Μίλοβαν Τσίριτς

Μίλοβαν Τσίριτς
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης	12 Φεβρουαρίου 1918
Τόπος γέννησης	Βελιγράδι, Αυστρο-κατεχόμενη Σερβία
Ημερ. θανάτου	14 Οκτωβρίου 1986 (68 ετών)
Τόπος θανάτου	Βελιγράδι, Γιουγκοσλαβία
Θέση	Μέσος
Επαγγελματική καριέρα*
Εθνική ομάδα
Προπονητική καριέρα
1948-1951	Παρτιζάν (ομάδα Νέων)
1951-1953	Μπεογκράτσκι Σπόρτ Κλουμπ
1953-1954	Παρτιζάν
1954	Εθνική Γιουγκοσλαβίας
1954-1957	Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου
1957-1958	Λάτσιο
1959-1961	Χάιντουκ Σπλιτ
1961-1963	ΟΦΚ Βελιγραδίου
1963-1964	Χάιντουκ Σπλιτ
1964-1965	ΟΦΚ Βελιγραδίου
1965-1968	Εθνική Ισραήλ
1968-1969	Μπεσίκτας
1969-1971	Άρης Θεσσαλονίκης
1973-1974	Εθνική Γιουγκοσλαβίας
1974-1975	Βαλένθια
1975-1976	Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου
1976	Ηρακλής Θεσσαλονίκης
1977	Μπεσίκτας
1977-1978	Άρης Θεσσαλονίκης
1980-1981	ΑΠΣ Κόρινθος
1981	Εθνική Αλγερίας
1983-1985	Εθνική Ινδίας
	* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.; † Συμμετοχές (Γκολ).;

Ο Μίλοβαν Τσίριτς (Σερβικά: Милован Ћирић; 12 Φεβρουαρίου 1918 – 14 Οκτωβρίου 1986)^[1] υπήρξε Σέρβος προπονητής ποδοσφαίρου και πρώην ποδοσφαιριστής. Διετέλεσε τελευταίος αρχηγός της ΣΚ Γιουγκοσλάβια, πρώτος αρχηγός του νεοσύστατου τότε Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου (1945–47) ενώ παράλληλα ηγήθηκε της Σερβικής ομάδας (πρoκατόχου της Εθνική Σερβίας) που αγωνίστηκε στο τουρνουά του Γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου του 1945. Αν και αρχηγός του Ερυθρού Αστέρα, δεν δίστασε, τον Ιούνιο του 1947, να μετακομίσει στην άλλη μεγάλη ομάδα της πόλης, την Παρτιζάν (1947–48) με τα χρώματα της οποίας πανηγύρισε το κύπελλο του 1947.

Προπονητική καριέρα

Ευθύς αμέσως, μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ξεκίνησε προπονητική καριέρα με πρώτο σταθμό του, την ομάδα Νέων της Παρτιζάν (1948–51). Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του προπόνησε διαδοχικά: την ΟΦΚ Βελιγραδίου (1951–53),^[2], την Παρτιζάν (1953/54), την Εθνική Γιουγκοσλαβίας (από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1954 υπήρξε μέλος της πενταμελούς επιτροπής εκλεκτόρων μαζί με τους Μπράνκο Πέσιτς, Αλεξάνταρ Τίρνανιτς, Λέο Λέμεσιτς και Φράνιο Βολφλ, καθώς και από τον Δεκέμβριο του 1973 έως τον Ιούλιο του 1974 ως μέλος της πενταμελούς επιτροπής εκλεκτόρων μαζί με τους Μίλαν Μίλιανιτς, Μίλαν Ρίμπαρ, Σουλειμάν Ρέμπατς και Τόμισλαβ Ίβιτς), τον Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου (1954–57, 1975/76), τη Λάτσιο (1957/58), τη Χάιντουκ Σπλιτ (1958–61, 1963/64), ξανά την ΟΦΚ Βελιγραδίου (1961–63, 1964/65), την Εθνική Ισραήλ (1965–68), την Μπεσίκτας (1968/69), τον Άρης Θεσσαλονίκης (1969–71, 1977/78), τη Βαλένθια (1974/75), τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1976), την ΑΠΣ Κόρινθο, (1980-81), την Εθνική Αλγερίας και την Εθνική Ινδίας ^[3]^[4] (1984–85).

