Η νύχτα των ζωντανών νεκρών
Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (Night of the Living Dead) | |
---|---|
Κινηματογραφική αφίσα | |
Σκηνοθεσία | Τζωρτζ Ρομέρο[1][2][3] |
Παραγωγή | Karl Hardman και Russell Streiner |
Σενάριο | John A. Russo και Τζωρτζ Ρομέρο |
Πρωταγωνιστές | Duane Jones[3][4][5], Judith O'Dea[2][3][4], Karl Hardman[4][5][6], Marilyn Eastman[4][5], Keith Wayne[3][4][5], Judith Ridley[3][4][5], Kyra Schon[4][5], Charles Craig[4][5], Bill Hinzman, Russell Streiner[4], Bill Cardille, Τζωρτζ Ρομέρο[7], Debbie Rochon[7] και John A. Russo[7] |
Μουσική | William Loose |
Φωτογραφία | Τζωρτζ Ρομέρο |
Μοντάζ | John A. Russo |
Εταιρεία παραγωγής | Image Ten |
Διανομή | Walter Reade και Netflix |
Πρώτη προβολή | 1 Οκτωβρίου 1968Πίτσμπουργκ, (Πενσυλβάνια) |
Κυκλοφορία | 4 Οκτωβρίου 1968 |
Διάρκεια | 96 λεπτά |
Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Προϋπολογισμός | 114,000–125,000 δολάρια[8][9] |
Ακαθάριστα έσοδα | 30 εκατομμύρια δολάρια[8] |
Έπεται | Dawn of the Dead |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (αγγλικά: Night of the Living Dead) είναι ταινία τρόμου αμερικανικής ανεξάρτητης παραγωγής του 1968 σε σκηνοθεσία Τζορτζ Ρομέρο και σενάριο του ίδιου, το οποίο συνέγραψε με τον Τζον Ρούσο. Πρωταγωνιστούν οι Ντουάν Τζόουνς, Τζούντιθ Ο'Ντέα, Μέριλιν Ίστμαν και ο Καρλ Χάρντμαν.
Η πτώση ενός δορυφόρου της ΝΑΣΑ προκαλεί την Ανάσταση κάποιων που έχουν πεθάνει πρόσφατα στις Ανατολικές Πολιτείες των ΗΠΑ και οι οποίοι ψάχνουν να τραφουν με ανθρώπινα οντα.Οι αταφοι νεκροί επανέρχονται πίσω στην ζωή και σαν ζόμπι πλέον επιτίθενται αμείλικτα στους ζωντανούς. Ο μόνος τρόπος για να πεθάνει ένα ζόμπι είναι με ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι η με αποτέφρωση του σώματος του.Αυτη ειναι η κατάσταση που καλούνται να αντιμετωπίσουν επτά άνθρωποι που είναι παγιδευμένοι σε μια αγροτική αγροικία στη δυτική Πενσυλβάνια, η οποία δέχεται επίθεση από μια συνεχώς διευρυνόμενη ομάδα ζόμπι.
Έχοντας αποκτήσει εμπειρία σκηνοθετώντας τηλεοπτικές διαφημίσεις για την εταιρεία παραγωγής "The Latent Image" με έδρα το Πίτσμπουργκ, ο Ρομέρο και οι φίλοι του Τζον Ρούσο και Ράσελ Στρέινερ αποφάσισαν να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους και να κάνουν μια ταινία μεγάλου μήκους. Έχοντας επιλέξει να κάνουν μια ταινία τρόμου που θα κεφαλαιοποιούσε το σύγχρονο εμπορικό ενδιαφέρον για το είδος, προχώρησαν σε μια συνεργασία με τον Καρλ Χάρντμαν και τη Μέριλιν Ίστμαν των "Hardman Associates" και ίδρυσαν την εταιρία "Image Ten". Καθώς εξελίχθηκε μέσα από πολλά προσχέδια, το τελικό σενάριο των Ρούσο και Ρομέρο άντλησε κυρίως επιρροή από το μυθιστόρημα "I Am Legend" του Ρίτσαρντ Μάθεσον του 1954.
