Перайсці да зместу

Мікалай Мікалаевіч Сямёнаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Мікалаевіч Сямёнаў
руск.: Николай Николаевич Семёнов
Сямёнаў (справа) і Капіца (злева), партрэт працы Кустодзіева, 1921
Сямёнаў (справа) і Капіца (злева),
партрэт працы Кустодзіева, 1921
Дата нараджэння 3 (15) красавіка 1896
Месца нараджэння
Дата смерці 25 верасня 1986(1986-09-25)[1][2][…] (90 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Maria Liverovskaya[d]
Род дзейнасці фізік, хімік, прафесар, палітык
Навуковая сфера хімічная фізіка
Месца працы
Альма-матар
  • Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт[d] (1917)
  • Q4406448? (1913)
Вядомыя вучні Якаў Барысавіч Зяльдовіч, Юлій Барысавіч Харытон, Віктар Мікалаевіч Кандрацьеў, David Frank-Kamenetsky[d], Nikolay Emanuel[d], Walter Alexander Filippovich[d], Aram Nalbandyan[d], Nikolay Yenikolopov[d] і Vladislav Voyevodsky[d]
Партыя
Член у
Прэміі
Сталінская прэмія 2-й ступені Сталінская прэмія 2-й ступені Ленінская прэмія
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Мікалаевіч Сямё́наў (руск.: Николай Николаевич Семёнов; (3 (15) красавіка 1896, Саратаў — 25 верасня 1986, Масква) — савецкі фізік-хімік, адзін з заснавальнікаў хімічнай фізікі.

Акадэмік АН СССР (1932; член-карэспандэнт з 1929), адзіны савецкі лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (атрымаў у 1956 годзе сумесна з Сірылам Хіншэлвудам).

У 1917 годзе скончыў Петраградскі ўніверсітэт. У 1920—1931 гг. працаваў у Ленінградскім фізіка-тэхнічным інстытуце. З 1931 года дырэктар Інстытута хімічнай фізікі АН СССР. Адначасова з 1928 года прафесар Леніградскага політэхнічнага інстытута, з 1944 года Маскоўскага ўніверсітэта. У 1957—1971 гг. М. М. Сямёнаў акадэмік-сакратар Акадэміі хімічных навук, у 1963—1971 гг. віцэ-прэзідэнт АН СССР. З 1981 года галоўны рэдактар часопіса «Химическая физика».

Зноскі

  1. Nikolay Nikolayevich Semyonov // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Nikolai Nikolajewitsch Semjonow // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Семёнов Николай Николаевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. Птушенко В. В., Ляпунова Е. А. История отечественной науки в переписке семьи Ляпуновых (1955–1962 гг.), The history of Russian science through the correspondence of the Lyapunov family (1955–1962) // Историко-биологические исследования — 2021. — Т. 13, вып. 4. — С. 150–168. — ISSN 2076-8176; 2500-1221doi:10.24412/2076-8176-2021-4-150-168
  5. Письма советских учёных в издательство «Наука» в поддержку издания очерка Ж.А. Медведева «Биологическая наука и культ личности», Letters of Soviet scientists to the publishing house “Nauka” in support of the publication of Zhores Medvedev’s essay “Biology and the personality cult” // Историко-биологические исследования — 2019. — Т. 11, вып. 2. — С. 20–40. — ISSN 2076-8176; 2500-1221
  6. «Я был рад и ошеломлён находкой сокровищницы материалов по российской генетике», “I Was Delighted and Aghast at the Treasure Trove of Materials on Russian Genetics” // Историко-биологические исследования — 2018. — Vol. 10, Iss. 1. — P. 52–80. — ISSN 2076-8176; 2500-1221