พึ่ง

ดูเพิ่ม: พง, พัง, พิง, พึง, พุง, พุ่ง, และ พู๊ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พึ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pʉ̂ng
	ราชบัณฑิตยสภา	phueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰɯŋ˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ผึ้ง

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພຶ່ງ (พึ่ง)

คำกริยา

พึ่ง (คำอาการนาม การพึ่ง)

1. (สกรรม) อาศัย, พักพิง, ขอความช่วยเหลือ

   พึ่งบารมีคนอื่น

   ไปพึ่งเขาอยู่

   หนีร้อนมาพึ่งเย็น

รากศัพท์ 2

คำกริยาคุณศัพท์

พึ่ง (คำอาการนาม ความพึ่ง)

1. เวลาที่ล่วงไปหยก ๆ ในขณะที่พูดนั้น

   เขาพึ่งไป

2. ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น

   อย่าพึ่งไป

   อย่าพึ่งกิน