Πάπας Ιλάριος
| Πάπας Άγιος Ιλάριος | |
|---|---|
 | |
| Από | 17 Νοεμβρίου 461 |
| Έως | 28 Φεβρουαρίου 468 |
| Προκάτοχος | Λέων Α΄ |
| Διάδοχος | Σιμπλίκιος |
Ο Πάπας Ιλάριος (πέθανε στις 29 Φεβρουαρίου 468) ήταν Πάπας της Ρώμης (17 Νοεμβρίου 461 - 29 Φεβρουαρίου 468). Ο Πάπας Λέων Α΄ τον έστειλε ως Λεγάτο στην Β΄ Σύνοδο της Εφέσου. Με την λήξη της Συνόδου ο Πατριάρχης Διόσκορος Α΄ Αλεξανδρείας τον εμπόδισε να εγκαταλείψει την πόλη επειδή αρνήθηκε την καταδίκη του Φλαβιανού Κωνσταντινουπόλεως. Ο Ιλάριος δραπέτευσε, επέστρεψε στην Ρώμη με ασφάλεια και ίδρυσε στο Λατερανό ιερό προς τιμή του Ιωάννη του Ευαγγελιστή που τον βοήθησε να επιστρέψει με ασφάλεια. Το μεγαλύτερο διάστημα της Παποσύνης του προσπάθησε να διατηρήσει την εκκλησιαστική πειθαρχεία και την επίλυση των διαφορών ανάμεσα στους επισκόπους της Γαλατίας και της Ισπανίας.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιλάριος γεννήθηκε στην Σαρδηνία, διορίστηκε Αρχιδιάκονος από τον Πάπα Λέων Α΄ και αγωνίστηκε σκληρά για να διατηρήσει τα δικαιώματα της η Αγία Έδρα.[1] Ο Ιλάριος και ο Ιούλιος του Ποτσουόλι απεστάλησαν από τον Πάπα ως Λεγάτοι στην Β΄ Σύνοδο της Εφέσου (449), είχαν επίσης μια επιστολή του Λέων Α΄ με εντολή να την διαβάσουν. Ο Προκαθήμενος της Συνόδου διέταξε ωστόσο να διαβαστεί πρώτα η επιστολή του αυτοκράτορα με αποτέλεσμα να μην αναγνωστεί η επιστολή του Πάπα ολόκληρη. Ο Ιλάριος αντιτάχθηκε σκληρά στην καταδίκη του Φλαβιανού της Κωνσταντινούπολης και την ακύρωσε στο όνομα του Λέοντα.[2][2] Η στάση του αυτή προκάλεσε την δυσαρέσκεια του Διόσκουρου Α΄ Αλεξάνδρειας που ήταν ο πρόεδρος της Συνόδου. Ο Φλαβιανός πέθανε λίγο αργότερα από τα τραύματα του (11 Αυγούστου 449), είχε δεχτεί σωματική επίθεση από τους οπαδούς του Διόσκορου. Σε μια επιστολή που έστειλε στην αυτοκράτειρα Πουλχερία η οποία βρέθηκε στην συλλογή του Λέων Α΄ ο Ιλάριος απολογήθηκε στην αυτοκράτειρα Πουλχερία επειδή αρνήθηκε να παραδώσει την επιστολή του Πάπα στην Σύνοδο. Ο λόγος ήταν η συμπεριφορά του Πατριάρχη Διόσκουρου Α΄ ο οποίος δεν του επέτρεπε να επιστρέψει στην Ρώμη επειδή αρνήθηκε την καταδίκη του Φλαβιανού. Ο Ιλάριος δραπέτευσε από την επιτήρηση του Διόσκουρου με μεγάλη δυσκολία, επέστρεψε στην Ρώμη και μετέφερε στον Πάπα τα αποτελέσματα της Συνόδου.[2] Ο Φλαβιανός και ο Ευσέβιος Δορυλαίου έκαναν πολλές εκκλήσεις για βοήθεια στον Πάπα, οι επιστολές τους μεταφέρθηκαν στην Ρώμη επίσης από τον Ιλάριο.[2]
Πάπας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την περίοδο της Παποσύνης του συνέχισε την πολιτική του προκατόχου του Λέοντος Α΄ ο οποίος στην διαμάχη του με τον Χίλαρυ οπ Αρλ έλαβε επιστολή από τον αυτοκράτορα Ουαλεντινιανό Γ΄ που του τόνιζε την σαφή ανωτερότητα του επισκόπου της Ρώμης.[3] Ο Ιλάριος προσπάθησε σθεναρά να επεκτείνει την εκκλησιαστική εξουσία στην Γαλατία και την Ισπανία.[4] Στην Ρώμη προσπάθησε να απορρίψει ένα διάταγμα που εξέδωσε (467) ο νέος αυτοκράτορας Ανθέμιος το οποίο ευνοούσε τις Αιρέσεις. Το Διάταγμα αυτό όπως αναφέρει μετέπειτα ο Πάπας Γελάσιος Α΄ ήταν έμπνευση του συμβούλου του Ανθέμιου Φιλόθεου ο οποίος ήταν οπαδός του Μεκεδονιασμού. Σε μια από τις επισκέψεις του Ανθέμιου στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου ο Λέων Α΄ κάλεσε τον Ανθέμιο να λογοδοτήσει από τον τάφο του Αγίου Πέτρου για την συμπεριφορά του συμβούλου του. Ο Πάπας υπενθύμισε στον αυτοκράτορα τον όρκο που είχε κάνει ότι δεν θα αποδεχτεί καμία σχισματική Σύνοδο.[2][5] Ο Ιλάριος πέθανε (29 Φεβρουαρίου 468) και τάφηκε στην Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου έξω από τα τείχη της πόλης, Αγιοποιήθηκε και τιμάται η μνήμη του στις 17 Νοεμβρίου.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Kirsch, Johann Peter (1910). "Pope Saint Hilarus". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 7. New York: Robert Appleton Company. Retrieved 31 March 2019
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 https://www.newadvent.org/cathen/05019a.htm
- ↑ O'Malley 2010, σ. 38
- ↑ https://catholicsaints.info/new-catholic-dictionary-pope-hilarius/
- ↑ https://www.ccel.org/ccel/wace/biodict.html?term=Hilarius,%20bp.%20of%20Rome
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- O'Malley, John W. (2010). A History of the Popes, From Peter to the Present. Sheed & Ward.
- Onnis, Omar; Mureddu, Manuelle (2019). Illustres. Vita, morte e miracoli di quaranta personalità sarde (in Italian). Sestu: Domus de Janas.
