kafa

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ca.ˈfa/
• Heceleme: ka‧fa

Ad

kafa (belirtme hâli kafayı, çoğulu kafalar) , sahiplik şekli kafa -sı

1. çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu
2. görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu

   Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı. — Y. Z. Ortaç

3. (anatomi) insanın başı

   Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak
   Boşanır sırtlara, vâdîlere, sağnak sağnak. — M. Â. Ersoy

4. (anatomi, zooloji) hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak v.s. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü
5. (mekanik) mekanik bütünün parçası

   Distribütör kafasını demonte ediyor.

6. (psikoloji) kavrama ve anlama yeteneği

   Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş. — Y. K. Beyatlı

Çekimleme

kafa adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kafa	kafalar
belirtme		kafayı	kafaları
yönelme		kafaya	kafalara
bulunma		kafada	kafalarda
ayrılma		kafadan	kafalardan
tamlayan		kafanın	kafaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kafam	kafalarım
	belirtme	kafamı	kafalarımı
	yönelme	kafama	kafalarıma
	bulunma	kafamda	kafalarımda
	ayrılma	kafamdan	kafalarımdan
	tamlayan	kafamın	kafalarımın
2. tekil	yalın	kafan	kafaların
	belirtme	kafanı	kafalarını
	yönelme	kafana	kafalarına
	bulunma	kafanda	kafalarında
	ayrılma	kafandan	kafalarından
	tamlayan	kafanın	kafalarının
3. tekil	yalın	kafası	kafaları
	belirtme	kafasını	kafalarını
	yönelme	kafasına	kafalarına
	bulunma	kafasında	kafalarında
	ayrılma	kafasından	kafalarından
	tamlayan	kafasının	kafalarının
1. çoğul	yalın	kafamız	kafalarımız
	belirtme	kafamızı	kafalarımızı
	yönelme	kafamıza	kafalarımıza
	bulunma	kafamızda	kafalarımızda
	ayrılma	kafamızdan	kafalarımızdan
	tamlayan	kafamızın	kafalarımızın
2. çoğul	yalın	kafanız	kafalarınız
	belirtme	kafanızı	kafalarınızı
	yönelme	kafanıza	kafalarınıza
	bulunma	kafanızda	kafalarınızda
	ayrılma	kafanızdan	kafalarınızdan
	tamlayan	kafanızın	kafalarınızın
3. çoğul	yalın	kafası	kafaları
	belirtme	kafasını	kafalarını
	yönelme	kafasına	kafalarına
	bulunma	kafasında	kafalarında
	ayrılma	kafasından	kafalarından
	tamlayan	kafasının	kafalarının

Eş anlamlılar

• (anatomi): ser
• (düşünme ve yargılama yolu): zihniyet
• (psikoloji): bellek, zekâ, zihin

Üst kavramlar

• (anatomi): beden, vücut

Alt kavramlar

• (anatomi): artkafa, kuru kafa
• (mekanik): distribütör kafası
• (psikoloji): et kafa, kalın kafa, karpuz kafa, taş kafa

Deyimler

anatomi

• (bir şeye) kafayı takmak,
• (bir şeyi) kafaya takmak,
• (biriyle) kafa bulmak,
• ekmeğini elinden al,
• kafa cilalamak,
• kafa dinlemek (kafa dinlendirmek),
• kafa eskitmek,
• kafa göz yarmak,
• kafa kafaya vermek,
• kafa kalmamak,
• kafa karışıklığı,
• kafa karıştırmak,
• kafa koçanı,
• kafa patlatmak,
• kafa sallamak,
• kafa sesi,
• kafa tutmak,
• kafa yapmak,
• kafa yok!,
• kafa yormak,
• kafa ütülemek,
• kafası allak bullak olmak,
• kafası almamak,
• kafası bir dünya,
• kafası boş,
• kafası bulutlu,
• kafası bozulmak,
• kafası çatlak,
• kafası bulanmak,
• kafası dolmak,
• kafası dumanlanmak,
• kafası dumanlı,
• kafası durmak,
• kafası dönmek,
• kafası düzelmek,
• kafası ile oynamak,
• kafası işlemek,
• kafası iyi,
• kafası karışmak,
• kafası kazan gibi olmak,
• kafası kazan olmak,
• kafası kıyak,
• kafası kızmak,
• kafası kontak,
• kafası küflü,
• kafası örümcekli,
• kafası sarmamak,
• kafası sersem sepet,
• kafası sersem sepet olmak,
• kafası takılmak,
• kafası tembel,
• kafası yerinde olmamak,
• kafası yerine gelmek,
• kafası çalışmak,
• kafası şişmek,
• kafasına dank etmek,
• kafasına estiği gibi,
• kafasına geçirmek,
• kafasına girmek,
• kafasına girmemek,
• kafasına göre,
• kafasına kakmak,
• kafasına koymak,
• kafasına laf girmemek,
• kafasına saplanmak,
• kafasına sokmak,
• kafasına söz girmemek,
• kafasına sığmamak,
• kafasına takılmak,
• kafasına takılmak,
• kafasına uymak,
• kafasına vur,
• kafasına vura vura,
• kafasına vurmak,
• kafasına) takılmak,
• kafasında tutmak,
• kafasında şimşek çakmak,
• kafasından atmak),
• kafasından aşağı kaynar sular dökülmek,
• kafasından geçirmek,
• kafasından çıkarmak,
• kafasını açmak,
• kafasını dinlemek,
• kafasını dinlemek,
• kafasını dinlendirmek,
• kafasını dinlendirmek,
• kafasını ezmek,
• kafasını işletmek,
• kafasını kaldırmak,
• kafasını kaldırmamak,
• kafasını karıştırmak,
• kafasını kaşıyacak vakti olmamak,
• kafasını kullanmak,
• kafasını kurcalamak,
• kafasını kırmak,
• kafasını sarmak,
• kafasını sokmak,
• kafasını taştan taşa vurmak,
• kafasını taştan taşa çarpmak,
• kafasını toplamak,
• [[kafasını tütsülemek,
• kafasını uçurmak,
• kafasını vurmak,
• kafasını ütülemek,
• kafasını ütülemek,
• kafasını şişirmek,
• kafasını şişirmek,
• kafasının bir tahtası eksik olmak,
• kafasının bir tahtası eksik,
• kafasının bir tahtası noksan olmak,
• kafasının bir tahtası noksan,
• kafasının dikine gitmek,
• kafasının doğrusuna gitmek,
• kafasının etini yemek,
• kafasının kontağı atmak,
• kafaya almak,
• kafaya girmek
• kafaya çıkmak,
• kafayı dinlemek,
• kafayı çekmek,
• neyin kafası,
• örümcek kafalı

