ขอ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̌ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), ภาษาจ้วงเหนือ go, ภาษาจ้วงใต้ ko
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) ฃอ
คำนาม
[แก้ไข]ขอ
คำพ้องความ
[แก้ไข]คำประสม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาจ้วง gouz, ภาษาปู้อี hoz
คำกริยา
[แก้ไข]ขอ (คำอาการนาม การขอ)
คำประสม
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขอ
- ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก