Škrob

Škrob je polisaharid raširen kao rezervna hrana u biljkama; fini bijeli ili žućkastobijeli (rijeđe žuti ili crveni) prah koji se sastoji od sitnih zrnaca. U hladnoj vodi, alkoholu i eteru škrob je netopljiv, u vrućoj vodi daje gustu koloidnu otopinu (škrobni lijepak), koja ohlađena, daje hladetinastu masu. Škrobna zrnca u pojedinih biljaka imaju karakterističan oblik; promjer im iznosi od 2 do 150 nanometra a sastavljena su od velikog broja molekula koje se opet sastoje uglkavnom od velikog broja grupa C₆H₁₂O₆. Ali škrob nije jedinstven spoj, nego se može razdvojiti na najmanje dva sastojka; amilozu i amilopektin, a sadržava i nešto fosfatne kiseline Pod djelovanjem kiselina i enzima škrob se može potpuno razgaditi u glukozu; međuprodukti su dekstrini i maltoza.

Škrob je uz celulozu najvažniji produkt asimilacije u biljkama; gomila se kao reezerva u njihovim plodovima, sjemenkama i (izuzetno) deblu (sago-palma). Ako biljci ustreba, škrob se pretvara u topljivu glukozu. Škrob je (po količini) najvažnija hrana čovjeka i domaćih životinja (kruh, krumpir, riža, sijerak, kukuruz i dr.) Znatne količine prevru u alkohol. Čisti izolirani škrob dobiva se iz krumpira ili iz žitarica ispiranjem vodom; upotrebljava se kao ljepilo, u prehrambenoj industriji, u kozmetici (rižin škrob kao puder), u tekstilnoj industriji (apretura, škrobljenje rublja i dr.), kao reagens za jod itd.

Škrobni sirup

Škrobni sirup je gusta tekuća bezbojna masa, koja se dobiva pri hidrolizi škroba. Sadržava 20-40% maltoze, 12-20% glukoze i do 35% dekstrina. Upotrebljava se u proizvodnji likera i slastica.