Naar inhoud springen

Hennie Kuiper

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hennie Kuiper
Hennie Kuiper in 1988, foto Johan Vermeulen
Hennie Kuiper in 1988, foto Johan Vermeulen
Persoonlijke informatie
Volledige naam Hendrikus Andreas Kuiper
Bijnaam Kuipertje
Geboortedatum 3 februari 1949
Geboorteplaats Vlag van Nederland Noord Deurningen, Nederland
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Discipline(s) weg
Ploegen
1973
1973-1974
1975
1976-1978
1979-1980
1981-1982
1983
1984
1985
1986
1987
1988
Ha-Ro (tot mei)
Rokado
Frisol-GBC
TI-Raleigh
Peugeot-Esso-Michelin
DAF Trucks
J. Aernoudt-Rossin
Kwantum Hallen-Yoko
Verandalux-Dries
Skala-Skil
Roland-Skala
Sigma-Fina
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (1985)
Gent-Wevelgem 8e (1980)
Ronde van Vlaanderen 1e (1981)
Parijs-Roubaix 1e (1983)
Amstel Gold Race 3e (1977)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (1980)
Ronde van Lombardije 1e (1981)
Ronde van Italië 16e (1973)
Ronde van Frankrijk 2e (1977, 1980)
3 etappezeges
Ronde van Spanje 5e (1975, 1983)
2 etappezeges
WK op de weg 1e (1975)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Hendrikus Andreas (Hennie) Kuiper (Noord Deurningen (Overijssel), 3 februari 1949) is een voormalig Nederlands wielrenner, die als professional actief was van 1973–1988. Daarna is hij tot en met 1996 ploegleider geweest. Hij wordt gezien als een van de beste Nederlandse wielrenners aller tijden.

Kuiper werd in 1972 olympisch kampioen op de weg en in 1975 wereldkampioen op de weg. Hij won in de Tour de France twee keer (1977 en 1978) de etappe naar Alpe d'Huez en werd twee keer tweede in het eindklassement, doch droeg hij nooit de gele leiderstrui. Kuiper richtte zich aanvankelijk op de grote rondes, maar ontpopte zich in de tweede helft van zijn carrière tot winnaar van grote klassiekers. Hij is nog steeds de enige Nederlander die vier van de vijf wielermonumenten wist te winnen, namelijk Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Ronde van Lombardije (in Luik-Bastenaken-Luik was de tweede plaats zijn beste prestatie). Na zijn actieve carrière was Kuiper enige tijd actief als ploegleider. Eerst van een Duitse ploeg (Stuttgart, het latere Telekom),[1] daarna van een Amerikaanse ploeg (Motorola) (met daarin onder andere Lance Armstrong). In 1997 was hij interim-ploegleider van de nationale vrouwenploeg[2] voor het WK in San Sebastian dat jaar.

Belangrijke successen

[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Klassiekers Etappekoersen Grote Rondes Kampioenschappen Overige eendaagse wedstrijden Zesdaagses Etappes Totaal aantal zeges
1973 1 rit Tour de l'Aude 1
1974 Tour de l'Indre-et-Loire G.P. Union Dortmund 2
1975 WK, Nederlandse kampioenstrui Wielrennen, Nederlandse kampioenstrui Veldrijden 1 rit Ronde van Spanje 4
1976 Ronde van Zwitserland 1 rit Ronde van Zwitserland, 1 rit Ronde van Spanje, 1 rit Ronde van Frankrijk 4
1977 1 rit Ronde van Frankrijk 1
1978 1 rit Dauphine Libere, 1 rit Ronde van Frankrijk 2
1979
1980
1981 Ronde van Vlaanderen, Ronde van Lombardije 2
1982 G.P Wallonie, G.P Europa 2
1983 Parijs-Roubaix 1
1984
1985 Milaan-San Remo G.P Europa 2

