ผู้ใช้:Just Sayori/กระบะทราย 4
ความช่วยเหลือสำหรับตารางจำแนกพันธุ์อัตโนมัติ |
---|
ขอขอบคุณสำหรับการสร้างกล่องจำแนกพันธุ์อันโนมัตินี้ แต่เรายังไม่รู้จัก "Hypolagus" ลอง:
|
พารามิเตอร์ที่ใช้บ่อย |
|
ลิงก์ที่มีประโยชน์ |
Just Sayori/กระบะทราย 4 ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: Early Miocene to Middle Pleistocene | |
---|---|
Hypolagus peregrinus skeleton | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
ขาดข้อมูล (กรุณาคัดลอกจากหน้านี้ในวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ มาที่หน้านี้): ขาดแม่แบบอนุกรมวิธาน ทำตามขั้นตอนด้านบนเพื่อสร้าง |
Hypolagus |
ชนิดต้นแบบ | |
†Hypolagus vetus Kellogg, 1910 | |
Species | |
See text |
Hypolagus is an extinct genus of lagomorph, first recorded in the Hemingfordian (early to middle Miocene) of North America. It entered Asia during the early Turolian and spread to Europe not much later, where it survived until the Middle Pleistocene. Though unknown in the Iberian Peninsula, fossils of this genus have been found in the Balearic Islands, suggesting an eastern migration during the dry period in the Mediterranean region known as the Messinian Salinity Crisis.[1] เป็นสกุลที่สูญพันธุ์แล้วของอันดับกระต่าย ค้นพบครั้งในชั้นหินสมัยเฮมิงฟอร์เดียน (Hemingfordian) ของอเมริกาเหนือ
Hypolagus generally shows features intermediate between rabbits and hares. Hypolagus balearicus was the smallest species at 1.3–2.7 kg (2.9–6.0 lb) and showed several peculiar features, such as short elbow-to-humerus ratio and robustness of the ulna.[1]
Species
[แก้]Many species of Hypolagus have been described, including 12 from North America.[2] Some of these species may be synonymous with others.[3]
North American species
- Hypolagus arizonensis
- Hypolagus edensis - Late Pliocene
- Hypolagus fontinalis
- Hypolagus furlongi - Late Pliocene - Early Pleistocene
- Hypolagus gidleyi - Late Pliocene
- Hypolagus oregonensis
- Hypolagus parviplicatus
- Hypolagus regalis - Late Pliocene
- Hypolagus ringoldensis - Late Miocene to Early Pleistocene, Ringold Formation, Washington[4]
- Hypolagus tedfordi- Late Pliocene
- Hypolagus vetus - Late Miocene[5]
- Hypolagus voorhiesi - Late Pliocene
Eurasian species
- Hypolagus balearicus - Early Pliocene, Mallorca and possibly Ibiza
- Hypolagus brachygnathus - Late Pliocene to Middle Pleistocene, Europe
- Hypolagus gromovi - Late Turolian to Early Ruscinian, Caucasus region
- Hypolagus mazegouensis - Late Pliocene, China[6]
- Hypolagus multiplicatus - Late Pliocene to Early Pleistocene, Baikal region
- Hypolagus peregrinus - Early Pleistocene, Sicily
- Hypolagus petenyii (= H. beremendensis) - Early Pliocene to Early Pleistocene, Europe[7]
- Hypolagus schreuderae - Late Pliocene to Early Pleistocene, China
- Hypolagus transbaicalicus - Late Pliocene to Early Pleistocene, Baikal region
References
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Quintana et al. (2010) "Presence of Hypolagus Dice, 1917 (Mammalia, Lagomorpha) in the Neogene of the Balearic Islands (Western Mediterranean): Description of Hypolagus balearicus nov. sp.". Geobios 43, 555-567
- ↑ "Hypolagus". Biolib.
