komma

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  komma    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkɔma/

Woordafbreking

• kom·ma

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘leesteken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1612

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	komma	komma's
verkleinwoord	kommaatje	kommaatjes

Zelfstandig naamwoord

komma v/m/o

1. (taalkunde) een leesteken dat een pauze aangeeft, weergegeven met symbool ,

   • Met een komma kun je hier één zin van maken, in de plaats van twee. 

2. (muziek) een klein stelselmatig verschil in toonhoogte veroorzaakt door een andere benadering van het spellingsprobleem

   • Het Pythagoreïsch komma. 

3. (wiskunde) symbool om bij breuken de eenheden van het gebroken deel te scheiden

   • in de Angelsaksische notatie gebruikt men i.p.v. de komma een punt. 

Hyponiemen

• puntkomma

Afgeleide begrippen

• kommabacil, kommagetal, kommaneuker, kommapunt, zwevendekommagetal, drijvendekommagetal

Vertalingen

    1. een leesteken dat een pauze aangeeft   

Bosnisch: zarez (bs) m, zapeta (bs) v Chinees: 逗號 (zh) 逗号 (zh) Duits: Komma (de) o, Beistrich (de) m Esperanto: komo (eo) Fins: pilkku (fi) Frans: virgule (fr) v Grieks: κόμμα (el) o Hebreeuws: פסיק (he) m Hongaars: vessző (hu) Interlingua: virgula (ia), comma (ia) Italiaans: virgola (it) v Noors: komma (no) o Nynorsk: komma (nn) o

Papiaments: kòma Pools: przecinek (pl) m Portugees: vírgula (pt) v Roemeens: virgulă (ro) v Russisch: запятая (ru) v Servisch: Cyrillisch: зарез (sr) m, запета (sr) v Westers: zarez (sr) m, zapeta (sr) v Sloveens: vejica (sl) v Slowaaks: čiarka (sk) v Spaans: coma (es) v Tsjechisch: čárka (cs) v Turks: virgül (tr)

Gangbaarheid

• Het woord komma staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "komma" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈkɔmɑ/

Woordafbreking

• kom·ma

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van de Oudnoorse woorden koma, kóma en kváma

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
komma	kjem, (bijvorm) kjemer	kom	komme, kommi

Werkwoord

komma

1. onovergankelijk komen
2. onovergankelijk aankomen
3. onovergankelijk te voorschijn komen.

Schrijfwijzen

• kome, koma, komme

Synoniemen

• [1] nærme seg

Zweeds

Uitspraak

• Geluid:  komma    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kom·ma

Zelfstandig naamwoord

komma o

1. komma

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	komma	kommat	komman	kommana
genitief	kommas	kommats	kommans	kommanas

stamtijd
infinitief	verleden tijd	supinum
komma	kom	kommit
	volledig

Werkwoord

komma

1. komen
2. hulpwerkwoord voor de toekomende tijd

   «Jag kommer att göra det i morgon.»

   Ik ga dat morgen doen.