İçeriğe atla

Hacegan

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hâcegan (kısaltılmış/tekil: Hâce, Khvâce veya Khwâca), "Efendiler" manasına gelen Farsça unvan. Hacegan sık sık 10. yy. ila 16. yy. Orta Asyalı sufiler ağına değinerek kullanılır.[1] Yeseviler gibi diğer sufi gruplar ile birlikte çoğu zaman sonraki Nakşibendi hiyerarşilerine dahil edilmiştir.[2]

Firdevsî'nin Şehnâme'sinde Hacegan kelimesi birçok kez bazı kadim İran'ın hakimleri ve kahramanları için kullanılmılştır.

Hacegan'ın özel zikirine "Hatmi Hacegan" denir.

İlginin Doğması

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hâcegan'a karşı ilgi 20. yy.'da Hasan Lütfi Şuşud'un (ö. İstanbul, 1958) "Hacegan Hanedanı" adlı kitabı ile yeniden uyanmıştır. Kaynakları arasında:

  • Reşahat Ayn el-Hayat, derleyen Mevlana Ali Bin Huseyin Safi, H. 993.
  • Nefahat el-Uns min Hazerat el-Kuds, A.H. 1289, Nureddin Abdurrahman Cami, H. 881.
  • Risale-i Bahaiyye, Rifat Bey.
  • Semerat el-Fuad, Sari Abdullah.
  • Enis ut-Talibin ve İddet us-Salikin Makamat-i Muhammed Bahaeddin Nakşibend, Salahaddin İbni Mubarek el-Buhari, İstanbul, H. 1328.

Orta Asyalı Hacegan

[değiştir | kaynağı değiştir]

Önde gelen Orta Asyalı Hâcegan arasındakiler:

  1. ^ "The Secret Order of the Ancient Khwajagan". 12 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015. 
  2. ^ "Hacegan Nedir?". 6 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015.