Mont d’an endalc’had

sellet

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Verb) (1499) Sellet er C'hatolikon[1]. Kar d'ar gerioù syll ha sylly e kerneveureg, syllu e kembraeg, sell « lagad » ha sell-ai-m « sellan » en heniwerzhoneg, seall « sell » e skoseg. Dont a rafe eus ur ger keltiek *stil-no- « lagad », hag a c'hellfe dont eus *stilp-no- kevatal d'ar ger henc'hresianeg στιλπ-νό-ς « skedus » ?[2]
(Furm verb) Savet diwar « sell- », pennrann ar verb « sellet », hag an dibenn-ger « -et ».

Verb

sellet /ˈsɛlː.et/ (displegadur)

sellet ouzh /ˈsɛlː.et/ verb kreñv dieeun (displegadur)

  1. Bukañ e selloù war un dra bennak evit e welet.

Stumm all

Deveradoù

Troioù-lavar

  1. sellout pizh

Troidigezhioù

Furm verb

sellet /ˈsɛlː.et/

  1. Anv-gwan-verb ar verb sellet.
    • Hag eo diroufennet al lostennoù, eo dreset ar c'hoef, eo kribet ar blev kordigellet lezet er-maez eus ar c'hoef, e vez sellet er melezour bihan pe vras kuzhet er sac'h-dorn. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 75.)
  2. Furm ar verb sellet e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.

Daveoù

Roll an daveoù :