Θεωρείται ο αρχιτέκτονας της πρώτης μεγάλης ομάδας του Ερυθρού Αστέρα στη δεκαετία του 50 με τον οποίο κατέκτησε δυο πρωταθλήματα (1955/56 και 1956/57) και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1956/57). ^[5] Αργότερα, κατέκτησε κι ένα Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας με την ΟΦΚ Βελιγραδίου (1961/62). ^[6]

Χαρακτηριστικό της εκτίμησης που έτρεφαν οι δυο μεγάλες ομάδες του Βελιγραδίου (Ερυθρός Αστέρας και Παρτιζάν) για τις ικανότητές του είναι το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα αποτελεί τον μοναδικό άτομο που μεταπήδησε απευθείας από τον ένα σύλλογο στον άλλο, τόσο ως παίκτης όσο κι ως προπονητής. ^[7]

Εθνική Γιουγκοσλαβίας

Το 1956 έφτασε ως πρώτος προπονητής της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Μελβούρνης, όπου ηττήθηκε 1-0 από τη Σοβιετική Ένωση ενώ, υπήρξε μέλος του τεχνικού επιτελείου στη χρυσή Ολυμπιάδα του 1960 στη Ρώμη καθώς και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962, όταν η Γιουγκοσλαβία κατέλαβε την 4η θέση. ^[8]

Λάτσιο

Η πρώτη του εμπειρία ως προπονητής εκτός Γιουγκοσλαβίας ήταν το 1957 στην Ιταλία, στη Λάτσιο, αλλά σύντομα απολύθηκε λόγω κακών αποτελεσμάτων (στις 3 Φεβρουαρίου 1958). Η Λάτσιο στο πρωτάθλημα της Σέριε A της σεζόν 1957-1958 τερμάτισε μόλις στη δωδέκατη θέση με 30 βαθμούς, ισοβαθμώντας με την Αλεσάντρια, την Τζένοα, τη Σαμπντόρια και τη ΣΠΑΛ.^[9]

Μπεσίκτας

Το καλοκαίρι του 1968 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπεσίκτας και παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας για μια σεζόν. Η ομάδα πραγματοποίησε μέχρι πορεία και τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος με 38 βαθμούς (14 νίκες, δέκα ισοπαλίες και έξι ήττες), οκτώ λιγότερους από την πρωταθλήτρια Γαλατασαράι.^[10]

Άρης Θεσσαλονίκης

Στις 20 Ιουνίου 1969^[11] ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη και συνέδεσε το όνομά του με την κατάκτηση του πρώτου και μοναδικού Κυπέλλου Ελλάδας στην ιστορία του συλλόγου (28 Ιουνίου του 1970) και μάλιστα εναντίον του αιώνιου αντιπάλου, του ΠΑΟΚ. ^[12] ^[13] Παρά όμως την τεράστια δημοφιλία του στις τάξεις των οπαδών της ομάδας, τον Ιανουάριο του 1971, η διοίκηση του συλλόγου τον απέλυσε με πρόσχημα τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα της ομάδας, αν και η πραγματική αιτία ήταν οι προστριβές που είχε, για αγωνιστικά ζητήματα, με ορισμένους παλαιούς παίκτες της ομάδας και ειδικότερα με τον επιθετικό της ομάδας, Συρόπουλο, ο οποίος αισθάνονταν ότι παραγκωνίζεται διαρκώς από το Τσίριτς.^[14] Σε αυτή την (πρώτη) θητεία του στον Άρη, κοουτσάρισε την ομάδα συνολικά σε 56 αγώνες (47 αγώνες πρωταθλήματος, 5 αγώνες κυπέλλου καθώς και σε 4 αγώνες για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις).

Στον Άρη επέστρεψε το 1977-78 αντικαθιστώντας τον Γερμανό Καρλ Χάινζ Ρουλ, την 10η αγωνιστική (15 Νοεμβρίου 1977). Κάθισε στον πάγκο των "κιτρίνων" σε 31 αγώνες (25 αγώνες πρωταθλήματος, 5 αγώνες κυπέλλου καθώς και στον εντός έδρας αγώνα για το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων του 1978 εναντίον της Ριέκα στις 7 Δεκεμβρίου 1977 ^[15]). Ωστόσο η σεζόν δεν κρίθηκε ως πετυχημένη αφού ο Άρης τερμάτισε στην 6η θέση και αποκλείστηκε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Ελλάδος.