Η κύρια φωτογραφία έλαβε χώρα μεταξύ Ιουλίου 1967 και Ιανουαρίου 1968, κυρίως σε τοποθεσίες στην πόλη Έβανς. Εκτός από τους ίδιους ιδρυτές της Image Ten, οι υπόλοιποι ηθοποιοί και το συνεργείο αποτελούνταν από φίλους και συγγενείς, τοπικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς, αλλά και κατοίκους της περιοχής. Παρόλο που η ταινία αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Ρομέρο χρησιμοποίησε πολλές από τις τεχνικές που είχε μάθει στην εμπορική και βιομηχανική δουλειά του για να ολοκληρώσει την ταινία με προϋπολογισμό περίπου 100.000 δολάρια ΗΠΑ.
Μετά την πρεμιέρα της στο Πίτσμπουργκ, την 1η Οκτωβρίου 1968, η ταινία πέτυχε έσοδα στο box office 12 εκατομμύρια δολάρια στην εγχώρια αγορά και 18 εκατομμύρια δολάρια διεθνώς, κερδίζοντας περισσότερο από 250 φορές τον προϋπολογισμό της, καθιστώντας την ως μια από τις πιο κερδοφόρες κινηματογραφικές παραγωγές όλων των εποχών. Η κυκλοφορία της έγινε λίγο πριν από την υιοθέτηση του συστήματος αξιολόγησης της Ένωσης Κινηματογράφου της Αμερικής, με την ρητή βία και το θράσος της ταινίας να θεωρούνται πρωτοποριακές και πρωτοφανείς για την εποχή, οδηγώντας σε εκτεταμένες διαμάχες και αρνητικές κριτικές κατά την αρχική της κυκλοφορία. Ωστόσο, σύντομα απέκτησε αποδοχή και αναγνώριση μεταξύ των κριτικών και εμφανίστηκε σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ σε έντυπα όπως το περιοδικό "Empire" και η εφημερίδα The New York Times. Η αναδρομική επιστημονική ανάλυση, που συχνά αναγνωρίζεται ως η πρώτη μοντέρνα ταινία ζόμπι και ως πρόδρομος στην ανάπτυξη του είδους τρόμου, έχει επικεντρωθεί στην αντανάκλασή της στις κοινωνικές και πολιτιστικές αλλαγές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη δεκαετία του 1960, με ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή ηθοποιών, όπως του Ντουάν Τζόουνς, έναν Αφροαμερικανό, ο οποίος είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.[10] Το 1999 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[11][12]
"Η νύχτα των ζωντανών νεκρών" δημιούργησε ένα franchise που περιλαμβάνει πέντε επίσημες συνέχειες που κυκλοφόρησαν μεταξύ 1978 και 2009, όλες σκηνοθετημένες από τον Ρομέρο. Ένα επίσημο ριμέικ, σε σενάριο του Ρομέρο και Σκηνοθέτης|σκηνοθεσία Τομ Σαβίνι, κυκλοφόρησε το 1990 και έχει κερδίσει παρομοίως μια μικρή αποδοχή.[11][13]
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα αδέρφια Μπάρμπρα και Τζόνι οδηγούν σε ένα νεκροταφείο στην αγροτική Πενσυλβάνια για να επισκεφτούν τον τάφο του πατέρα τους. Το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου τους σβήνει λόγω τεχνικών δυσκολιών. Καθώς φεύγουν, ένας παράξενος άντρας, φορώντας ένα κουρελιασμένο κοστούμι σκοτώνει τον Τζόνι και επιτίθεται στην Μπάρμπρα. Φεύγει και βρίσκει καταφύγιο σε μια αγροικία, αλλά βρίσκει τη γυναίκα που ζούσε εκεί νεκρή και μισοφαγωμένη. Βλέπει έναν αυξανόμενο αριθμό ζόμπι, με επικεφαλής τον άντρα από το νεκροταφείο, να πλησιάζουν στο σπίτι. Ένας άντρας ονόματι Μπεν φτάνει, ασφαλίζει την αγροικία ανεβαίνοντας στα παράθυρα και τις πόρτες και διώχνει τα ζόμπι με ένα τουφέκι που βρίσκει στη ντουλάπα και με ένα αναμένο δαδί, το οποίο φοβούνται τα ζόμπι.