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1973 16e  
1974 opgave  
1975 11e   5e (1) 
1976 opgave (1)  6e (1) 
1977 Zilver ↑ (1) 
1978 opgave (1) 
1979 4e  
1980 Zilver ↑  
1981 30e  
1982 9e  
1983 opgave   5e  
1984 56e  
1985 opgave  
1986 22e  
1987 44e  
1988 95e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Brussel Parijs-Tours Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
1973 58e 46e 36e 31e 5e 30e 57e
1974 26e 33e 55e 42e 15e 12e 24e 19e
1975 36e 29e 9e 27e 7e 22e Regenboogtrui ↑ 9e (SPP)
1976 67e 44e 4e 5e 5e Zilver 14e 29e 21e 9e (SPP)
1977 104e 13e 10e Brons ↑ 6e Brons 14e 4e 12e (SPP)
1978 26e 15e 6e 5e 6e 18e 11e 6e 6e (SPP)
1979 10e 7e Brons ↑ 12e 27e 10e 27e 17e 9e 19e 10e (SPP)
1980 8e 22e 15e 11e Zilver ↑ 5e 4e 23e 7e 4e (SPP)
1981 103e Goud ↑ 6e 50e 12e Goud 40e 8e 45e 69e 5e (SPP)
1982 30e 16e 15e 6e 23e 10e 8e 6e 5e 35e 24e (SPP)
1983 18e 13e Goud ↑ 6e 4e 22e 16e 16e 10e (SPP)
1984 31e 9e 11e 29e 14e 21e 23e 33e
1985 Goud ↑ Brons ↑ 8e 31e 51e 31e 10e (SPP)
1986 79e 24e 24e 41e 31e
1987 116e 11e 28e 51e 14e 33e
1988 50e 48e
Hennie Kuiper, Sportman van het jaar 1977, met de Jaap Eden

Een van de uitspraken van Kuiper is: "Wielrennen is eerst het bord van de tegenstander leeg eten, voor je aan je eigen bord begint", waarmee hij bedoelde dat je eerst je tegenstander uitput door hem zoveel mogelijk kopwerk te laten doen waarna je uiteindelijk de beslissende demarrage plaatst.

Wetenswaardigheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Kuiper is een van de weinige renners die olympisch én wereldkampioen op de weg zijn geweest. De anderen zijn Ercole Baldini, Paolo Bettini en Remco Evenepoel.
  • Hij is ook een van de weinigen die in één en hetzelfde jaar nationaal kampioen in het veld, óp de weg en wereldkampioen op de weg (1975) is geworden.
  • Hennie Kuiper in zijn museum in Denekamp
    In Noord Deurningen heeft zijn neef met hulp van vrijwilligers en Hennie Kuiper zelf in 2017 het Hennie Kuiper Wielermuseum opgezet, waarin de carrière van Hennie Kuiper aan de hand van zijn fietsen, truien, prijzen etc. wordt weergegeven.
  • LINT-treinstel 45 van vervoersmaatschappij Syntus is vernoemd naar Kuiper.
  • In Geulhem (gemeente Valkenburg aan de Geul) ligt de "Hennie Kuiper-allee", een kort weggetje langs enkele huizen, naast de doorgaande weg. Kuiper sneed hier de weg af in de Amstel Gold Race van 1982. De bewoners hebben er een onofficieel straatnaambordje opgehangen.
  • In zijn woonplaats Noord Deurningen is een fietstunnel vernoemd naar Kuiper en in Oldenzaal een viaduct.
  • In het centrum van Oldenzaal ligt sinds december 2018 een reeks hall-of-fame-tegels van olympische sporters uit of wonend in Oldenzaal tijdens het behalen van een olympische plak, waaronder Hennie Kuiper, die in 1972 in Oldenzaal woonde.
  • In november 2017 kwam zijn boek "Hennie Kuiper Kampioen Wilskracht" uit over zijn carrière. Samengesteld door Joop Holthausen, Jacob Bergsma, Kuiper zelf en zoon Bjorn Kuiper. Voorwoord van Eddy Merckx.
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Hennie Kuiper.
Voorganger:
Eddy Merckx
Wereldkampioen wielrennen
1975
Yvoir
Opvolger:
Freddy Maertens
Voorganger:
Cees Priem
1974
Nederlandse kampioenstrui Nederlands kampioen wielrennen Nederlandse kampioenstrui
Hennie Kuiper
1975
Opvolger:
Jan Raas
1976