Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν
Γέννηση26  Νοεμβρίου 1948[1][2][3]
Χόμπαρτ[4]
ΥπηκοότηταΑυστραλία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (2003)
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Κολέγιο Ντάργουιν, Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, University High School και Janet Clarke Hall
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρίας, βραβείο Άλμπερτ Λάσκερ για βασική ιατρική έρευνα (2006), βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (2009), L'Oréal-UNESCO Πρόγραμμα για τις γυναίκες στην επιστήμη (2008), Μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνος (2005), βραβείο Χάρβεϊ (1999), διεθνές βραβείο Γκάιρντνερ (1998), βραβείο Πάουλ Έρλιχ και Λούντβιχ Ντάρμστεντερ (2009), βραβείο Λουίζα Γκρος Χόρβιτς (2007), Victorian Honour Roll of Women, Albany Medical Center Prize (2008), Alfred P. Sloan, Jr. Prize (2001), βραβείο Χάινεκεν Ιατρικής (2004), βραβείο Ντίκσον στην ιατρική (2000), Gruber Prize in Genetics (2006), βραβείο Περλ Μάιστερ Γκρίνγκαρντ (2008), βραβείο Ρόζενστιλ (1998), California Hall of Fame (2011), E. B. Wilson Medal (2001), βραβείο Ιατρικής Επιστήμης Κέιο (1999), Meyenburg Prize (2006), βραβείο Bristol-Myers Squibb για διακεκριμένο επίτευγμα στην έρευνα για τον καρκίνο (2003), ASCB Public Service Award (2004), Grand Prix Charles-Leopold Mayer (1998), NAS Award in Molecular Biology (1990), Keith R. Porter Lecture (1999), WICB Senior Award (2005), Weizmann Women & Science Award (2008), Time 100 (2007), Robert J. and Claire Pasarow Foundation Award for Distinguished Contributions to Cancer Research (2003), Βασιλικό Μετάλλιο (2015), αντεπιστέλλον μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών (2007), Fellow of the Royal Society of New South Wales, μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών, επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (2006), επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Μπράνταϊς, Εταίρος του Τάγματος της Αυστραλίας (26  Ιανουαρίου 2010), Vanderbilt Prize in Biomedical Science (2007), Distinguished Fellow of the Royal Society of New South Wales (2017), American Institute of Chemists Gold Medal (2012), Australia Prize, βραβείο Μεγάλων Μεταναστών (2010), Clarivate Citation Laureates (2009) και AACR-G.H.A. Clowes Award for Outstanding Basic Cancer Research (2000)
Ιστοσελίδα
https://blackburnlab.ucsf.edu
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςΚυτταρογενετική, βιολογία και φυσιολογία
Ιδιότηταβιολόγος, μοριακός βιολόγος, βιοχημικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςΦρέντερικ Σάνγκερ
Ακαδημαϊκός τίτλοςDoctor of Philosophy in Economics
Φοιτητές τουCarol Greider: unravelling the science of telomeres and telomerase. Interview by Stephen Pincock

Η Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν (γενν. 26 Νοεμβρίου 1948) είναι Αυστραλο-Αμερικανή νομπελίστας και Πρόεδρος στο Salk Institute for Biological Studies.[5] Έχει υπάρξει ερευνητής στη Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Φρανσίσκο, και μελέτησε το τελομερές, μια δομή στο άκρο των χρωμοσωμάτων που προστατεύει το χρωμόσωμα. Η Μπλάκμπερν ήταν μέλος της ομάδας που ανακάλυψε και την τελομεράση[Σημ 1], το ένζυμο που ανανεώνει το τελομερές. Για το έργο αυτό της απονεμήθηκε το 2009 το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής, που το μοιράστηκε με την Κάρολ Γκρέιντερ και τον Τζακ Σζόστακ. Ήταν η πρώτη νομπελίστας γεννημένη στην Τασμανία.

Πρώιμα χρόνια και σπουδές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελίζαμπεθ Έλεν Μπλάκμπερν γεννήθηκε στο Χόμπαρτ της Τασμανίας στις 26 Νοεμβρίου του 1948. Η οικογένειά της μετακόμισε στο Λάντσεστον όταν ήταν τεσσάρων ετών. Στην ηλικία των 16 η οικογένειά της μετακόμισε στη Μελβούρνη, όπου διέπρεψε ως μαθήτρια[6] και έπειτα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, ενώ εκπόνησε διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ[7]. Στη συνέχεια έγινε μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Γέιλ.[8]

Έργο στη μοριακή βιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1978 ξεκίνησε στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϊ, και το 1990 συνέχισε στο Σαν Φρανσίσκο στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, όπου συνεχίζει ως σήμερα σε τιμητική θέση καθηγητή. Το 2009 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής.

Η Μπλάκμπερν συνεχίζει και σήμερα την έρευνα στο τελομερές και την τελομεράση,[9] υπό την επίδραση του διαλογισμού.[10][11]

Η Μπλάκμπερν διορίστηκε ως μέλος του Συμβουλίου Βιοηθικής του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, από το 2002 ως το 2004.[12] Υπηρετεί στο Science Advisory Board του Genetics Policy Institute.


  1. Η τελομεράση είναι το ένζυμο που επιδιορθώνει τα τελομερή.
  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. (Αγγλικά) SNAC. w6w692nq. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 31356. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Nobel laureate Elizabeth Blackburn named Salk Institute president - Salk Institute for Biological Studies» (στα αγγλικά). Salk Institute for Biological Studies. http://www.salk.edu/news-release/nobel-laureate-elizabeth-blackburn-named-salk-institute-president/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-20. 
  6. Brady 2007, σελίδες 1–13
  7. Blackburn, E. H. (1974). Sequence studies on bacteriophage ØX174 DNA by transcription (Διδακτορική διατριβή). University of Cambridge. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2017. 
  8. «Elizabeth Blackburn Profile at UCSF». Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2013. 
  9. «Dynamics of telomerase activity in response to acute psychological stress». Brain, Behavior, and Immunity 24 (4): 531–539. 2010. doi:10.1016/j.bbi.2009.11.018. PMID 20018236. 
  10. «Intensive meditation training, immune cell telomerase activity, and psychological mediators». Psychoneuroendocrinology 36 (5): 664–681. 2010. doi:10.1016/j.psyneuen.2010.09.010. PMID 21035949. 
  11. Elissa Epel; Jennifer Daubenmier; Judith Tedlie Moskowitz; Susan Folkman; Elizabeth Blackburn (2009). «Can Meditation Slow Rate of Cellular Aging? Cognitive Stress, Mindfulness, and Telomeres». Annals of the New York Academy of Sciences 1172 (1): 34–53. doi:10.1111/j.1749-6632.2009.04414.x. PMID 19735238. 
  12. Blackburn, E.; Rowley, J. (2004). «Reason as Our Guide». PLoS Biology 2 (4): e116. doi:10.1371/journal.pbio.0020116. PMID 15024408. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]