Η Μπάρμπρα, σε υστερική κατάσταση, ξαφνιάζεται όταν ο Χάρι Κούπερ και ο Τομ βγαίνουν από το κελάρι. Ο Χάρι έχει καταφύγει εκεί με τη σύζυγό του Έλεν και τη μικρή τους κόρη Κάρεν, όταν μια ομάδα από τα ίδια ζόμπι ανέτρεψε το αυτοκίνητό τους και δάγκωσε την Κάρεν, αφήνοντάς την βαριά άρρωστη. Ο Τομ έφτασε με την κοπέλα του Τζούντι καθώς είχε ακούσει μια εκπομπή έκτακτης ανάγκης για μια σειρά από βάναυσες δολοφονίες. Ο Τομ βοηθά τον Μπεν να ασφαλίσει την αγροικία ενώ ο Χάρι διαμαρτύρεται θυμωμένος ότι δεν είναι ασφαλής πριν επιστρέψει στο κελάρι, το οποίο πιστεύει ότι είναι πιο ασφαλές. Τα ζόμπι συνεχίζουν να πολιορκούν την αγροικία σε διαρκώς αυξανόμενους αριθμούς.
Οι εγκλωβισμένοι ακούν ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές που αναφέρουν ένα κύμα μαζικών δολοφονιών που διαπράττεται σε όλη την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών από έναν στρατό ζόμπι. Επιβεβαιώνουν ότι τα ζόμπι μπορούν να σταματήσουν με μια σφαίρα ή ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι ή με το κάψιμο, όπως ανακάλυψε ο Μπεν, και ότι διάφορα κέντρα διάσωσης προσφέρουν καταφύγιο και ασφάλεια. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η εμφάνιση των ζόμπι συμβαίνει λόγω της ακτινοβολίας ενός διαστημικού ανιχνευτή που εξερράγη στην ατμόσφαιρα της Γης στο δρόμο της επιστροφής από την Αφροδίτη.
Ο Μπεν καταστρώνει ένα σχέδιο για να αποκτήσει ιατρικές προμήθειες για την Κάρεν και να μεταφέρει την ομάδα σε ένα κέντρο διάσωσης ανεφοδιάζοντας το φορτηγό του. Ο Μπεν, ο Τομ και η Τζούντι πηγαίνουν σε ένα κοντινό βενζινάδικο, αποθώντας τα ζόμπι με δάδες και βόμβες μολότοφ. Ωστόσο, η βενζίνη από την αντλία χύνεται και αναγκάζει το φορτηγό να πάρει φωτιά και να εκραγεί, σκοτώνοντας τον Τομ και την Τζούντι. Ο Μπεν τρέχει πίσω στο σπίτι μόνος του και προσπαθεί να σπάσει την πόρτα όταν ο Χάρι δεν τον αφήνει να μπει μέσα.
Ενώ τα ζόμπι τρέφονται με τα λείψανα του Τομ και της Τζούντι, οι υπόλοιποι επιζώντες προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο. Ωστόσο, τα ζόμπι διαπερνούν τα οδοφράγματα. Στο χάος που ακολουθεί, ο Χάρι πυροβολείται από τον Μπεν, η Κάρεν πεθαίνει από τα τραύματά της και μεταμορφώνεται και αυτήν σε ζόμπι, όπου αρχίζει να τρώει τα λείψανα του πατέρα της και μαχαιρώνει την Έλεν μέχρι θανάτου. Η Μπάρμπρα αναρρώνει από το σοκ και προσπαθεί να βοηθήσει τον Μπεν να κρατήσει έξω τα ζόμπι, αλλά την παρασύρουν έξω ένας μεταμορφωμένος Τζόνι καθώς και άλλα ζόμπι.
