Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πάπας Λάνδων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάπας
Λάνδων
Από913
Έως914
ΠροκάτοχοςΑναστάσιος Γ΄
ΔιάδοχοςΙωάννης Ι΄

Ο Πάπας Λάνδων ήταν Πάπας της Ρώμης και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη από τον Σεπτέμβριο του 913 έως τον Μάρτιο του 914.[1][2][3][4] Το σύντομο διάστημα της Παποσύνης του έμεινε γνωστό για την έναρξη μιας σκοτεινής περιόδου γνωστής ως "Saeculum obscurum" (904–964) στην οποία η Αγία Έδρα είχε ελάχιστη εξουσία. Σύμφωνα με το Liber Pontificalis ο Λάνδων γεννήθηκε στην Σαμπίνα των Παπικών Κρατών και ήταν γιος του πλούσιου Λομβαρδού κόμη Ταίνο από το Φόρνοβο.[4][5][6] Το Liber Pontificalis καταγράφει την περίοδο της Παποσύνης του σε τέσσερις μήνες και είκοσι δύο ημέρες. Η περίοδος της Παποσύνης του αυξάνεται σε μετέπειτα καταλόγους όπως αυτόν που συνέθεσε τον 12ο αιώνα το Αββαείο της Φάρφα, τον καταγράφει σε 6 μήνες και 26 μέρες. Το τελευταίο συμπίπτει περισσότερο με τον τελικό κατάλογο που συνέγραψε ο μοναχός Φλοντόαρντ του Ρεμς, σε έξι μήνες και δέκα μέρες.[5] Το τέλος της Παποσύνης του χρονολογείται στις 5 Φεβρουαρίου 914 όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Ραβέννας ή τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου που τον διαδέχθηκε ο Πάπας Ιωάννης Ι΄.[5]

Την εποχή της εκλογής του ήταν ο επικρατέστερος επειδή τον υποστήριζαν ο Θεοφύλακτος Α΄ του Τούσκουλου και η Θεοδώρα Α΄ του Τούσκουλου, οι επικρατέστεροι Ρωμαίοι ευγενείς της εποχής τους.[7] Ο Θεοφύλακτος Α΄ του Τούσκουλου και η σύζυγος του είχαν υπό τον έλεγχο τους το Παπικό θησαυροφυλάκιο, την Ρωμαϊκή πολιτοφυλακή και την Γερουσία.[5] Την εποχή της Παποσύνης του οι Άραβες από το προπύργιο τους στον ποταμό Γκαριλιάνο κατέστρεψαν τον Καθεδρικό ναό του Σαν Σαλβατόρε ιν Βεσκόβιο στην γενέτειρα του.[8] Δεν έχει διασωθεί κανένα έγγραφο από την εποχή της Παποσύνης του Λάνδων, η μόνη γνωστή του πράξη ήταν μια δωρεά στην επισκοπή της γενέτειρας του Σαμπίνας (1341).[5] Ο Λάνδων έδωσε πολλά προσωπικά χρήματα για να αποκαταστήσει τον ναό του Σαλβατόρε ιν Βεσκόβιο που κατέστρεψαν οι Άραβες, οι μοναχοί του ζούσαν στην Τόφια.[4][6] Υπήρξε ο τελευταίος πάπας που χρησιμοποίησε παπικό όνομα το οποίο δεν είχε χρησιμοποιηθεί προηγούμενα, ως τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α΄, το 1978.

  1. Platina, Bartolomeo (1479), The Lives of the Popes from the Time of our Saviour Jesus Christ to the Accession of Gregory VII, Τομ. 1, London: Griffith Farran & Co., σ. 245
  2. Pietro Fedele, "Ricerche per la storia di Rome e del papato al. sec. X", Archivo della Reale Società Romana di Storia Patria, 33 (1910): 177–247
  3. Herbermann, Charles, ed. (1913). "Pope Lando" . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company
  4. 4,0 4,1 4,2 J. N. D. Kelly and Michael Walsh, "Lando", The Oxford Dictionary of Popes, 2nd ed. (Oxford University Press, 2010), σ. 120
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 https://www.treccani.it/enciclopedia/papa-landone_%28Dizionario-Biografico%29/
  6. 6,0 6,1 Harald Zimmerman, "Lando", in Philippe Levillain, ed., The Papacy: An Encyclopedia, Τομ. 2, Gaius–Proxies (New York: Routledge, 2002), σ. 896
  7. "Lando", The Oxford Dictionary of Popes, ed. J. N. D. Kelly, (Oxford University Press, 1988), 121
  8. Roger Collins, Keepers of the Keys of Heaven: A History of the Papacy, (Basic Books, 2009), 175
  • Claudio Rendina. I papi. Storia e segreti. Newton Compton, Rome, 1983.
  • Platina, Bartolomeo (1479), The Lives of the Popes from the Time of our Saviour Jesus Christ to the Accession of Gregory VII, Τομ. 1, London: Griffith Farran & Co.
  • Pietro Fedele, "Ricerche per la storia di Rome e del papato al. sec. X", Archivo della Reale Società Romana di Storia Patria, 33 (1910): 177–247
  • J. N. D. Kelly and Michael Walsh, "Lando", The Oxford Dictionary of Popes, 2nd ed. (Oxford University Press, 2010)
  • Harald Zimmerman, "Lando", in Philippe Levillain, ed., The Papacy: An Encyclopedia, Τομ. 2, Gaius–Proxies (New York: Routledge, 2002)