สงครามครูเสดครั้งที่ 3

สงครามครูเสดครั้งที่ 3
	ส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด
	; พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษเดินทางไปเยรูซาเลม. James William Glass (1850).
วันที่	11 พฤษภาคม ค.ศ.1189 – 2 กันยายน ค.ศ.1192
สถานที่	ส่วนใหญ่เกิดที่ลิแวนต์และอานาโตเลีย
ผล	Treaty of Jaffa ทหารครูเสดชนะ สงบศึกเป็นเวลา 3 ปี; จัดสรรบริเวณที่มีสถานะ status quo ซึ่งรวมไปถึงให้ชาวมุสลิมครองเยรูซาเลมต่อ และรื้อฟื้นรัฐนักรบครูเสดแห่งลิแวนต์.; ผู้แสวงบุญทั้งชาวคริสต์และชาวมุสลิมสามารถเดินทางผ่านลิแวนต์โดยปราศจากอาวุธ; จักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ สวรรคต;
ดินแดน; เปลี่ยนแปลง	พวกครูเสดยึดไซปรัส และก่อตั้งราชอาณาจักรไซปรัส; พวกครูเสดสามารถยึดชายฝั่งลิแวนต์ ตั้งแต่ไทร์ถึงญัฟฟาคืนมาได้; พวกครูเสดยึดTiberias และที่ดอนบางส่วนคืนจากพวกมุสลิม;
คู่สงคราม
ครูเสด: Angevin Empire; ราชอาณาจักรฝรั่งเศส; จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เจนัว; Pisa; ; ราชอาณาจักรฮังการี; รัฐนักรบครูเสดแห่งลิแวนต์: ราชอาณาจักรเยรูซาเลม; เคาน์ตีตริโปลี; ราชรัฐแอนติออก; นักรบครูเสด: อัศวินเทมพลาร์; อัศวินฮอสปิทัลเลอร์; อัศวินทิวทอนิก; Order of the Holy Sepulchre; Order of Saint Lazarus; Knights of Saint Thomas; พันธมิตรแห่งคริสเตียนตะวันออก: ราชอาณาจักรซิลิเชีย;	กองทัพมุสลิม: รัฐสุลต่านอัยยูบิด Egypt; Damascus; Hamah; Mesopotamia; ; รัฐสุลต่านรูม; Nizari Ismaili state ในซีเรีย (แอสซาสซิน); ศัตรูแห่งคริสเตียนตะวันออก: จักรวรรดิไบแซนไทน์; Empire of Cyprus;
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ครูเสด: พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ; พระเจ้าฟีลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส Hugh III of Burgundy †; Theobald V of Blois †; Henry II of Champagne; ฟีลิปแห่งฟลานเดอส์ †; ; จักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ † Frederick VI of Swabia †; Leopold V of Austria; Conrad of Montferrat; Děpolt of Bohemia †; Markward von Annweiler; Albert II of Brandenburg; ; Prince Géza of Hungary; Margaritus of Brindisi; รัฐนักรบครูเสดแห่งลิแวนต์: Guy I of Jerusalem; Humphrey IV of Toron; Balian of Ibelin; Raymond III of Tripoli; Joscelin III of Edessa †; นักรบครูเสด: Grand Master Robert de Sablé; Grand Master Garnier de Nablus; Master Sibrand; พันธมิตรแห่งคริสเตียนตะวันออก: Leo I of Armenia;	กองทัพมุสลิม: เศาะลาฮุดดีน Taqi ad-Din; Saphadin; Al-Afdal; Gökböri; ; Kilij Arslan II; Rashid ad-Din Sinan; ศัตรูแห่งคริสเตียนตะวันออก: จักรพรรดิไอแซ็คที่ 2 อันเจลอส; Isaac Komnenos of Cyprus;
กำลัง
ทหาร 80,000–85,000 นาย (โดยประมาณ) 32,000 นาย มาจากรัฐนักรบครูเสดและยุโรป; 17,000 นาย เป็นชาวอังกฤษ/นอร์มัน/เวลส์; 17,000+ นาย เป็นชาวฝรั่งเศส; 12,000–15,000 นาย มาจากจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์; 2,000 นาย เป็นชาวฮังการี;	อัยยูบิด: 40,000 นาย (ทหารของเศาะลาฮุดดีนมีแค่ 1189 นาย (โดยประมาณ) เท่านั้น); ซัลจูค: 22,000+ (ทหารของ Qutb al-Din มีแค่ 1190 นายเท่านั้น)

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

สงครามครูเสดครั้งที่ 3 หรือ สงครามครูเสดกษัตริย์(อังกฤษ: Third Crusade หรือ Kings' Crusade) (ค.ศ. 1189-ค.ศ. 1192) เป็นสงครามครูเสด^[9]^[10]ที่ฝ่ายผู้นำยุโรปพยายามกู้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์คืนจากศอลาฮุดดีน (Salāh al-Dīn Yūsuf ibn Ayyūb).