- ↑ Schultz, Gerald E. (2016). THE RED CORRAL (PROCTOR RANCH) LOCAL FAUNA (PLIOCENE, BLANCAN) OF OLDHAM COUNTY, TEXAS: Bulletin 73 Front Cover GERALD E. SCHULTZTHE RED CORRAL (PROCTOR RANCH) LOCAL FAUNA (PLIOCENE, BLANCAN) OF OLDHAM COUNTY, TEXAS: Bulletin 73. New Mexico Museum of Natural History and Science.
- ↑ Smith, Gerald R.; Morgan, Neil; Gustafson, Eric Paul (2000). "Fishes of the Mio-Pliocene Ringold formation, Washington : Pliocene capture of the Snake River by the Columbia River" (PDF). Museum of Paleontology, the University of Michigan. 32 – โดยทาง Deep Blue.
- ↑ William W. Korth;Donald D. De Blieux. (2010). "Rodents and Lagomorphs (Mammalia) from the Hemphillian (Late Miocene) of Utah". Journal of Vertebrate Paleontology 30 (1): 226–235.
- ↑ Wen-Yu Wu; Lawrence J. Flynn (2017). "The Lagomorphs (Ochotonidae, Leporidae) of Yushe Basin". ใน Lawrence J. Flynn; Wen-Yu Wu (บ.ก.). Late Cenozoic Yushe Basin, Shanxi Province, China: Geology and Fossil Mammals. Volume II: Small Mammal Fossils of Yushe Basin. Springer. pp. 31–57. doi:10.1007/978-94-024-1050-1_4. ISBN 978-94-024-1049-5.
- ↑ Čermák S. (2009). The Plio-Pleistocene record of Hypolagus (Lagomorpha, Leporidae) from the Czech and Slovak Republics with comments on systematics and classification of the genus. Bulletin of Geosciences, 84 (3): 497-524.
ความช่วยเหลือสำหรับตารางจำแนกพันธุ์อัตโนมัติ |
---|
ขอขอบคุณสำหรับการสร้างกล่องจำแนกพันธุ์อันโนมัตินี้ แต่เรายังไม่รู้จัก "Hemibos" ลอง:
|
พารามิเตอร์ที่ใช้บ่อย |
|
ลิงก์ที่มีประโยชน์ |
Just Sayori/กระบะทราย 4 ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: Late Pliocene - Middle Pleistocene | |
---|---|
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
ขาดข้อมูล (กรุณาคัดลอกจากหน้านี้ในวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ มาที่หน้านี้): ขาดแม่แบบอนุกรมวิธาน ทำตามขั้นตอนด้านบนเพื่อสร้าง |
Hemibos |
ชนิดต้นแบบ | |
Hemibos triquetricornis Falconer, 1865 | |
Species[1] | |
|
Hemibos is an extinct even-toed ungulate belonging to the family Bovidae. Its fossil remains were found across Asia and Europe such as from China, Italian Peninsula, Iberian Peninsula, and State of Palestine, Israel, Pakistan, India. เป็นสัตว์กีบคู่ในวงศ์วัวและควายที่สูญพันธุ์แล้ว สามารถพบซากดึกดำบรรพ์ได้ทั่วทั้งเอเชียและยุโรป อาทิ จีน, อิตาลี, คาบสมุทรอิตาลี, คาบสมุทรไอบีเรีย, และปาเลสไตน์, อิสราเอล, ปากีสถาน, อินเดีย[2][3][4][5]
ลักษณะ
[แก้]This animal was a large bovid similar to the modern Asian buffalo (Bubalus), of which it is probably ancestral. It was characterized by elongated and non-prominent frontal bones; the bone cores of the horns did not have a neck at the base, and the angle between the horns was variable but usually between 85 ° and 110 °. Also, the orientation of the horns was variable according to the species: the species H. triquetricornis, H. acuticornis and H. galerianus possessed horns directed backwards, outwards and slightly upwards, while H. antelopinus and H. palaestinus possessed different morphologies.