Rubens Barrichello
_(8756442927)_(cropped).jpg) (2013)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (pt-br) Rubens Gonçalves Barrichello 23 de maio de 1972 (52 anos)São Paulo, Brasil |
| Altura | 172 cm |
| Peso | 66 kg |
| Actividade | |
| Ocupación | presentador de televisión (2015–), comentarista deportivo (2013–2014), piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un |
| Deporte | automobilismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans | |
| Fórmula 1 |
|
| Familia | |
| Parella | Paloma Tocci |
| Fillos | Eduardo Barrichello, Fernando Barrichello |
| Premios | |
| |
| Sitio web | barrichello.com.br |
   | |
Rubens Barrichello, nado en São Paulo o 23 de maio de 1972, é un expiloto brasileiro de Fórmula 1.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Rubinho subiu por primeira vez na súa vida a un kart con 9 anos. Permaneceu na categoría até 1989, conseguindo 5 títulos de campión. O último ano compartiuno coa súa participación na Fórmula Ford 1600 do Brasil, na cal rematou cuarto.
No 1990 participou na Fórmula Vauxhall pero non obtivo moi bos resultados, polo que decidiu decantarse pola Fórmula 3000 inglesa, na que quedou primeiro despois de competir cun poderoso David Coulthard.
Desexando entrar xa na Fórmula 1, Rubens tivo que conformarse con seguir na F3 un ano máis, no cal rematou terceiro e, grazas a ese positivo resultado, Jordan contratouno para que cumprira o soño de calquera piloto: correr na máxima categoría.
O seu primeiro ano na Fórmula 1 non foi como todos esperaban, en parte porque o monopraza que tiña non era dos mellores. Tan só obtivo 2 puntos en toda a temporada e rematou nun noveno posto.
Grazas á experiencia que acadara no ano anterior, o manexo do monopraza foi mellorando no 1994. Aínda que, ese mesmo ano, en Imola, tivo un accidente nos adestramentos bastante grave no que lle salvaron a vida os médicos. A pesar da súa sorte de seguir vivo, a súa moral seguiu polo chan xa que, dous días despois de sufrir el o accidente morría Ayrton Senna, o seu ídolo e mentor. Ese ano, a pesar de todo o que lle pasou, rematou nun honorable sexto posto na clasificación de pilotos.
Nos dous anos seguintes continuou na mesma escudería, obtendo, respectivamente, un 11º con 11 puntos e un 8º posto con 14. Logo, xa no 1997, por diferenzas entre el e Eddie Jordan, o xefe da súa escudería, cambiouse a Stewart. Estivo tres anos nesa escudería, tres anos nefastos para a súa carreira automobilística, xa que os monoprazas non se caracterizaban polo seu gran motor e a súa potencia.
No 2001 firmou contrato con Ferrari e pasou a ser compañeiro de Michael Schumacher. Ese ano quedou terceiro, os dous seguintes cuarto e os dous posteriores segundo, sempre á sombra de Schumacher que, até o día de hoxe, foi o invencible da Fórmula 1.
En marzo de 2012 Barrichello anunciou que disputará a próxima tempada da fórmula indy, correndo para a escudería KV.
Datos persoais
[editar | editar a fonte]Actualmente comparte o seu lugar de nacemento con Montecarlo, onde tamén reside polo seu traballo. Pesa 77 quilos e mide 1,72 metros. Está casado e ten un fillo.
Primeiros anos
[editar | editar a fonte]O lado paterno da súa familia procede do Véneto, Italia (da cidade de Riese, na provincia de Treviso).[1] O seu lado materno da familia é de orixe portuguesa. Tanto o seu pai como o seu avó paterno tamén se chaman Rubens,[1] e Barrichello comparte o aniversario do seu pai: 23 de maio.[2] Polo tanto, Rubens Barrichello era coñecido como Rubinho (Portugués por "pequeno Rubens"), que se converteu no seu alcume.
