กุน

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมร កុរ (กุร, “ปีกุน”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กุน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gun
	ราชบัณฑิตยสภา	kun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kun˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		กุณฑ์ กุล

คำนาม

กุน

1. (โหราศาสตร์) ชื่อปีที่ 12 ของรอบปีนักษัตร มีหมูเป็นเครื่องหมาย

ดูเพิ่ม

(ปีนักษัตร) (ปี~, ~ศก) ชวด, ฉลู, ขาล, เถาะ, มะโรง, มะเส็ง, มะเมีย, มะแม, วอก, ระกา, จอ, กุน ^{(หมวดหมู่: th:ปีนักษัตร)}