Kortikotropin-oslobađajući hormon
Kortikotropin-oslobađajući hormon (CRH) je adrenokortikotropni hormon, koji se također naziva i kortikoliberin ili kortikotropin-oslobađađajući faktor (CRF) , peptid od 41 aminokiseline koga iluče neuroni u prednjem dijelu paraventrikulskog jezgra hipotalamusa i placente.[5] Hormon stimulira kortikotropne ćelije adenohipofze i inducira oslobađanje adrenokortikotropnog hormona,[6] što zauzvrat uzrokuje povećanje lučenja proizvoda nadbubrežne žlijezde, kortizola.[7]
Sintetizira se iz prekursora od 196 aminokiselina , u plazmi ima poluživot od šezdeset minuta i molarnu masu 5000 g /mol. Njegovi sekretorni neuroni nalaze se također u moždanoj kori, limbnom sistemu i kičmenoj moždini. Smatra se da takve lokacije predstavljaju neuronske učinke nastale kao odgovor na stres, poput oslobađanja adrenalina i noradrenalina, tahikardije, hiperglikemije, hipertenzije, između .zlučuje ga hipofiza, a djeluje na kortikotropne ćelije i aktivira sistem adenil-ciklaza koji izaziva povećanje sinteze kortikotropina. Antidiuretski hormon i angiotenzin II, putem ovog oslobađajućeg hormona, pojačavaju i lučenje adrenokortikotropnog hormona. Također posredovanjem CRH, oksitocin inhibira lučenje. Inhibicijski učinak glukokortikoide regulira lučenje kortikoliberina, a regulira ga i uzlazni nerv, koji se nalazi u paraventrikulskom jezgru.
U posljednjoj fazi trudnoće i tokom porođaja, nivo ovog peptida raste, što također povećava aktivnost simpatičkog nervnog sistema, promovirajući na taj način izlučivanje kateholamina, a čini se da je to relevantno u energetskoj ravnoteži. Opisan je i protein koji veže kortikoliberine (CRHBP), specifične za CHR.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000147571 - Ensembl, maj 2017
- ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000049796 - Ensembl, maj 2017
- ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ Ulices Córdoba Saucedo, José Eduardo Navarro Zarza, Edgar Gerardo Durán Pérez, Juan Antonio Peralta Calcaneo, Elvira Graciela, Alexanderson Rosas (2006): Neurohormonas hipotalámicas: acciones biológicas y aplicaciones clínicas. Medicina Interna de México, vol.22 No 6: 514-524 |url=https://www.medigraphic.com/pdfs/medintmex/mim-2006/mim066h.pdf |access-date= September 5, 2019}}
- ^ Valero Politi J. (1998). X. Fuentes Arderiu, M. J. Castiñeiras Lacambra & J. M. Queraltó Compañó (ured.). Bioquímica clínica y patología molecular. II (Second izd.). Barcelona: Editorial Reverté. str. 61. Alteraciones hipotalámicas e hipofisarias. ISBN 84-291-1855-1.
- ^ Melchitzky Darlene S. Austin, Mark C.. Lewis David A. (2006): Treatise on psychopharmacology | url = https: / /books.google.com/books?id=KuiShi0cj98C&pg=PA89 Alan F. Schatzberg and Charles B. Nemeroff |publisher = Masson | location = Barcelona, ISBN 978-84-458-1426-0, chapter = 3. Chemical neuroanatomy of the primate brain: 89.