[6] The teeth were hypsodont, with increasing development of dental cement; the upper molars were square. เป็นกระบือขนาดใหญ่ ลักษณะใกล้เคียงกับกระบือเอเชียสมัยใหม่ (Bubalus) ซึ่งอาจเป็นลูกหลานของมัน มีลักษณะเฉพาะคือกระดูกฟรอนทัลยืดยาว แต่ไม่เด่น กระดูกที่เป็นแก่นของเขาไม่มีคอ (neck) ที่ฐาน และมุมระหว่างเขาทั้งสองมีได้หลากหลาย แต่มักอยู่ระหว่าง 85 ° และ 110 ° นอกจากนี้การจัดวางตำแหน่งของเขาก็ต่างกันไปเช่นกัน โดยสปีชีส์ H. triquetricornis, H. acuticornis และ H. galerianus มีเขาที่ชี้ไปทางด้านหลัง, ชี้ออกด้านนอก, และชี้ขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ H. antelopinus และ H. palaestinus มีสัณฐานวิทยาที่ต่างออกไป สำหรับฟันเป็นแบบฮิปโซดอนท์ (hypsodont) โดยซีเมนต์มีพัฒนาการมาก ฟันกรามบนมีลักษณะเป็ฯสี่เหลี่ยมจัตุรัส
Classificationการจัดจำแนก
[แก้]The genus Hemibos was first described in 1865 by Rütimeyer, based on fossils found in India in Plio-Pleistocene soils. The genus includes five species; three of these (H. acuticornis, H. triquetricornis and H. antelopinus) come from the Pinjor formation of the Siwaliks (Plio-Pleistocene, Indian subcontinent),[2] one (H. gracilis) is known from Gansu (China) in the lower Pleistocene, and another (H. galerianus) is the largest and most recent and comes from Ponte Galeria and Ponte Milvio (Rome, Italy) and dates from the Early Pleistocene/Middle Pleistocene boundary. In lower Pleistocene Spain, a form similar to H. gracilis was found. Another species attributed to Hemibos is H. palaestinicus from Israel, but the dating is not certain and a morphological analysis indicates it may belong to the genus Bison. The species Probubalus occipitalis is considered identical to H. triquetricornis. Rütimeyer เป็นคนแรกที่อธิบาย Hemibos เมื่อ ค.ศ. 1865 โดยอาศัยซากดึกดำบรรพ์ที่พบในดินสมัยไพลโอซีน-ไพลสโตซีนในอินเดีย สกุลนี้ประกอบด้วยห้าสปีชีส์ สามสปีชีส์ (H. acuticornis, H. triquetricornis และ H. antelopinus) มาจากชั้นหิน Pinjor ใน Siwaliks (ไพลโอซีน-ไพลสโตซีน, อนุทวีปอินเดีย), หนึ่งสปีชีส์ (H. gracilis) มาจากกานซู่ (จีน) ตอนต้นสมัยไพลสโตซีน, และอีกหนึ่งสปีชีส์ (H. galerianus) ซึ่งมีขนาดใหญ่และ.... มาจาก
Bibliography
[แก้]- Pilgrim, G.E. (1939). The fossil Bovidae of India. Pal. Ind., N.S., 26 (1): 1–356.
- Pilgrim, G.E. (1941). The fossil skull of Hemibos from Palestine. Annals and Magazine of Natural History, 11 (7): 347–360.
- Nanda, A.C. (1979). Skull characters of Hemibos acuticornis (Falconer) (Mammalia, Bovidae) from the Pinjor Formation of Ambala, Haryana. Indian J. Earth Sci., 6: 175–185.
- Petronio C., Sardella R., 1998: Bos galerianus n. sp. (Bovidae, Mammalia) from Ponte Galeria Formation (Rome, Italy). Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie. Monatshefte, 5 (5): 289–300.