Barrichello gañou cinco títulos de karting en Brasil antes de ir a Europa para correr na serie de Fórmula Vauxhall Lotus en 1990. No seu primeiro ano, gañou o campionato, unha fazaña que replicou a o ano seguinte no Campionato británico de Fórmula 3, vencendo a David Coulthard. Estivo a pouco de unirse á Fórmula 1, a categoría máis alta de carreiras de monopraza, con só 19 anos de idade.[Cómpre referencia] En vez diso, competiu na Fórmula 3000 en 1992. Rematou terceiro no campionato e uniuse ao equipo Jordan de Fórmula Un para a temporada de Fórmula Un de 1993. Durante este tempo, e tamén ao comezo da súa carreira na Fórmula 1, Barrichello viviu en Cambridge, Cambridgeshire, Reino Unido.[3]
Formula 1
[editar | editar a fonte]Jordan (1993–1996)
[editar | editar a fonte].jpg)
En 1993 comezou a súa carreira na Fórmula 1 para Jordan. Este ano, gañou o evento Formula One Indoor Trophy. En 1994 logrou o seu primeiro podio no Gran Premio do Pacífico de 1994 en Aida e a súa primeira pole position, no Gran Premio de Bélxica de 1994, en Spa-Francorchamps. Nese mesmo ano logrou o sexto posto no campionato por diante dos Williams F1 (David Coulthard/Nigel Mansell), os Benetton (Jos Verstappen/ JJ Lehto) e un McLaren (Martin Brundle), algúns dos mellores coches da época. En 1995 acadou o seu mellor resultado ata entón, o segundo posto no Gran Premio do Canadá de 1995 no Circuíto Gilles Villeneuve.
1997-1999: Stewart
[editar | editar a fonte]
En 1997, despois dunha difícil negociación con Benetton, onde case considerou marcharse á Formula Indy, Jackie Stewart, que acababa de fundar o seu equipo, o Stewart Grand Prix, chama a Barrichello para que sexa o primeiro piloto e axude ao desenvolvemento do coche. Enseguida logrou algúns logros, como un 5º posto na grella no Gran Premio de Arxentina, un 3º posto na grella no Gran Premio do Canadá, un segundo posto en Mónaco, así como algunhas grandes carreiras como en Austria. En 1998, un coche mal construído acabou dándolle moitos dores de cabeza e só un 5º posto no Canadá como mellor resultado. Ao ano seguinte (1999), foi outra historia, cun coche excelente e un gran motor acadou tres terceiros postos, en Ímola, Magny-Cours e Nürburgring (1999). Unha pole position no GP de Francia (o segundo da súa carreira) e 23 voltas á cabeza en Interlagos, cando abandonou o coche co motor avariado. Ao longo do ano, chamou a atención do xefe de Ferrari, Jean Todt, e fichou por Ferrari para a tempada 2000.
2000-2005: Ferrari
[editar | editar a fonte]En 2000, contratárono para correr en Ferrari. Alí foi dúas veces subcampión mundial e gañou nove Grandes Premios, incluíndo o primeiro da súa carreira, o Gran Premio de Alemaña de 2000. O 30 de xullo de 2005 anunciouse a súa contratación polo antigo equipo BAR (máis tarde Honda), marchou debido ao descontento co trato que Ferrari lle dera. Así foi substituído por Massa para a tempada 2006.
Aínda que case sempre demostrou que era un piloto competente, o feito de que a afección brasileira buscase un sucesor de Ayrton Senna pesou na súa contra, unha fazaña que Rubens non foi capaz de conseguir, polo tanto, non puido competir ao longo dos campionatos con pilotos como Michael Schumacher e Mika Häkkinen.
No seu paso de seis tempadas en Ferrari, Rubens ocupou a posición de segundo piloto nas preferencias do equipo, Schumacher reinou nunha época da Fórmula 1 na que había o maior predominio dun só piloto sobre os outros. Neses anos, Schumacher tiña un contrato privilexiado en relación con Barrichello, o que supuxo moita polémica debido a que Barrichello recibiu ordes de equipo e permitiu algún adiantamento nos momentos finais dalgunhas carreiras, aínda que estivo mellor na pista de carreiiras que Schumacher. No episodio máis controvertido destes episodios no Gran Premio de Austria de 2002 Ferrari foi abucheado polos afeccionados en toda a pista, incluídos os seus propios seguidores despois de que Barrichello, despois de varias ordes insistentes do equipo, cedeulle o paso a Schumacher a poucos metros da meta na última volta. Ese día, Schumacher, asustado polas repercusións negativas dos afeccionados e da prensa, colocou a Barrichello enriba do podio e entregoulle o trofeo do primeiro posto. Finalmente, a FIA acabou condenando a Ferrari a pagar 1 millón de dólares de multa e estableceu que as conversacións entre o pilotos e os seus equipos debe ser retransmitido en directo durante as carreiras, o que segue ocorrendo ata hoxe.
Rubens Barrichello logrou ser subcampión en dous Campionatos do Mundo de F1, en 2002 e 2004.
2006-2008: Honda
[editar | editar a fonte]
En 2006, Rubens pasou por un período de adaptación no equipo Honda, tendo ao comezo da tempada resultados inferiores aos do seu compañeiro británico Jenson Button. Durante a tempada, as actuacións dos pilotos acabaron igualandose, e os pilotos facían turnos nas mellores posicións de remate. Isto ocorreu ata o Gran Premio dos Estados Unidos, a décima carreira do ano, cando Barrichello empatou con Button nese momento do campionato, sumando 16 puntos cada un. Pero na segunda metade do campionato o inglés foi superior. Button gañou unha carreira, en Hungría, e logrou un podio, no Brasil, sumando 40 puntos, mentres que o brasileiro só anotou 14, colocándose 7º no campionato, Jenson quedou inmediatamente por diante no 6º posto, con 56 a 30 puntos, ao final do campionato.
Non obstante, en 2007, o equipo xaponés non puido crear un coche ao nivel doutros equipos de Fórmula 1 que tiñan un orzamento anual similar ao seu, entre os 11 equipos Honda co seu modelo RA107 rematou só 9º, herdando o 8º posto no campionato pola exclusión dos coches McLaren desa tempada. Button conseguiu só 6 puntos e por primeira vez na súa carreira, Barrichello non anotou puntos.
En 2008, o equipo Honda tampouco creou un coche competitivo, pero aínda así foi mellor que o de 2007, o que permitiu a Rubens Barrichello sumar puntos en tres carreiras co seu RA108 : GP de Mónaco, GP de Canadá e GP do Reino Unido, e obtivo un podio co 3º posto no GP do Reino Unido, grazas a unha estratexia exitosa executada durante a carreira, onde o equipo cambiou os pneumáticos intermedios por compostos de choiva intensa, que eran os máis adecuados para as condicións da pista. Ao final do ano Barrichello conseguiu 11 puntos e Button só conseguiu 3 puntos.
2009: Brawn GP
[editar | editar a fonte]
Despois de varias especulacións de que Honda abandonaría a categoría (debido á crise financeira global, que tamén culminou coa saída de Toyota e BMW (ambos en 2009), Ross Brawn compra todos os dereitos do antigo equipo de Fórmula 1, polo valor simbólico dunha libra foi confirmado en 2009, para correr de novo xunto a Button, no debutante Brawn GP, equipado con motores Mercedes FO 108W V8. O 12 de marzo de 2009, a bordo do seu Brawn, bateu o récord do Circuito de Montemeló. Na súa primeira carreira para Brawn GP, o Gran Premio de Australia de 2009, acabou en segundo lugar, sendo o seu compañeiro de equipo Jenson Button o gañador do GP. Na segunda carreira do ano en Sepang Barrichello, rematou na quinta posición, gañando só a metade dos puntos, debido a que o GP foi declarado rematado con só 31/56 voltas, deixando ao piloto con só a metade dos puntos en ocasións normais.
No Gran Premio de Europa de 2009, celebrado o 23 de agosto de 2009 en Valencia, en España, Rubens logrou a súa primeira vitoria da tempada, a décima da súa carreira e a centésima de pilotos brasileiros na categoría principal do deporte do motor mundial.[4] O 13 de setembro, Rubinho logra a súa segunda vitoria en 2009, no Gran Premio de Italia, celebrado na pista de carreiras de Monza.[5] O 17 de outubro conseguiu a pole position na casa, no Gran Premio do Brasil. Con esta fazaña, Rubens acada a súa primeira pole do ano e a primeira en cinco anos, desde o Gran Premio do Brasil de 2004.
Terminando o GP de Brasil, en oitavo lugar, Rubens non puido evitar que Jenson Button gañase o título de tempada antes de tempo, sen ter que agardar polo Gran Premio de Abu Zabi. E no GP de Abu Zabi, o último da tempada 2009, o alemán Sebastian Vettel gañou o subcampionato ao gañar a carreira, mentres que Rubens rematou no cuarto lugar. Barrichello rematou o campionato co terceiro posto e 77 puntos.
2010-2011: Williams
[editar | editar a fonte].jpg)
O 2 de outubro de 2009, o equipo Williams F1 confirmou a fichaxe do piloto para a tempada 2010 coa opción tamén de 2011.[6][7] O seu debut no novo equipo co FW32 foi no Gran Premio de Bahrain de 2010, celebrado o 14 de marzo, rematando a carreira na décima posición.
