ยุทธการที่ไลพ์ซิช

ยุทธการที่ไลพ์ซิช
ส่วนหนึ่งของ สงครามประสานมิตรครั้งที่หก
ยุทธการที่ไลพ์ซิช
วันที่ 16–19 ตุลาคม ค.ศ. 1813 สถานที่ ไลพ์ซิช, รัฐซัคเซิน ผล ชัยชนะอย่างขาดลอยของฝ่ายประสานมิตร
คู่สงคราม
จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 นครรัฐวอร์ซอ ราชอาณาจักรอิตาลี ราชอาณาจักรเนเปิลส์ ราชอาณาจักรแซกโซนี(16-17 ตุลาคม)	จักรวรรดิรัสเซีย จักรวรรดิออสเตรีย ราชอาณาจักรปรัสเซีย สวีเดน ราชอาณาจักรแซกโซนี (18-19 ตุลาคม)
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 มีแชล แน โอกุสต์ เดอ มาร์มง แจ็คคัวส์ แม็คโดนัลด์ เคล้า วิคเตอร์-เปริน โจเซฟ โพเนียโทสกี้ † ฌออากีม มูว์รา เฟรเดอริก ออกัสตัสที่ 1 แห่ง แซกโซนี	บาร์เคลย์ เดอ โทลลี่ เคานต์ เบ็นนิงเซน คาร์ล ฟิลิลิพ พระเจ้าคาร์ล โยฮันที่ 14 แห่งสวีเดน แกบฮาร์ด ฟอน บลือเชอร์
กำลัง
195,000 นาย ปืน 700	430,000 นาย ปืน 1,500
ความสูญเสีย
38,000 นาย ตายหรือได้รับบาดเจ็บ 20,000 นาย ถูกจับ	54,000 นาย ตายหรือได้รับบาดเจ็บ

ยุทธการที่ไลพ์ซิช (อังกฤษ: Battle of Leipzig) ระหว่างวันที่ 16 ถึง 19 ตุลาคม ค.ศ. 1813 เป็นหนึ่งในยุทธการที่สำคัญในสงครามนโปเลียนซึ่งได้รับขนานนามว่า ยุทธการนานาชาติ (อังกฤษ: Battle of the Nations) เนื่องจากมีชาติเข้าร่วมรบจำนวนมาก สงครามครั้งนี้เป็นการสู้รบกันระหว่าง กองกำลังผสมของรัสเซีย ปรัสเซีย ออสเตรีย และสวีเดน กับ ฝ่ายกองทัพผสมระหว่างฝรั่งเศส โปแลนด์ อิตาลี และสมาพันธรัฐแห่งลุ่มแม่น้ำไรน์ (Confederation of the Rhine) ภายใต้การนำของจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ในสงครามครั้งนี้มีทหารเข้าร่วมมากกว่า 600,000 นาย ซึ่งนับเป็นสงครามครั้งใหญ่ที่สุดก่อนยุคสงครามโลกครั้งที่ 1 โดยช่วงต้นของสงครามฝ่าย พันธมิตรนโปเลียนเป็นฝ่ายได้เปรียบแต่ถูกกองทัพปรัสเซียโจมตีจากด้านหลังทำให้พ่ายแพ้ ผลของสงครามทำให้นโปเลียนถูกบีบบังคับให้กลับสู่ฝรั่งเศสและในปีถัดมาฝ่ายพันธมิตรรัสเซีย ปรัสเซีย ออสเตรีย และสวีเดน ได้รุกคืบสู่ฝรั่งเศส ทำให้นโปเลียนต้องยอมสละราชสมบัติและถูกเนรเทศไปสู่เกาะเอลบาในฤดูใบไม้ผลิของปีเดียวกัน