- Here, Z., Deng, T., Wang, B., 2004. Early Pleistocene mammalian fauna from Longdan, Dongxiang, Gansu, China. Paleontology Sinica 191 (C27), 1e198, þ34 pl.
- Martinez-Navarro, B. and M.R. Palombo (2007). The Horn-Core of Hemibos galerianus from Ponte Milvio, Rome (Italy). Italian Journal of Paleontology and Stratigraphy, Vol.113, Number 3.
- Khan, M.A., M. Iqbal and M. Akhtar (2009). Hemibos (Bovini, Bovidae, Mammalia) from the Pinjor Formation of Pakistan. The Journal of Animal & Plant Sciences, 19 (2).
- B Martínez-Navarro, S Ros-Montoya, MP Espigares, P Palmqvist. 2011. Presence of the Asian origin Bovine, Hemibos sp. aff. Hemibos gracilis and Bison sp., At the early Pleistocene site of Venta Micena (Orce, Spain). Quaternary International 243 (1), 54-60
References
[แก้]- ↑ "Hemibos". Biolib.
- ↑ 2.0 2.1 Khan, M.A. (2016). "Hemibos (Bovini: Bovidae: Ruminantia) from Sardhok Pleistocene of Pakistan". Biologia (Pakistan): 305–311.
- ↑ Martínez-Navarroabc, B. (2011). "Presence of the Asian origin Bovini, Hemibos sp. aff. Hemibos gracilis and Bison sp., at the early Pleistocene site of Venta Micena (Orce, Spain)". Quaternary International. 243 (1): 54–60. doi:10.1016/j.quaint.2011.05.016.
- ↑ Pilgrim, G.E. (1941). "A fossil skull of Hemibos from Palestine". Annals and Magazine of Natural History. 7 (40): 347–360. doi:10.1080/00222934108527163.
- ↑ "Hemibos triquatricornis". Geological Survey India.
- ↑ Martı́nez-Navarro, B.; Palombo, M.R. (2004). "Occurrence of the Indian genus Hemibos (Bovini, Bovidae, Mammalia) at the Early–Middle Pleistocene transition in Italy Published online by Cambridge University Press: 20 January 2017 Bienvenido Martı́nez-Navarro and Maria Rita Palombo". Cambridge University Press. 61 (3): 314–317. doi:10.1016/j.yqres.2004.02.002.
Just Sayori/กระบะทราย 4 | |
---|---|
สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
ขาดข้อมูล (กรุณาคัดลอกจากหน้านี้ในวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ มาที่หน้านี้): ขาดแม่แบบอนุกรมวิธาน ทำตามขั้นตอนด้านบนเพื่อสร้าง |
Trimeresurus |
สปีชีส์: | แม่แบบ:Taxonomy/TrimeresurusTrimeresurus albolabris |
ชื่อทวินาม | |
แม่แบบ:Taxonomy/TrimeresurusTrimeresurus albolabris Gray, 1842 | |
ชื่อพ้อง | |
|
Trimeresurus albolabris, the white-lipped pit viper or white-lipped tree viper, is a venomous pit viper species endemic to Southeast Asia.
Taxonomy
[แก้]Giannasi et al. (2001) raised insularis and septentrionalis to species level.[4][5] Malhotra & Thorpe (2004) transferred this species (and a number of others) to the genus Cryptelytrops.[6] David et al. (2011) returned it to the genus Trimeresurus and assigned it the subgenus Trimeresurus, creating the new combination Trimeresurus (Trimeresurus) albolabris.[3]
Common names include green tree pit viper, white-lipped pit viper,[4] white-lipped tree viper, white-lipped green pit viper and white-lipped bamboo pit viper.[7]
Description
[แก้]Maximum total length males 600 mm (24 in), females 810 mm (32 in); maximum tail length males 120 mm (4.7 in), females 130 mm (5.1 in).[8]
-
T. albolabris, White-lipped pit viper (adult, male) – Kaeng Krachan National Park
-
T. albolabris, White-lipped pit viper (adult, female) – Kaeng Krachan National Park
-
T. albolabris (juvenile/male) – Kaeng Krachan National Park
-
T. albolabris (juvenile/female) – Kaeng Krachan National Park
-
T. albolabris at the Houston Zoo
Head scalation consists of 10–11(12) upper labials, the first partially or completely fused to the nasal. Head scales small, subequal, feebly imbricate, smooth or weakly keeled. The supraoculars are narrow (occasionally enlarged and undivided) with 8–12 interocular scales between them. Temporal scales smooth.[8]
Midbody has 29 (rarely 19) longitudinal dorsal scale rows. The ventral scales are 155–166 in males, 152–176 in females. The subcaudals are paired, 60–72 in males, 49–66 in females. The hemipenes are without spines.[8]
Color pattern: green above, the side of the head below the eyes is yellow, white or pale green, much lighter than rest of head. The belly is green, yellowish or white below. A light ventrolateral stripe is present in all males, but absent in females. The end of tail is not mottled brown.[8]
การกระจายตัวและถิ่นที่อยู่
[แก้]Found in Nepal northeastern India (Assam and Jharkhand), Bangladesh, Myanmar, Thailand, Cambodia, Laos, Vietnam, southern China (Fukien, Hainan, Kwangsi, Kwangtung), Hong Kong, Macau, Indonesia (Sumatra, Java, Lombok, Sumbawa, Komodo, Flores, Sumba, Roti, Kisar, Wetar). The type locality given is "China".[2]
การกินอาหาร
[แก้]Its meals consist of birds, small frogs, and small mammals. This snake doesn't strike and release its prey; like many arboreal snakes, it strikes and holds on to the prey item until the prey dies. งูชนิดนี้กินนก กบขนาดเล็ก และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก งูชนิดนี้ไม่ใช้วิธีโจมตีเหยื่อแล้วปล่อยไป แต่จะใช้
Venom
[แก้]Results of bites from this species range from mild envenoming to death. The venom of white-lipped pitviper contains procoagulant properties. There have been numerous reported bites with few fatalities.[9]
References
[แก้]- ↑ Stuart, B.; Thy, N.; Nguyen, T.Q.; Auliya, M. (2012). "Cryptelytrops albolabris". IUCN Red List of Threatened Species. 2012: e.T178433A1534017. doi:10.2305/IUCN.UK.2012-1.RLTS.T178433A1534017.en. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2021.
- ↑ 2.0 2.1 McDiarmid RW, Campbell JA, Touré T. 1999. Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, Volume 1. Herpetologists' League. 511 pp. ISBN 1-893777-00-6 (series). ISBN 1-893777-01-4 (volume).
- ↑ 3.0 3.1 Trimeresurus albolabris ที่คลังข้อมูลสัตว์เลื้อยคลาน Reptarium.cz
- ↑ 4.0 4.1 Gumprecht A, Tillack F, Orlov NL, Captain A, Ryabov S. 2004. Asian Pitvipers. GeitjeBooks Berlin. 1st Edition. 368 pp. ISBN 3-937975-00-4.
- ↑ Giannasi, Nicholas; Thorpe, Roger S.; Malhotra, Anita (2001). "The use of amplified fragment length polymorphism in determining species trees at fine taxonomic levels: analysis of a medically important snake, Trimeresurus albolabris". Molecular Ecology. 10 (2): 419–426. doi:10.1046/j.1365-294x.2001.01220.x. PMID 11298956.
- ↑ Malhotra, Anita & Thorpe, Roger S. (2004). "A phylogeny of four mitochondrial gene regions suggests a revised taxonomy for Asian pitvipers (Trimeresurus and Ovophis)". Molecular Phylogenetics and Evolution. 32 (1): 83–100. doi:10.1016/j.ympev.2004.02.008. PMID 15186799.
- ↑ U.S. Navy. 1991. Poisonous Snakes of the World. US Govt. New York: Dover Publications Inc. 203 pp. ISBN 0-486-26629-X.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 Leviton, A.E.; Wogan, G.O.U.; Koo, M.S.; Zug, G.R.; Lucas, R.S. & Vindum, J.V. (2003). "The dangerously venomous snakes of Myanmar. Illustrated checklist with keys" (PDF). Proceedings of the California Academy of Sciences. 54 (24): 407–462. เก็บถาวร 2006-08-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ O'Shea M. Venomous Snakes of the World, p. 107.
Further reading
[แก้]- Das I. 1999. Biogeography of the amphibians and reptiles of the Andaman and Nicobar Islands, India. In: Ota, H. (ed) Tropical Island herpetofauna, Elsevier, pp. 43–77.
- David P, Vogel V. 2000. "On the occurrence of Trimeresurus albolabris" (Gray 1842) on Sumatra Island, Indonesia (Reptilia, Serpentes, Viperidae, Crotalinae). Senckenbergiana Biologica 80 (1/2): 225–232.
- David P, Vogel G, Dubois A. 2011. "On the need to follow rigorously the Rules of the Code for the subsequent designation of a nucleospecies (type species) for a nominal genus which lacked one: the case of the nominal genus Trimeresurus" Lacépède, 1804 (Reptilia: Squamata: Viperidae). Zootaxa 2992: 1–51.
- Einfalt P. 2002. "Haltung und Vermehrung von Trimeresurus albolabris" (Gray 1842). Elaphe 10 (4): 31–36.
- Gray, JE. 1842. "Synopsis of the species of Rattle-Snakes, or Family of CROTALIDÆ." The Zoological Miscellany 2: 47–51. (Trimeresurus albolabris, p. 48.)
- Gumprecht, A. 2001. "Die Bambusottern der Gattung Trimeresurus Lacépède Teil IV: Checkliste der Trimeresurus-Arten Thailands". Sauria 23 (2): 25–32.
- Parkinson CL. 1999. "Molecular systematics and biogeographical history of Pit Vipers as determined by mitochondrial ribosomal DNA sequences". Copeia 1999 (3): 576–586.
- Tu, Ming-Chung; Wang, Hurng-Yi; Tsai, Mung-Pei; Toda, Mamoru; Lee, Wen-Jen; Zhang, Fu-Ji; Ota, Hidetoshi (2000). "Phylogeny, taxonomy, and biogeography of the oriental pitvipers of the genus Trimeresurus (Reptilia: Viperidae: Crotalinae): a molecular perspective". Zoological Science. 17 (8): 1147–1157. doi:10.2108/zsj.17.1147. PMID 18522471.
[[Category:Trimeresurus|albolabris]] [[Category:งูที่พบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศกัมพูชา]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศจีน]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในฮ่องกง]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศอินโดนีเซีย]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศมาเลเซีย]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศพม่า]] [[Category:สัตว์เลื้อยคลานที่พบในประเทศไทย]] [[Category:งูที่พบในประเทศเวียดนาม]]
- กล่องจำแนกพันธุ์อัตโนมัติที่ต้องเก็บกวาด
- Prehistoric lagomorphs
- Prehistoric placental genera
- Miocene mammals of North America
- Pliocene mammals of North America
- Pleistocene mammals of North America
- Miocene genus first appearances
- Pleistocene genus extinctions
- Fossil taxa described in 1917
- Miocene mammals of Europe
- Miocene mammals of Asia
- Pliocene mammals of Europe
- Pliocene mammals of Asia
- Pleistocene mammals of Europe
- Pleistocene mammals of Asia
- Ringold Formation Miocene Fauna
- Bovines
- Prehistoric bovids
- Neogene Italy
- Fossils of Italy