ფეოდოსია

ქალაქი
ფეოდოსია უკრ. Феодосія რუს. Феодосия
დროშა გერბი
ქვეყანა	უკრაინა
კოორდინატები	45°02′56″ ჩ. გ. 35°22′45″ ა. გ.
დაარსდა	ძვ. წ. VI საუკუნე
პირველი ხსენება	355 BCE
ფართობი	35.2 კვადრატული კილომეტრი
ცენტრის სიმაღლე	50 მ
ოფიციალური ენა	ყირიმელი თათრების ენა, უკრაინული ენა და რუსული ენა
მოსახლეობა	97,721 კაცი (2001)
სასაათო სარტყელი	UTC+2 და UTC+3
სატელეფონო კოდი	+380-6562
საფოსტო ინდექსი	98100–98175
ოფიციალური საიტი	https://feo.rk.gov.ru/ და http://www.kerchrada.gov.ua
ფეოდოსია ვიკისაწყობში

ფეოდოსია (უკრ. Феодосія) — ქალაქი უკრაინაში, შავი ზღვის სანაპიროზე. მდებარეობს ყირიმის ნახევარკუნძულის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაპირზე, სიმფეროპოლიდან 116 კმ. ნავსადგური, რკინიგზის სადგური. 2001 წლის მოსახლეობის აღწერის მიხედვით ქალაქში ცხოვრობდა 97,721 ადამიანი. ივანე აივაზოვსკის სახელობის სურათების გალერეა.

დაარსდა ძველი წელთაღრიცხვის VI საუკუნეში. ძველი წელთაღრიცხვის IV საუკუნის 80-იანი წლებიდან ბოსფორის სახელმწიფოს შემადგენლობაშია. ახალი წელთაღრიცხვის IV საუკუნეში გაანადგურეს ჰუნებმა, VI საუკუნის დასასრულს დაიმორჩილეს ხაზარებმა, XIII საუკუნის დამდეგს — მონღოლებმა. XIII საუკუნის მეორე ნახევარში გენუელებმა ფეოდოსიაში დააარსეს სავაჭრო დასახლება კაფა. XV საუკუნიდან ყირიმის სახანოს ტერიტორიაზე მონათვაჭრობის მსხვილი ცენტრია. 1783 წელს ყირიმის მთელ ტერიტორიასთან ერთად შევიდა რუსეთის იმპერიის შემადგენლობაში. მეორე მსოფლიო ომის დროს ოკუპირებული იყო გერმანელ ფაშისტთა ჯარების მიერ. გაათავისუფლა საბჭოთა არმიამ 1944 წლის 13 აპრილს. ქალაქი დაჯილდოებულია სამამულო ომის I ხარისხის ორდენით (1982).

კლიმატურ-ბალნეოლოგიური, ტალახით სამკურნალო კურორტია. იცის თბილი ზაფხული და რბილი ზამთარი. ნალექები 360 მმ წელიწადში. სამკურნალო საშუალება: ზღვაში ბანაობა, ქლორიდულ-სულფატურ-ნატრიუმიანი მინერალური სასმელი წყალი („ფეოდოსია“), აჯიგოლის ტბის შლამის ტალახი. სამედიცინო ჩვენება: საჭმლის მომნელებელი, სისხლის მიმოქცევის, სუნთქვის ორგანოთა, ნერვული სისტემის ფუნქციური დაავადებანი; წყალტალახსამკურნალო, დასასვენებელი სახლები, წვრილქვიშიანი პლაჟი.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 257.
• Балахонов В. И., Феодосия, Симферополь, 1975.