Καθώς οι ορδές των ζόμπι εισβάλλουν στο σπίτι, ο Μπεν καταφεύγει στο κελάρι, όπου πυροβολεί τα πτώματα του Χάρι και της Έλεν που μεταμορφώνονται. Το επόμενο πρωί, ένας ένοπλος φτάνει και αρχίζει να στέλνει τα εναπομείναντα ζόμπι στην περιοχή. Ξυπνημένος από τους πυροβολισμούς και τις κραυγές τους, ο Μπεν βγαίνει από το κελάρι, αλλά πυροβολείται και πεθαίνει καθώς τον μπερδεύουν με ζόμπι. Το πτώμα του ρίχνεται σε μια φωτιά και καίγεται μαζί με τα υπόλοιπα ζόμπι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.imdb .com /title /tt0063350 /. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 www
.filmaffinity .com /en /film582638 .html. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=1133 .html. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 www
.imdb .com /title /tt0063350 /fullcredits. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 www
.ofdb .de /film /218,Die-Nacht-der-lebenden-Toten. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ stopklatka
.pl /film /noc-zywych-trupow-1968. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. - ↑ 7,0 7,1 7,2 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ 8,0 8,1 Hughes, Mark (October 30, 2013). «The Top Ten Best Low-Budget Horror Movies of All Time». Forbes. https://www.forbes.com/sites/markhughes/2013/10/30/the-top-ten-best-low-budget-horror-movies-of-all-time/. Ανακτήθηκε στις December 27, 2014.
- ↑ «AFI|Catalog - Night of the Living Dead (1968)». American Film Institute. 21 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Klawans, Stuart (13 Φεβρουαρίου 2018). «Night of the Living Dead: Mere Anarchy Is Loosed». The Criterion Collection. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 Maçek III, J.C. (14 Ιουνίου 2012). «The Zombification Family Tree: Legacy of the Living Dead». PopMatters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Preserving the Silver Screen (December 1999) - Library of Congress Information Bulletin». www.loc.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Environmental Social Governance» (PDF). Netflix. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Collum, Jason Paul (2004). Assault of the Killer B's: Interviews with 20 Cult Film Actresses. McFarland. ISBN 978-0-7864-1818-3.
- Dillard, R. H. W. (1988). «Night of the Living Dead: It's Not Like Just a Wind That's Passing Through». Στο: Waller, Gregory A. American Horrors: Essays on the Modern American Horror Film. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-01448-2.
- Hervey, Ben A. (2008). Night of the Living Dead. BFI Film Classics. British Film Institute. ISBN 978-1-844-57546-6.
- Higashi, Sumiko (1990). «Night of the Living Dead: A Horror Film about the Horrors of the Vietnam Era». Στο: Dittmar, Linda· Michaud, Gene. From Hanoi to Hollywood: The Vietnam War in American Film. Rutgers University Press. ISBN 978-0-813-51587-8.
- Jones, Alan (2005). The Rough Guide to Horror Movies. Rough Guides. ISBN 978-1-843-53521-8.
- Kane, Joe (2010). Night of the Living Dead: Behind the Scenes of the Most Terrifying Zombie Movie Ever. Citadel Press. ISBN 978-0-806-53331-5.
- Russo, John (1985). The Complete Night of the Living Dead Filmbook. Imagine, Inc. ISBN 978-0-911137-03-3.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Becker, Matt. "A Point of Little Hope: Hippie Horror Films and the Politics of Ambivalence". The Velvet Light Trap (No. 57, Spring 2006): pp. 42–59.
- Carroll, Noël. "The Nature of Horror". The Journal of Aesthetics and Art Criticism 46 (No. 1, Autumn 1987): pp. 51–59.