Türetilmiş kavramlar

• kafa atmak,
• kafa çıkışı,
• kafa dengi,
• kafa işçisi,
• kafa kâğıdı,
• kafa kemiği,
• kafa vergisi,
• kafa vuruşu,
• kafaca,
• kafacı,
• kafacık,
• kafalamak,
• kafalı,
• kafasız,
• kafayken,
• kafayla,
• kafaysa,
• kafakol,
• kafatası,
• kurukafa

Çeviriler

anatomi

• Afrikaanaca: kop (af)
• Almanca: Kopf (de) e, Schädel (de), Birne (de), Keks (de), Waffel (de), Rübe (de)

  Yahudi Almancası: kop‎ (yi) (kop)

• Arapça: رَأس‎ (ar) e
• Arnavutça: kokë (sq)
• Asturyasça: cabeza (ast)
• Aymaraca: p'iqi (ay)
• Azerice: baş (az), qafa (az)
• Baskça: buru (eu)
• Bretonca: penn (br)
• Bulgarca: глава (bg) (glava)
• Çekçe: hlava (cs)
• Çince: 头 (zh)
• Danca: hoved (da)
• Esperanto: kapo (eo)
• Estonca: pea (et)
• Faroe dili: høvur (fo)
• Farsça: سر‎ (fa), کله‎ (fa)
• Felemenkçe: hoofd (nl), kop (nl)
• Fince: pää (fi), nuppi (fi), äly (fi)
• Fransızca: tête (fr)
• Galce: pen (cy), copa (cy)
• Galiçyaca: cabeza (gl), testa (gl)
• Gucaratça: મસ્તક (gu) (mastak), શીશ (gu) (śīś)
• Hintçe: मस्तक (hi) (mastak), सिर (hi) (sir), शीश (hi) (śīś)
• İbranice: ראש‎ (he)
• İngilizce: head (en)
• İrlandaca: ceann (ga)
• İspanyolca: cabeza (es)
• İsveççe: huvud (sv), kranie (sv), hjässa (sv), skalle (sv)
• İtalyanca: testa (it), capo (it), cranio (it), capoccia (it), zucca (it)
• Japonca: 頭 (ja)
• Katalanca: cap (ca), testa (ca)
• Keçuva dili: uma (qu)
• Korece: 머리 (ko) (meori)
• Kürtçe: ser (ku)
• Latince: caput (la)
• Lehçe: głowa (pl)
• Lingala: moto (ln)
• Lüksemburgca: Kopp (lb)
• Macarca: fej (hu)
• Makedonca: глава (mk) (glava)
• Malgaşça: loha (mg)
• Malayca: kepala (ms)
• Maltaca: ras (mt)
• Maorice: angaanga (mi)
• Marathi dili: डोके (mr) (ḍoke), मस्तक (mr) (mastak)
• Moğolca: толгой (mn) (tolgoy), тэргүүн (mn) (tergüün)
• Oksitanca: cap (oc), tèsta (oc)
• Portekizce: cabeça (pt)
• Rapanui dili: pu' oko (rap)
• Romanşça: chau (rm)
• Rumence: cap (ro)
• Rusça: голова (ru) (golova)
• Samoaca: ulu (sm)
• Sanskritçe: शीर्ष (sa) (śīrṣa), मस्तकः (sa) (mastakaḥ)
• Sicilyaca: testa (scn)

  Kiril: глава (sh)

  Latin: glava (sh)

• Slovence: glava (sl)
• Svahili dili: kichwa (sw)
• Tagalogca: ulo (tl)

  Kırım Tatarcası: baş (crh)

• Tayca: หัว (th) (hǔua)
• Ukraynaca: голова (uk) (ğolova)
• Urduca: سر‎ (ur)
• Uygurca: kəlla (ug)

  Modern Yunanca: κεφάλι (el) (kefáli)

• Zuluca: khanda (zu)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kafa" maddesi

Gagavuzca

Köken

• Türkçe qafa

Söyleniş

• Heceleme: ka‧fa

Ad

kafa

1. (anatomi) kafa

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki