McLaren M23

**McLaren M23**
Emerson Fittipaldi no McLaren M23 no Gran Premio do Reino Unido de 1974


Información
País	Reino Unido
Fabricante	Mclaren Racing
Deseñador	Gordon Coppuck
Produción
Predecesor	M19C
Sucesor	M26
Longo	mm
Largo	mm
Alto	mm
Peso	575 kg.
Chasis	Monocasco de aluminio
Suspensión
Motor	Ford-Cosworth DFV V8
Potencia	2.993 cm³
Transmisión	Hewland FG400 5/6-velocidades
Tracción	Posterior
Freos
Prestacións
Pneumáticos	Goodyear
Debut	Gran Premio de Suráfrica de 1973
Pilotos	Denny Hulme Peter Revson Jochen Mass Mike Hailwood Emerson Fittipaldi James Hunt
Carreiras	83
Gañadas	16
Poles	14
Voltas rápidas	10
Camp. Cons.	1 (1974)
Camp. Pilt.	2 (1974: Fittipaldi; 1976: Hunt)

O McLaren M23 foi un coche de competición deseñado por Gordon Coppuck, coa participación de John Barnard e construído polo equipo McLaren. Foi un desenvolvemento do coche McLaren M16 Indianapolis 500. Utilizouse un motor Ford Cosworth DFV, o cal foi preparado pola compañía de tuning especial Nicholson-McLaren Engines. Isto axudou a aumentar a potencia de saída do DFV ao redor de 490 bhp.

Historia na competición

Foi presentado na tempada 1973 de Fórmula Un, e logrou a pole postion con Denny Hulme na súa primeira saída. Hulme e Peter Revson lograron tres vitorias entre eles esa tempada, mentres que o novato Jody Scheckter case logrou un cuarto. Scheckter foi responsable dun dos maiores accidentes que viu a Fórmula Un no Gran Premio do Reino Unido de 1973, cando trompeou o seu M23 diante do pelotón. Emerson Fittipaldi uniuse a McLaren proveniente de Lotus en 1974. O seu coñecemento do Lotus 72 axudou a McLaren a desenvolver o M23 e esa tempada Fittipaldi deulle a McLaren os seus primeiros campionatos mundiais de pilotos e construtores, superando a Ferrari, Tyrrell e Lotus.

O desenvolvemento adicional na tempada 1975 de Fórmula Un, incluía unha caixa de cambios de 6 velocidades, unha novidade para o tempo, axudou a Fittipaldi a quedar segundo no campionato de pilotos detrás de Niki Lauda, que tiña a vantaxe do chasis do Ferrari 312T e McLaren logrou o terceiro posto no campionato de construtores, detrás de Ferrari e Brabham. O equipo experimentou con diferentes estilos de carrozaría, incluíndo kickups aerodinámicos diante das rodas traseiras, diferentes perfís de nariz e carrozaría ampliada diante das rodas traseiras, aloxando os enfriadores de aceite. A maioría destes cambios foron adoptados para o M23 e o seu sucesor, o McLaren M26. A finais de 1975, Fittipaldi deixou o equipo para unirse ao equipo do seu irmán Fittipaldi Automotive patrocinado por copersucar. Foi substituído por James Hunt, quen gañou a dramática e polémica tempada 1976 coa última evolución do M23, o M23D.

Cando o substituto, o McLaren M26, resultou problemático, Hunt e Jochen Mass baseáronse no M23 na primeira parte da tempada 1977 de Fórmula Un, e aínda que o coche tiña entón catro anos aínda era competitivo.

O M23 nunca foi o coche de F1 tecnicamente máis avanzado, pero unha boa preparación e o desenvolvemento continuo axudáronlle a gañar 16 Grandes Premios, dous campionato mundiais de pilotos e un campionato mundial de construtores durante a súa andaina.

O M23 tamén foi modificado para o seu uso na Fórmula 5000. O piloto australiano John McCormack pilotou un M23 con motor Leyland para gañar o Campionato Australiano de Pilotos de 1977. McCormack tamén culificou o seu M23 na pole no Gran Premio de Australia de 1978.

McLaren-Cosworth M23

son

Problemas coa escoita deste ficheiro? Vexa a páxina de axuda.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Motor	Pneu.	Pilotos	Nº	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Puntos	Pos.
1973	Yardley Team McLaren	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	GBR	NED	ALE	AUT	ITA	CAN	USA			58*	31
				Denny Hulme				5	6	7	6	1	8	3	Ret	12	8	15	13	4
				Peter Revson					4	Ret	5	7		1	4	9	Ret	3	1	5
				Jody Scheckter									Ret	NTS					Ret	Ret
				Jacky Ickx												3
1974	Marlboro Team Texaco	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA			73 (75)	1º
				Emerson Fittipaldi	5	10	1	7	3	1	5	4	3	Ret	2	Ret	Ret	2	1	4
				Denny Hulme	6	1	12	9	6	6	Ret	Ret	Ret	6	7	DSC	2	6	6	Ret
	Yardley Team McLaren			Mike Hailwood	33	4	5	3	9	7	Ret	Ret	4	7	Ret	15
				David Hobbs													7	9
				Jochen Mass															16	7
	Scribante Lucky Strike Racing			Dave Charlton	23			19
1975	Marlboro Team McLaren	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARX	BRA	RSA	ESP	MON	BEL	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	USA				53	3º
				Emerson Fittipaldi	1	1	2	Ret	NTS	2	7	8	Ret	4	1	Ret	9	2	2
				Jochen Mass	2	14	3	6	1	6	Ret	Ret	Ret	3	7	Ret	4	Ret	3
	Lucky Strike Racing			Dave Charlton	31			14
1976	Marlboro Team McLaren	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			BRA	RSA	USW	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	USA	XPN		74 (75)	2º
				James Hunt	11	Ret	2	Ret	1	Ret	Ret	5	1	DSC	1	4	1	Ret	1	1	3
				Jochen Mass	12	6	3	5	Ret	6	5	11	15	Ret	3	7		Ret	5	4	Ret
1977	Marlboro Team McLaren	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARX	BRA	RSA	USW	ESP	MON	BEL	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN	XPN	60*	3º
				James Hunt	1	Ret	2	4	7		Ret
				Jochen Mass	2	Ret	Ret	5	Ret	4	4	Ret	2	9
				Bruno Giacomelli	14														Ret
				Gilles Villeneuve	40										11
	Iberia Airlines			Emilio de Villota	36					13		NSC	NSC		NSc	NSC	17		NSC
	Chesterfield Racing			Brett Lunger	30							NTS	11	NSC	13	Ret	10	9	Ret	10	11
1978	Liggett Group/ B&S Fabrications	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G			ARX	BRA	RSA	USW	MON	BEL	ESP	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN		15	8º
				Brett Lunger	30	13	Ret	11	NSC
				Nelson Piquet	29												Ret	Ret	9
	Centro Aseguredor F1			Emilio de Villota	28							NSC
	Melchester Racing			Tony Trimmer	40										NSC

* 12 puntos en 1973 anotáronse usando o M19A e M19C
* 39 puntis en 1977 anotáronse usando o M26
* Todos os puntos de 1978 anotáronse usando o McLaren M26

Notas

F1 Racing magazine, xaneiro de 2001.
Motor Sport (revista), agosto de 2002.

Véxase tamén

Ligazóns externas