Ηρακλής Θεσσαλονίκης

Από τις 5 Σεπτεμβρίου 1976 έως τις 18 Σεπτεμβρίου 1976, ο Τσίριτς διετέλεσε προπονητής του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Κάθισε στον πάγκο της ομάδας, μόνο στον αγώνα με αντίπαλο τον Α.Π.Ο.Ε.Λ. με score 0–0 στο Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο στις 15 Σεπτεμβρίου 1976.

Α.Π.Σ. Κόρινθος

Επέστρεψε ξανά στην Ελλάδα τη σεζόν 1980-81, και ανέλαβε τον Α.Π.Σ. Κόρινθο χωρίς όμως να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα.

Παραπομπές

↑ «Ficha de jugador: Gorín». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-07-26. https://web.archive.org/web/20220726135049/http://www.ciberche.net/histoche/player.php?id=292. Ανακτήθηκε στις 2009-01-29.
↑ «1945-1992 - OFK BEOGRAD - Nezvanični sajt». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2009.
↑ «The Sunday Tribune - Books». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2009.
↑ Sengupta, Somnath (13 Ιουλίου 2011). «Tactical Evolution of Indian Football (Part Three): PK Banerjee – Amal Dutta – Nayeemuddin». thehardtackle.com (στα Αγγλικά). Kolkata: The Hard Tackle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2021.
↑ http://www.uefa.com/uefachampionsleague/match/61215--crvena-zvezda-vs-fiorentina/
↑ http://www.rsssf.org/tablesj/joegcupdetail.html#62
↑ http://sport-retro.gr/milovan-tsirits-aris-kipello-1970/
↑ http://www.bnsports.gr/index.php?id=570032
↑ http://www.transfermarkt.it/ss-lazio/spielplan/verein/398/plus/0?saison_id=1957
↑ http://www.wikipedia.tr-tr.nina.az/Be%C5%9Fikta%C5%9F_(futbol_tak%C4%B1m%C4%B1)_1968-69_sezonu.html
↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 21/6/1969, σελ. 4
↑ Όταν το σήκωνε ο Άρης... (vid+pics)
↑ Σαν σήμερα ο Άρης κατέκτησε το μοναδικό Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του (ΒΙΝΤΕΟ)
↑ Καζάνι που βράζει ο Άρης, απόλυση Τσίριτς^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 8/12/1977, σελ. 4

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Milovan Ćirić coach profile at mackolik.com (in τουρκική)

[1] «Ficha de jugador: Gorín». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-07-26. https://web.archive.org/web/20220726135049/http://www.ciberche.net/histoche/player.php?id=292. Ανακτήθηκε στις 2009-01-29.

[2] «1945-1992 - OFK BEOGRAD - Nezvanični sajt». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2009.

[3] «The Sunday Tribune - Books». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2009.

[4] Sengupta, Somnath (13 Ιουλίου 2011). «Tactical Evolution of Indian Football (Part Three): PK Banerjee – Amal Dutta – Nayeemuddin». thehardtackle.com (στα Αγγλικά). Kolkata: The Hard Tackle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2021.

[5] ttps://www.uefa.com/uefachampionsleague/match/61215--crvena-zvezda-vs-fiorentina/

[6] ttps://www.rsssf.org/tablesj/joegcupdetail.html#62

[7] ttps://sport-retro.gr/milovan-tsirits-aris-kipello-1970/

[8] ttps://www.bnsports.gr/index.php?id=570032

[9] ttps://www.transfermarkt.it/ss-lazio/spielplan/verein/398/plus/0?saison_id=1957

[10] ttps://www.wikipedia.tr-tr.nina.az/Be%C5%9Fikta%C5%9F_(futbol_tak%C4%B1m%C4%B1)_1968-69_sezonu.html

[11] Εφημερίδα Μακεδονία, 21/6/1969, σελ. 4

[12] Όταν το σήκωνε ο Άρης... (vid+pics)

[13] Σαν σήμερα ο Άρης κατέκτησε το μοναδικό Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του (ΒΙΝΤΕΟ)

[14] Καζάνι που βράζει ο Άρης, απόλυση Τσίριτς^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[15] Εφημερίδα Μακεδονία, 8/12/1977, σελ. 4

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]