Barrichello foi moi eloxiado ao comezo da tempada, polo director técnico Sam Michael, pola axuda que estaba dando no desenvolvemento do coche.[8] Os mellores resultados da primeira metade da tempada foron un cuarto posto no GP de Europa en Valencia, e un quinto posto no GP do Reino Unido en Silverstone.
O 11 de novembro de 2010 confirmouse a súa renovación de contrato con Williams, para a tempada 2011.[9]
O 11 de xaneiro Rubens foi elixido polo equipo para estrear o novo modelo, FW33, o primeiro día de probas de pretempada celebrado en Valencia, a partir de febreiro.[10] En definitiva, o equipo pagou moi caro as audaces innovacións, con a estrea da caixa de cambios miniaturizada, ademais de ter algúns problemas de deseño, non atoparon un camiño para o coche que, sen entender o seu funcionamento, acabou tendo unha das peores tempadas da súa historia ata entón. Ao final do ano, o equipo só contaba con 5 puntos, 4 dos cales gañou Barrichello, en [[Gran Premio de Mónaco de 2011|Mónaco}} e Canadá.[11] En colaboración con Pastor Maldonado.
Nunha entrevista de 2022, Barrichello revelou que foi despedido por Frank Williams a través dunha chamada telefónica a principios de xaneiro de 2012, e o 17 de xaneiro de 2012, Williams confirmou que Bruno Senna substituiría a Barrichello en Williams para a tempada de 2012. Senna foi elixido debido ao seu apoio financeiro.
Rexistro de carreiras
[editar | editar a fonte]Traxectoria profesional
[editar | editar a fonte]† Como Barrichello era un piloto invitado, non podía puntuar.
* Tempada en progreso.
Resultados completos do Campionato Británico de Fórmula 3
[editar | editar a fonte](chave) (As carreiras en negri indican a pole position) (As carreiras en cursiva indican a volta rápida)
| Ano | Equipo | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Pos. | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1991 | West Surrey Racing | Mugen-Honda | SIL Ret |
THR 1 |
DON Ret |
BRH 3 |
BRH 4 |
THR 2 |
SIL 2 |
DON 1 |
SIL 5 |
SIL Ret |
SNE 4 |
SIL 5 |
BRH 3 |
DON 1 |
SIL 1 |
THR 5 |
1º | 74 |
Resultados completos na Fórmula 3000 Internacional
[editar | editar a fonte](chave) (Carreiras en negra indican pole position, resultados en itálica indican volta rápida)
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Pos. | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1992 | Il Barone Rampante | Reynard 92D | Judd | SIL 2 |
PAU 3 |
CAT 2 |
PER Ret |
HOC 6 |
3º | 27 | |||||
| Ford Cosworth | NÜR 3 |
SPA 5 |
ALB 6 |
NOG 6 |
MAG 5 |
Resultados completos na Fórmula Un
[editar | editar a fonte](Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
† O piloto non terminou o Gran Premio, pero clasificouse xa que completou máis do 90 % da distancia da carreira.
‡ Outorgáronse medios puntos xa que se completou menos do 75 % da distancia da carreira.
Resultados completas nas IndyCar Series
[editar | editar a fonte](chave)
| Ano | Equipo | Chasis | Nº | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | Ranq. | Puntos | Ref |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2012 | KV Racing Technology | Dallara DW12 | 8 | Chevrolet | STP 17 |
ALA 8 |
LBH 9 |
SAO 10 |
INDY 11 |
DET 25 |
TXS NTS |
MIL 10 |
IOW 7 |
TOR 11 |
EDM 13 |
MDO 15 |
SNM 4 |
BAL 5 |
FON 22 |
12º | 289 | [12] |
| Anos | Equipos | Carreiras | Saídas | Poles | Vitorias | Podios (Non-vitorias)** |
Top 10s (Non-podios)*** |
Campionatos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | 15 | 14 | 0 | 0 | 0 | 7 | 0 |
- ** Podio (Non-vitorias) indican 2º- ou 3º-posto final
- *** Top 10 (Non-podio) indican do 4º ao 10º posto
500 Millas de Indianápolis
[editar | editar a fonte]| Ano | Chasis | Motor | Saídas | Finais | Equipo |
|---|---|---|---|---|---|
| 2012 | Dallara | Chevrolet | 10 | 11 | KV Racing Technology |
Complete Stock Car Pro Series results
[editar | editar a fonte](key) (Races in bold indicate pole position; results in italics indicate fastest lap)
‡ Ineligible for championship points.
