Freddy Maertens

Freddy Maertens
	Freddy Maertens tijdens de Ronde van Frankrijk 1978
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Lippe
Geboortedatum	13 februari 1952
Geboorteplaats	Lombardsijde, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	weg
Specialisatie(s)	sprinter
Ploegen
1972; 1973–1975; 1976–1979; 1980; 1981–1982; 1983; 1984; 1984; 1985; 1985; 1985; 1986; 1987	Flandria-Beaulieu (vanaf 1-10); Flandria-Carpenter; Flandria-Velda; San Giacomo; Boule d'Or; Masta-Concorde; Splendor-Mondial Moquette; AVP-Viditel; Nikon-Van Schilt (tot 22-3); Individueel (23-3 tot 2-5); Eurosoap-Crack (vanaf 3-5); Robland; Robland-Isoglass
Beste prestaties
Milaan-San Remo	5e (1977)
Gent-Wevelgem	1e (1975, 1976)
Ronde van Vlaanderen	2e (1973)
Parijs-Roubaix	3e (1977)
Amstel Gold Race	1e (1976)
Luik-Bastenaken-Luik	2e (1976)
Ronde van Lombardije	5e (1975)
Ronde van Italië	7 etappezeges
Ronde van Frankrijk	8e (1976) ; 15 etappezeges
Ronde van Spanje	1e (1977) ; 13 etappezeges
WK op de weg	1e (1976, 1981)
Portaal	Wielersport

Freddy Maertens (Lombardsijde, 13 februari 1952) is een Belgisch voormalig wielrenner die beroepsrenner was van 1973 tot 1987. Hij won veel van zijn wedstrijden in de sprint en kon dankzij zijn kracht goed op het grote verzet rijden. In drie deelnames aan de Ronde van Frankrijk won hij vijftien etappes en droeg hij negen dagen de gele trui. Driemaal won hij de groene trui voor het puntenklassement. Maertens heeft het record in handen voor meeste overwinningen in één Ronde van Frankrijk (met Eddy Merckx) en één Ronde van Spanje.

Carrière

Zijn profcarrière begon Maertens bij Flandria, waar hij acht jaar voor zou rijden. Die ploeg was in de jaren 70 een van de sterkste ploegen uit het peloton. Samen met de renners Marc Demeyer en Michel Pollentier behoorde Maertens tot de Drie Musketiers van Flandria, die grote successen behaalden.

Maertens werd tweemaal wereldkampioen op de weg (1976 en 1981) en eindigde tweede in 1973. In Barcelona haalde hij toen zijn landgenoot Eddy Merckx bij in de slotfase, waarna beiden in de sprint geklopt werden door de Italiaan Felice Gimondi. Het voorval zorgde voor een vete tussen Merckx en Maertens, wat negatieve gevolgen had voor de populariteit van Maertens.

Tot zijn palmares behoren overwinningen in Parijs-Tours (1975), de Zürich Metzgete (1976), de Amstel Gold Race (1976), Rund um den Henninger-Turm (1976), Gent-Wevelgem (1975 en 1976) en de Omloop Het Volk (1977 en 1978). In 1976 en 1977 won hij het eindklassement van de Super Prestige Pernod. In 1977 werd hij in een winnende positie in de Ronde van Vlaanderen uit de koers genomen omwille van een ongeoorloofde fietswissel op de Koppenberg.

In de Ronde van Spanje van 1977 leidde hij van start tot finish en won hij naast het eind- en puntenklassement ook nog eens 13 van de 19 etappes. In de Ronde van Italië dat jaar zou hij ook nog zeven ritten op zijn naam schrijven, alvorens hij met een ingewikkelde breuk tussen pols en hand na een val op het circuit van Mugello moest opgeven. Die val en het daaropvolgende moeizame herstel van de polsblessure was het begin van het einde voor Maertens. Zijn ploegmaat Pollentier kwam uit de schaduw van Freddy Maertens en nam de rol van kopman over. In 1978 won hij nog wel 2 etappes en de groene trui in de Ronde van Frankrijk, maar dat leek in die jaren een troostprijs voor een renner van zijn kaliber. Halverwege 1979 trok hij zich na een inzinking terug voor de rest van het seizoen. In 1979 en 1980 won Maertens alleen nog maar enkele criteriums en zijn carrière leek op 28-jarige leeftijd al vroegtijdig te eindigen. Ondertussen had hij door verkeerde investeringen ook een groot deel van zijn persoonlijk kapitaal verloren. Hij moest zijn huis verkopen en werd achtervolgd door de belastingsadministratie.

Hij kende echter een heropleving in de zomer van het jaar 1981, waarin hij opnieuw op topniveau presteerde. Zijn oud-ploegleider Lomme Driessens haalde hem bij de Boule d'Or-ploeg, waarvoor hij een sterke Ronde van Frankrijk reed, met 5 etappezeges en de groene trui. In het najaar werd hij in Praag ook voor de tweede keer wereldkampioen.

