkiewicz, Wykaz części majątków polskich w Republice Litewskiej w latach 1919–1939, Uniwersytet Mikołaja Kopernika. [dostęp 26 kwietnia 2010]
  2. ↑ A. Semaška, Kelionių vadovas po Lietuvą: 1000 lankytinų vietovių norintiems geriau pažinti gimtąjį kraštą, Vilnius 2006, s. 220. ISBN 9986-506-90-4
  3. ↑ Buko A., Kod Piastów, [w:] Wprost, nr 29/2007, s. 37.
  4. ↑ Wojciechowski K., Od założenia Miasta Kalisza..., [w:] Kalisia Nowa, nr 4/2000, s. 17.
  5. ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Kaliszu, Wykaz jednostek pomocniczych miasta.
  6. ↑ Sutarzewicz H., Asnyk, Konopnicka i Dąbrowska w Kaliszu, Warszawa 1977, s. 77–78.
  7. ↑ Szachówna M., Kalisz i jego okolice : przewodnik ilustrowany, Kalisz 1927, s. 106, 127.
  8. ↑ Chodyński A., Kieszonkowa kroniczka historyczna miasta Kalisza, Kalisz 1885, s. 73.
  9. ↑ Piechnik L., Jezuici a seminarium diecezjalne w Kaliszu (1593–1620), [w:] Nasza Przeszłość, t. XX, 1964, s. 119–125.
  10. ↑ Kozłowska R., Wystawa Polowa Stacji Archeologicznej IHKM PAN w Kaliszu, [w:] Wiadomości Archeologiczne, t. XXIII/1, 1956, s. 123
Przynależność polityczno-administracyjna m. Kalisza (od 1314)
Okres Państwo Zwierzchność Jednostka administracyjna Status miasta
1314–1569   Królestwo Polskie województwo kaliskie Królewskie Miasto Kalisz
1569–1793   Rzeczpospolita Obojga Narodów województwo kaliskie Królewskie Miasto Kalisz
1793–1795   Królestwo Prus Prusy Południowe, departament poznański Miasto Kalisz
1795–1807   Królestwo Prus Prusy Południowe, departament kaliski Miasto Kalisz
1807–1815   Księstwo Warszawskie Cesarstwo Francuskie departament kaliski Miasto Municypalne Kalisz¹
1815–1816   Królestwo Polskie Imperium Rosyjskie departament kaliski Miasto Municypalne Kalisz
1816–1837   Królestwo Polskie Imperium Rosyjskie województwo kaliskie Miasto Kalisz
1837–1844   Królestwo Polskie Imperium Rosyjskie gubernia kaliska Miasto Kalisz
1845–1866   Królestwo Polskie Imperium Rosyjskie gubernia warszawska, powiat kaliski Miasto Kalisz
1867–1916   Królestwo Polskie Imperium Rosyjskie gubernia kaliska² Miasto Kalisz
1916–1918   Królestwo Polskie Rzesza Niemiecka, Austro-Węgry gubernia kaliska Miasto Kalisz
1918–1919   Rzeczpospolita Polska okręg kaliski Miasto Kalisz
1919–1938   Rzeczpospolita Polska województwo łódzkie, powiat kaliski Miasto Kalisz
1938–1939   Rzeczpospolita Polska województwo poznańskie, powiat kaliski Miasto Kalisz
1939–1941   Rzeczpospolita Polska (okupacja niemiecka) okręg Kraj Warty, rejencja kaliska Miasto Kalisz (miasto wydzielone)
1941–1945   Rzeczpospolita Polska (okupacja niemiecka) okręg Kraj Warty, rejencja łódzka Miasto Kalisz (miasto wydzielone)
1945–1952   Rzeczpospolita Polska województwo poznańskie Kalisz (powiat miejski)
1952–1975   Polska Rzeczpospolita Ludowa województwo poznańskie Kalisz (powiat miejski)
1975–1989   Polska Rzeczpospolita Ludowa województwo kaliskie Kalisz (gmina miejska)
1989–1998   Rzeczpospolita Polska województwo kaliskie Kalisz (gmina miejska)
1999–          Rzeczpospolita Polska województwo wielkopolskie Kalisz (powiat grodzki)


¹ Status miasta municypalnego nadano Kaliszowi, Poznaniowi, Toruniowi i Warszawie w 1808.
² Od 1915 gubernia kaliska znajdowała się w niemieckim obszarze okupacyjnym (generalne gubernatorstwo warszawskie).