† Driver did not finish the race, but was classified as he completed over 90% of the race distance.
* Season still in progress.
Resultados completos do campionato IMSA SportsCar
[editar | editar a fonte](chave) (Carreiras en negra indican pole position; resultados en itálica indican volta rápida)
| Ano | Equipe | Class | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Ranq | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | Starworks Motorsport | P | Riley Mk XXVI DP | Dinan (BMW) 5.0 L V8 | DAY 9 |
SEB | LBH | LGA | DET | WGL | MOS | ELK | COA | PET | 30º | 23 |
| 2016 | Wayne Taylor Racing | P | Dallara Corvette DP | Chevrolet 5.5L V8 | DAY 2 |
SEB 12 |
LBH | LGA | DET | WGL | MOS | ELK | COA | PET | 23º | 53 |
| 2019 | JDC-Miller Motorsports | DPi | Cadillac DPi-V.R | Cadillac 5.5L V8 | DAY 5 |
SEB | LBH | MDO | DET | WGL | MOS | ELK | LGA | PET | 32º | 26 |
24 Horas de Daytona
[editar | editar a fonte]| Resultados das 24 Horas de Daytona | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ano | Equipo | Coche | Co-pilotos | Clase | Voltas | Pos. | Clase Pos. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2013 |  Dener Motorsport
|
Porsche 911 GT3 | Nonô Figueiredo Felipe Giaffone Tony Kanaan Ricardo Maurício
|
GT | 352 | 46 Ret | 28 Ret | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2015 |  Starworks Motorsport
|
Riley MkXXVI |  Tor Graves Brendon Hartley Ryan Hunter-Reay Scott Mayer
|
P | 426 | 39 Ret | 10 Ret | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2016 | Wayne Taylor Racing
|
Chevrolet Corvette DP | Ricky Taylor Jordan Taylor Max Angelelli
|
P | 736 | 2 | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2019 | JDC-Miller Motorsports
|
Cadillac DPi-V.R |  Misha Goikhberg Tristan Vautier Devlin DeFrancesco
|
DPi | 586 | 5 | 5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
24 Horas de Le Mans
[editar | editar a fonte]| Ano | Equipo | Co-Pilotos | Coche | Clase | Voltas | Pos. | Clase Pos. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 |  Racing Team Nederland
|
Jan Lammers Frits van Eerd
|
Dallara P217 | LMP2 | 344 | 13º | 11º |
| Control de autoridades |
|
|---|
- ↑ 1,0 1,1 "Entrevistado". Arquivado dende o orixinal o 6 de febreiro de 2012. Consultado o 8 de febreiro de 2016. Interview: Rubens Barrichello (grandfather)
- ↑ "My story, from Rubens Barrichello Official site". Arquivado dende o orixinal o 6 de abril de 2007. Consultado o 2 de xuño de 2007.
- ↑ "Rubens Barrichello will never forget Ayrton Senna". Formula One. 5 de marzo de 2003. Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2011. Consultado o 16 de abril de 2012.
- ↑ O Globo - "Rubinho vence GP da Europa
- ↑ "Veja - "Rubinho vence GP da Itália"". Arquivado dende o orixinal o 22 de setembro de 2009. Consultado o 10 de novembro de 2024.
- ↑ Williams anuncia contratação de Rubens Barrichello para temporada 2010 da F-1
- ↑ "Barrichello confirma acerto e Williams anuncia o brasileiro para 2010 - 02/11/2009 - UOL Esporte - F-1". www.uol.com.br. Parámetro descoñecido
|acessodata=ignorado (Axuda) - ↑ DANTAS, Juliana. Diretor da Williams elogia Barrichello
- ↑ Williams confirma renovação de Barrichello para a temporada de 2011 UOL Esporte
- ↑ Rubens estreia novo carro da Williams em Valência Tazio
- ↑ Retrospectiva da F1 2011: Williams pagou caro o preço da ousadia Arquivado 24 de xullo de 2013 en Wayback Machine. Tazio
- ↑ "Rubens Barrichello – 2012 IZOD IndyCar Series Results". Racing-Reference. NASCAR Digital Media, LLC. Consultado o 1 de agosto de 2023.