In de daaropvolgende seizoenen wist Maertens geen aansprekende koersen meer te winnen. Na nog een jaar Boule d'Or ging Maertens rijden voor diverse kleinere ploegjes en privésponsoren, alvorens in 1987 definitief met wielrennen te stoppen.

Na zijn carrière werkte hij een tiental jaren als vertegenwoordiger. Van 2000 tot en met 2007 werkte hij als arbeider in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare. Hij werd er een van de vaste gezichten. Sinds februari 2008 werkt hij als gastheer en pr-medewerker voor het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde.

In 2010 werd hij door lezers van de Krant van West-Vlaanderen uitgeroepen tot de beste West-Vlaamse wielrenner aller tijden.^[1] Hij eindigde boven de bekende renners Briek Schotte en Johan Museeuw.

Palmares

Wereldkampioenschap op de weg: 1976 en 1981
Belgisch kampioenschap op de weg: 1976
Puntenklassement Ronde van Frankrijk: 1976, 1978 en 1981
Eindklassement Ronde van Spanje: 1977

In 1975 kreeg hij bij zijn overwinning in Parijs-Brussel de "Gele wimpel" uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde hiermee de prestatie van de Nederlander Peter Post uit 1964.

Overwinningen

1973

5b etappe Vierdaagse van Duinkerke
Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
Brussel-Meulebeke
Scheldeprijs Vlaanderen

1974

Kampioenschap van Vlaanderen
Nokere Koerse
3b etappe Vierdaagse van Duinkerke
1e etappe Ronde van Luxemburg
2e etappe Ronde van Luxemburg
Eindklassement Ronde van Luxemburg
proloog Ruta del Sol
1e etappe Ruta de Sol
2e etappe Ruta del Sol
4e etappe Ruta del Sol
5e etappe Ruta del Sol
6e etappe Ruta del Sol
Eindklassement Ruta del Sol
2e etappe Ronde van België
3e etappe Ronde van België
4e etappe Ronde van België
Brussel-Meulebeke
Omloop van Midden-Vlaanderen
GP Jef Scherens

1975

Parijs-Tours
Gent-Wevelgem
Parijs-Brussel
1e etappe Dauphiné Libéré
2a etappe Dauphiné Libéré
2b etappe Dauphiné Libéré
3e etappe Dauphiné Libéré
4e etappe Dauphiné Libéré
7b etappe Dauphiné Libéré
3b etappe Vierdaagse van Duinkerke
Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
1a etappe Ruta del Sol
1b etappe Ruta del Sol
5e etappe Ruta del Sol
6e etappe Ruta del Sol
7e etappe Ruta del Sol
Eindklassement Ruta del Sol
2e etappe Parijs-Nice
1a etappe Ronde van België
1b etappe Ronde van België
2e etappe Ronde van België
Eindklassement Ronde van België
GP de la Banque
GP Jef Scherens

1976

Wereldkampioen op de weg, Elite.
Gent-Wevelgem
Amstel Gold Race
Brabantse Pijl
Kampioenschap van Zürich
Belgisch kampioen op de weg, Elite.
Kampioenschap van Vlaanderen
Azencriterium
Heusden-Vlaanderen
5a etappe Ronde van Nederland
5b etappe Ronde van Nederland
proloog Ronde van Zwitserland
1e etappe Ronde van Zwitserland
2b etappe Vierdaagse van Duinkerke
Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
proloog Ronde van Frankrijk
1e etappe Ronde van Frankrijk
3e etappe Ronde van Frankrijk
7e etappe Ronde van Frankrijk
18a etappe Ronde van Frankrijk
18b etappe Ronde van Frankrijk
21e etappe Ronde van Frankrijk
22a etappe Ronde van Frankrijk
Puntenklassement Ronde van Frankrijk
proloog Parijs-Nice
2e etappe Parijs-Nice
3e etappe Parijs-Nice
4e etappe Parijs-Nice
6a etappe Parijs-Nice
6b etappe Parijs-Nice
1a etappe Ronde van België
GP des Nations
Trofeo Baracchi
Zesdaagse van Dortmund (met Patrick Sercu)
2e etappe Ronde van Corsica
3e etappe Ronde van Corsica
Super Prestige-Pernod
Rund um den Henninger Turm

1977

Omloop Het Volk
Trofeo Laiguelia
Belgisch kampioen op de baan, Derny, Elite.
Ronde van Midden-Zeeland
proloog Parijs-Nice
1a etappe Parijs-Nice
1b etappe Parijs-Nice
2e etappe Parijs-Nice
7b etappe Parijs-Nice
Eindklassement Parijs-Nice
1e etappe Catalaanse Week
4e etappe Catalaanse Week
5a etappe Catalaanse Week
5b etape Catalaanse Week
Eindklassement Catalaanse Week
1e etappe Ronde van Zwitserland
1e etappe Ronde van Spanje
2e etappe Ronde van Spanje
5e etappe Ronde van Spanje
6e etappe Ronde van Spanje
7e etappe Ronde van Spanje
8e etappe Ronde van Spanje
9e etappe Ronde van Spanje
11a etappe Ronde van Spanje
11b etappe Ronde van Spanje
13e etappe Ronde van Spanje
16e etappe Ronde van Spanje
19e etappe Ronde van Spanje
Eindklassement Ronde van Spanje
Puntenklassement Ronde van Spanje
proloog Ronde van Italië
1e etappe Ronde van Italië
4e etappe Ronde van Italië
6a etappe Ronde van Italië
6b etappe Ronde van Italië
7e etappe Ronde van Italië
8e etappe Ronde van Italië
proloog Ronde van Catalonië
1e etappe Ronde van Catalonië
3b etappe Ronde van Catalonië
4 etappe Ronde van Catalonië
7a etappe Ronde van Catalonië
Eindklassement Ronde van Catalonië
1e etappe Ronde van Sardinie
Eindklassement Ronde van Sardinië
3e etappe Ronde van Nederland
Super Prestige-Pernod
Zesdaagse van Antwerpen (met Patrick Sercu)

