ข้ามไปเนื้อหา

ธรรมนูญว่าด้วยบรรพชิต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธรรมนูญว่าด้วยบรรพชิต กำหนดให้บรรพชิตคาทอลิกในฝรั่งเศส ต้องกล่าวปฏิญาณความภักดีต่อประเทศ

ในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส ธรรมนูญว่าด้วยบรรพชิต (ฝรั่งเศส: Constitution civile du clergé) เป็นกฎหมายที่ผ่านสภาเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1790 และได้รับการลงพระปรมาภิไธยโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 เมื่อวันที่ 24 สิงหาคมของปีเดียวกัน เพื่อบังคับใช้เหนือบรรพชิตคาทอลิกทั้งหมดในฝรั่งเศส

กฎหมายฉบับนี้ยุบสังฆมณฑลทั่วประเทศจาก 135 แห่งเหลือเพียง 84 แห่ง ยุบสมณศักดิ์ของบรรพชิตให้เหลือน้อยลง กำหนดให้บรรพชิตทั้งหมดในประเทศคือผู้รับเงินเดือนจากรัฐ[1] ดังนั้น บรรพชิตทุกระดับชั้นจะต้องกล่าวปฏิญาณความภักดีต่อประเทศและจะปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส[2] ทั้งยังอนุญาตให้บรรพชิตทิ้งคำปฏิญาณออกมาใช้ชีวิตเป็นฆราวาส โดยกำหนดให้แต่ละเทศบาลเป็นผู้กำกับดูแลคณะสงฆ์ในแต่ละท้องถิ่น

อัตราผู้ปฏิญาณตามธรรมนูญฯในแต่ละจังหวัดของฝรั่งเศส ค.ศ. 1791

กฎหมายฉบับนี้สร้างความไม่พอใจต่อพระสันตะปาปาอย่างมาก ในวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1791 สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 6 ประกาศเนื้อหาในธรรมนูญดังกล่าวขัดกับหลักศาสนาที่ว่าต้องภักดีต่อพระเจ้าองค์เดียว[2] หากบรรพชิตคนใดยังไม่ปฏิญาณ ก็จงยืนกรานไม่ปฏิญาณต่อไป หากใครปฏิญาณไปแล้ว ก็จงถอนคำปฏิญาณภายในสี่สิบวัน คณะสงฆ์ฝรั่งเศสจึงแตกเป็นสองกลุ่มคือ กลุ่มปฏิญาณ และกลุ่มไม่ปฏิญาณ

ก่อนหน้าที่กฎหมายฉบับนี้จะถูกตราขึ้น คณะสงฆ์คาทอลิกในฝรั่งเศสเผชิญกับการเบียดเบียนหลายประการแล้ว อาทิ ยกเลิกการถวายทศางค์, ศาสนสถานคาทอลิกทั้งหมดในฝรั่งเศสถูกยึดเป็นทรัพย์สินของรัฐ

อ้างอิง

[แก้]
  1. D., Popkin, Jeremy (2010-01-01). A short history of the French Revolution. Pearson Education. ISBN 978-0205693573. OCLC 780111354.
  2. 2.0 2.1 "CLERGY'S OATH TO THE CONSTITUTION". www.historyworld.net. สืบค้นเมื่อ 2017-02-26.