หลังจากความล้มเหลวของสงครามครูเสดครั้งที่ 2 ราชวงศ์เซนกิด (Zengid dynasty) ก็เข้าครอบครองซีเรียและสร้างความขัดแย้งกับฟาติมียะห์ผู้ปกครองอียิปต์ที่เป็นผลที่ทำให้อียิปต์และซีเรียรวมตัวกันภายใต้การนำของศอลาฮุดดีนผู้ใช้อำนาจในการลดอำนาจของรัฐคริสเตียนและยึดเยรูซาเลมในปี ค.ศ. 1187 ด้วยความมุ่งมั่นในความเป็นคริสเตียนที่ดีสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ และ พระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศสก็ทรงยุติความบาดหมางกัน เพื่อจะร่วมกันนำสงครามครูเสดครั้งใหม่ (แม้ว่าการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 ในปี ค.ศ. 1189 จะต้องทำให้ผู้นำฝ่ายอังกฤษต้องเปลี่ยนไปเป็นสมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษแทนที่) สมเด็จพระจักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ผู้มีพระชนมายุสูงแล้วก็ทรงรวบรวมกำลังพลและนำกองทัพอันใหญ่โตเดินทางไปยังอานาโตเลียแต่ไปทรงจมน้ำตายเสียก่อนที่จะถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ทหารเป็นจำนวนมากที่หมดกำลังใจก็พากันเดินทางกลับ

หลังจากที่ได้รับชัยชนะหลายครั้งฝ่ายคริสเตียนก็ทะเลาะกันเรื่องทรัพย์สินที่ได้จากสงคราม เลโอโปลด์ที่ 5 ดยุคแห่งออสเตรีย (Leopold V, Duke of Austria) และพระเจ้าฟิลิปหมดความอดทนกับพระเจ้าริชาร์ดก็เดินทางต่อไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1191 เมื่อวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 1192 พระเจ้าริชาร์ดและศอลาฮุดดีนก็ตกลงในสนธิสัญญาที่มีผลทำให้เยรูซาเลมอยู่ภายใต้การครอบครองของมุสลิมแต่นักแสวงบุญคริสเตียนผู้ไม่ถืออาวุธสามารถเดินทางเข้าไปในเมืองเพื่อทำการสักการะได้ พระเจ้าริชาร์ดเสด็จออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม ความล้มเหลวในการยึดเยรูซาเลมคืนนำมาซึ่งสงครามครูเสดครั้งที่ 4 หกปีต่อมา

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 Hosler 2018, p. 72.
↑ Tyerman, page 436
↑ Frank McLynn. "Richard and John: Kings at War." Page 219.
↑ Loud 2010, p. 19.
↑ Hunyadi, Zsolt (2011), A keresztes háborúk világa, p. 41.
↑ Hosler 2018, p. 54.
↑ Tyerman p.422: "After desperate fighting involving the Emperor himself, the Turks outside the city were defeated [by the Imperial and Hungarian army], apparently against numerical odds."
↑ Loud 2010, p. 104: the Seljuks lost 5,000+ men per their own bodycount estimates on May 7, 1190, soon before the Battle of Iconium.
↑ CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Crusades[1]
↑ The Crusades[2] เก็บถาวร 2009-02-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สงครามครูเสดครั้งที่ 3

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[FOOTNOTEHosler201872-1] 1.0 ^1.1 Hosler 2018, p. 72.

[2] Tyerman, page 436

[McLynn219-3] Frank McLynn. "Richard and John: Kings at War." Page 219.

[FOOTNOTELoud201019-4] Loud 2010, p. 19.

[5] Hunyadi, Zsolt (2011), A keresztes háborúk világa, p. 41.

[FOOTNOTEHosler201854-6] Hosler 2018, p. 54.

[Tyerman3-7] Tyerman p.422: "After desperate fighting involving the Emperor himself, the Turks outside the city were defeated [by the Imperial and Hungarian army], apparently against numerical odds."

[8] Loud 2010, p. 104: the Seljuks lost 5,000+ men per their own bodycount estimates on May 7, 1190, soon before the Battle of Iconium.

[9] CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Crusades[1]

[10] The Crusades[2] เก็บถาวร 2009-02-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]