Dokument lokacyjny nie zachował się (lokacja Nowego Miasta na prawie średzkim nastąpiła w latach 1235–1238 lub 1253–1260).

Dzielnice Kowna

edytuj
Dzielnice Kowna

 

Aleksoto seniūnija | Centro seniūnija | Dainavos seniūnija | Eigulių seniūnija | Gričiupio seniūnija | Panemunės seniūnija | Petrašiūnų seniūnija | Šančių seniūnija | Šilainių seniūnija | Vilijampolės seniūnija | Žaliakalnio seniūnija

KTW

edytuj
Kaliskie Towarzystwo Wioślarskie
Państwo

  Polska

Siedziba

Kalisz

Data założenia

1894

Rodzaj stowarzyszenia

stowarzyszenie kultury fizycznej

Zasięg

Rzeczpospolita Polska

Prezes

Lech Burchard

Nr KRS

0000005720

Data rejestracji

9 kwietnia 2001

Powiązania

Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie
Polski Związek Towarzystw Wioślarskich

Kaliskie Towarzystwo Wioślarskie (KTW) – stowarzyszenie kultury fizycznej, wioślarski klub sportowy założony w 1894 w Kaliszu; jeden z najstarszych klubów sportowych w Polsce i najstarszy taki klub w województwie wielkopolskim.

Od 1894 towarzystwo nosiło następujące nazwy:

  • 1894–1906 Kaliskie Towarzystwo Ratowania Tonących

W latach 1894–1923 prezesem towarzystwa był Józef Radwan; z jego inicjatywy w 1919 założono Polski Związek Towarzystw Wioślarskich.[1]

Towarzystwo posiada trzy przystanie:


KTK

edytuj
Kaliskie Towarzystwo Kolarskie w Kaliszu
Państwo

  Polska

Siedziba

Kalisz

Data założenia

13 sierpnia 1892

Rodzaj stowarzyszenia

stowarzyszenie kultury fizycznej

Zasięg

Rzeczpospolita Polska

Prezes

Jacek Kasprzak

Nr KRS

0000033148

Data rejestracji

21 sierpnia 2001

Powiązania

Warszawskie Towarzystwo Cyklistów
Wyścig Objazdowy Królestwa Polskiego
Polski Związek Kolarski

Strona internetowa

Kaliskie Towarzystwo Kolarskie (KTK) – stowarzyszenie kultury fizycznej, kolarski klub sportowy założony w 1892 w Kaliszu;

jeden z najstarszych klubów sportowych w Polsce i najstarszy taki klub w województwie wielkopolskim.

Jerzy Koszutski

wypadek samochodowy 21 marca 2008

WZK

edytuj
Wielkopolski Związek Kolarski
Państwo

  Polska

Siedziba

Kalisz

Data założenia

26 stycznia 1999

Rodzaj stowarzyszenia

stowarzyszenie kultury fizycznej

Status

organizacja pożytku publicznego

Zasięg

Rzeczpospolita Polska

Prezes

Lucjusz Wasilewski

Nr KRS

0000053469

Data rejestracji

12 listopada 2001

Powiązania

Kaliskie Towarzystwo Kolarskie
Polski Związek Kolarski

Strona internetowa

Wielkopolski Związek Kolarski (WZKol) – stowarzyszenie kultury fizycznej, regionalny związek sportowy założony w 1999 w Kaliszu, zrzesza kluby kolarskie w województwie wielkopolskim.

kolarstwo szosowe, kolarstwo torowe

KTL

edytuj
Kaliskie Towarzystwo Lekarskie
Państwo

  Polska

Siedziba

Kalisz

Data założenia

7 czerwca 1877

Rodzaj stowarzyszenia

stowarzyszenie

Zasięg

Rzeczpospolita Polska

Prezes

Anna Świąder-Nogala

Nr KRS

0000015988

Data rejestracji

18 czerwca 2001

Powiązania

Polskie Towarzystwo Lekarskie
Towarzystwo Lekarskie Warszawskie

Strona internetowa

Kaliskie Towarzystwo Lekarskie (KTL, łac. Societas Medica Calisiensis) – stowarzyszenie, towarzystwo naukowe specjalistyczne założone w 1877 w Kaliszu,

