กั่น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กั่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gàn
	ราชบัณฑิตยสภา	kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kan˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

กั่น

1. ส่วนที่ถัดจากโคนอาวุธ เช่นหอก ดาบ หรือเครื่องมือ เช่นสิ่ว บุ้ง สำหรับหยั่งลงไปในด้าม

ภาษาคำเมือง

คำคุณศัพท์

กั่น (คำอาการนาม กำกั่น หรือ ความกั่น)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩢ᩵ᩁ (กลั่ร, “กล้าหาญ”)