- Crane, Jonathan Lake. Terror and Everyday Life: Singular Moments in the History of the Horror Film. Thousand Oaks, CA.: Sage Publications, 1994. (ISBN 978-0-8039-5849-4).
- Dinello, Daniel. Technophobia!: Science Fiction Visions of Posthuman Technology. Austin, TX: University of Texas Press, 2006. (ISBN 978-0-292-70986-7).
- Harper, Stephen. "Night of the Living Dead: Reappraising an Undead Classic". Bright Lights Film Journal (Issue 50, November 2005): online.
- Heffernan, Kevin. Ghouls, Gimmicks, and Gold: Horror Films and the American Movie Business, 1953–1968. Durham, NC: Duke University Press, 2004. (ISBN 978-0-8223-3215-2).
- Heffernan, Kevin. "Inner-City Exhibition and the Genre Film: Distributing Night of the Living Dead (1968)". Cinema Journal 41 (No. 3, Spring 2002): pp. 59–77.
- Jancovich, Mark, Antonio Lazaro Reboll, Julian Stringer, and Andy Willis, eds. Defining Cult Movies: The Cultural Politics of Oppositional Taste. Manchester, Eng.: Manchester University Press, 2003. (ISBN 978-0-7190-6631-3)
- Lowenstein, Adam. Shocking Representation: Historical Trauma, National Cinema, and the Modern Horror Film. New York: Columbia University Press, 2005. (ISBN 978-0-231-13246-6).
- Maye, Harun. "Rewriting the Dead: The Tension between Nostalgia and Perversion in George A. Romero's Night of the Living Dead (1968)". In: Nostalgia or Perversion? Gothic Rewriting from the Eighteenth Century until the Present Day. Ed. Isabella van Elferen. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing 2007. (ISBN 978-1-84718-247-0).
- Moreman, Christopher M. "A Modern Meditation on Death: Identifying Buddhist Teachings in George A. Romero's Night of the Living Dead". Contemporary Buddhism 9 (No. 2, 2008): pp. 151–165.
- Newman, Robert. "The Haunting of 1968". South Central Review 16 (No. 4, Winter 1999): pp. 53–61.
- Paffenroth, Kim. Gospel of the Living Dead: George Romero's Visions of Hell on Earth. Waco, TX: Baylor, 2006. (ISBN 978-1-932792-65-2).
- Pharr, Mary. "Greek Gifts: Vision and Revision in Two Versions of Night of the Living Dead". In Trajectories of the Fantastic. Ed. Michael A. Morrison. Westport, CT: Greenwood Press, 1997. (ISBN 978-0-313-29646-8).
- Pinedo, Isabel Cristina. Recreational Terror: Women and the Pleasures of Horror Film Viewing. Albany, NY: State University of New York Press, 1997. (ISBN 978-0-7914-3441-3).
- Russell, Jamie. Book of the Dead: The Complete History of Zombie Cinema. Surrey: Fab Press, 2005. (ISBN 978-1-903254-33-2).
- Shapiro, Jerome F. Atomic Bomb Cinema: The Apocalyptic Imagination on Film. London: Routledge, 2001. (ISBN 978-0-415-93660-6).
- Wood, Robin. Hollywood from Vietnam to Reagan. New York: Columbia University Press, 1986. (ISBN 978-0-231-05777-6).
- Young, Lola. Fear of the Dark: 'Race', Gender and Sexuality in the Cinema. London: Routledge, 1996. (ISBN 978-0-415-09709-3).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Night of the Living Dead essay [1] by Jim Trombetta on the National Film Registry website
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών στην IMDb
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών στο AllMovie
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών στο Rotten Tomatoes
- Night of the Living Dead: Mere Anarchy Is Loosed an essay by Stuart Klawans at the Criterion Collection
- Night of the Living Dead (πλήρης ταινία) on Gutenberg Project
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (ολόκληρη ταινία) στο YouTube
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (ολόκληρη ταινία) στο YouTube
- Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (ολόκληρη ταινία σε έγχρωμη έκδοση) στο YouTube