  • 1951–[[]] Polskie Towarzystwo Lekarskie Oddział Kaliski : Kaliskie Towarzystwo Lekarskie

Od 1972 wydaje Zeszyty Naukowe Kaliskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Bibliografia

edytuj
  • Bogucka M., Dzieje kultury polskiej do 1918 roku, Wrocław 1991
  • Bogucka M., Dzieje Polski do 1795 r., Warszawa 1964
  • Bujak A., Rożek M., Nekropolie królów i książąt polskich, Warszawa 1991
  • Bukowiński B., Plan miasta Kalisza, Kalisz 1906
  • Burzyński R., Polska ma więcej niż 1000 lat, Warszawa 1961
  • Chorzępa J., Fortyfikacje. Przewodnik po Polsce, Warszawa 2007
  • Dubowski A., Wielkopolska, Warszawa 1955
  • Dudziński P., Alfabet heraldyczny, Warszawa 1997
  • Dzieje Kalisza, pod red. W. Rusińskiego, Poznań 1977
  • Gloger Z., Geografia historyczna ziem dawnej Polski, Kraków 1903
  • Jarno W., Strzelcy Kaniowscy w latach 1919–1939, Warszawa 2004
  • Jaroszewski T., Chrystian Piotr Aigner, architekt warszawskiego klasycyzmu, Warszawa 1970
  • Kalisz wczesnośredniowieczny, pod red. T. Baranowskiego, Kalisz 1998
  • Kaszyński S., Dzieje sceny kaliskiej 1800–1914, Łódź 1962
  • Kaszyński S., Teatralia kaliskie. Materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970), Łódź 1972
  • Kilarski J., Kalisz i Gołuchów, Warszawa 1936
  • Kuczyński S., Polskie herby ziemskie, Warszawa 1993
  • Kukuła W., Zbrodnie Wehrmachtu w Wielkopolsce, Kalisz 1986
  • Ładoń F., Z krwawych dni, Chicago, 1916
  • Miller J., Chorągwie i flagi polskie, Warszawa 1962
  • Niesiecki K., Korona Polska..., tom 1–4, Lwów 1728–1743
  • Osiemnaście wieków Kalisza, tom 1–3, pod red. A. Gieysztora, Kalisz 1960–1962
  • Ostrowski W., Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa 1980
  • Pakentreger A., Żydzi w Kaliszu w latach 1918–1939, Warszawa 1988
  • Paszenda J., Budowle jezuickie w Polsce, t. 1, Kraków 1999
  • Prus-Wiśniewski J., Dawne granice Polski..., Londyn 1973
  • Rosset A., Drogi i mosty w średniowieczu i w czasach odrodzenia, Warszawa 1974
  • Rusiński W., Życie codzienne w Kaliszu w dobie Oświecenia, Poznań 1988
  • Sobański M., Kalisz i ziemia kaliska, Warszawa 1954
  • Tatomir L., Geografia ogólna i statystyka ziem dawnej Polski, Kraków 1868
  • Udział społeczeństwa Ziemi Kaliskiej w wojnie obronnej 1939 roku, pod red. B. Polaka, Kalisz 1979
  • Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warzawa 1981
  • Wokół tradycji teatralnej Wojciecha Bogusławskiego, pod red. S. Kaszyńskiego, Kalisz 1987
  • Wryk R., Udział społeczeństwa Ziemi Kaliskiej w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919, Kalisz 1978
  • Znamierowski A., Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003

CkwO

edytuj
Cmentarz katolicki w Opatówku
Państwo

  Polska

Miejscowość

Opatówek

Adres

ul. Piaskowa
62-860 Opatówek

Typ cmentarza

wyznaniowy

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

1845

Położenie na mapie Polski
 
 51°44′24″N 18°12′52″E/51,740000 18,214444

Cmentarz katolicki w Opatówku –

Stefan Giller

Z jasnej kołyski
Do ciemnego dołku
Wszystką serc radość
Wziąłeś nam aniołku

  1. ↑ ...
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Romuald_Wróblewski/Bibliografia&oldid=74004540”