1978

Omloop Het Volk
E3 Prijs-Vlaanderen
Heusden-Vlaanderen
Classic de L'Indre
7a etappe Dauphiné Libéré
5e etappe Ronde van Zwitserland
2a etappe Vierdaagse van Duinkerke
2b etappe Vierdaagse van Duinkerke
5a etappe Vierdaagse van Duinkerke
Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
5e etappe Ronde van Frankrijk
7e etappe Ronde van Frankrijk
Puntenklassement Ronde van Frankrijk
Ronde van de Haut-Var
Selva-Manacor
Zesdaagse van Antwerpen (met Danny Clark)

1981

Wereldkampioen op de weg, Elite.
1e etappe Ronde van Frankrijk
3e etappe Ronde van Frankrijk
12e etappe Ronde van Frankrijk
13e etappe Ronde van Frankrijk
22e etappe Ronde van Frankrijk
Puntenklassement Ronde van Frankrijk
4e etappe Ruta del Sol

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1973
1974
1975
1976		8e (8)
1977	opgave (7)		↑ (13)
1978		13e (2)
1980	buiten tijd
1981		66e (5)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Omloop Het Volk	Parijs-Tours	E3 Harelbeke	WK op de weg	Wereldranglijsten
1973	17e	5e	2 ↑	5e	8e					4e	2 ↑	5e (SPP)
1974	9e	6e	13e	7e	4e	9e		8e	5e	2 ↑		16e (SPP)
1975	9e	1	8e	6e	2 ↑		5e	14e	1	2 ↑	21e	5e (SPP)
1976		1	5e		1 ↑	2		13e	23e		↑	1 (SPP)
1977	5e			3 ↑	5e	5e	12e	1	23e			1 (SPP)
1978	26e	9e	8e	4e	4e	9e		1		1 ↑		11e (SPP)
1980	12e		6e
1981	7e										↑	15e (SPP)
1983					40e

Eerbewijzen en trofeeën

Gele wimpel: Van 1975 tot 1997 (record)^[2]
Gan Challenge (it) : 1976, 1977^[3]
Mendrisio d'Or (fr): 1976
Sportman van het jaar: 1981, Runner-up: 1976 ^[4]
Introduced in the UCI Hall of Fame: 2002
Memoire du Cyclisme – 20ste grootste wielrenner aller tijden: 2002^[5]
Ereburger van Middelkerke: 2004^[6]
Buste in Lombardsijde: 2005^[7]
Freddy Maertensroute in Middelkerke (41,9 km): 2009
CyclingNews 5e beste sprinter aller tijden: 2023^[8]
UCI Top 100 of All Time: 3,955 punten
Procyclingstats.com – All Time Wins Ranking: 10e plaats (147 overwinningen)^[9]

Trivia

Niet alleen met Merckx boterde het niet goed, ook met Roger De Vlaeminck waren er serieuze wrijvingen. In de Ronde van Vlaanderen van 1976 had Maertens met Marc Demeyer als enige een knecht in een kopgroep van vijf. Numeriek overwicht dus, maar Maertens en De Vlaeminck rivaliseerden dusdanig, dat ze zich liever lieten zakken uit de kopgroep dan dat de ander zou winnen.
Maertens had via zijn ploegleider-mentor Lomme Driessens regelmatig champagne in zijn bidon, die hem hielp om de snelle eindfase van de wedstrijden af te werken.
Maertens was via zijn echtgenote Carine een goede vriend van de in 1971 verongelukte renner Jean-Pierre Monseré en diens echtgenote Annie.
Vanwege zijn bijzonder uitziende mond en manier van spreken kreeg hij de bijnaam Lippe.

Zie ook

Lijst van winnaars slotrit Ronde van Frankrijk op de Champs-Élysées

Bibliografie

Manu Adriaens, Freddy Maertens. Niet van horen zeggen, Standaard Uitgeverij, Antwerpen, 1988, 208 p.
Patrick Cornillie. Freddy Maertens. Album van een wielerfenomeen, Eeklo, de Eecloonaar, 2003, 248 p. (2de druk 2004)
Patrick Cornillie. Freddy Maertens. L’album d’une carrière phénoménale, Eeklo, de Eecloonaar, 2003, 248 p. (Vertaling Etienne Tonnoir)