Przejdź do zawartości

tongue

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
a tongue (1.1)
tongue (1.5) (B)
wymowa:
IPA/tʌŋ/
bryt. IPA/tʊŋ/ lub /tɒŋɡ/ lub /tʊŋɡ/
wymowa amerykańska?/i
wymowa brytyjska?/i
?/i ?/i ?/i ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) anat. język
(1.2) jęz. język
(1.3) obuw. język
(1.4) kulin. ozór
(1.5) techn. pióro
odmiana:
(1) lp tongue; lm tongues
przykłady:
(1.1) The old grumpy man kept yelling at her, so she stuck her tongue out at him.Ten stary zrzędliwy mężczyzna ciągle na nią wrzeszczał, więc pokazała mu język.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tongue kissfrancuski pocałunek
(1.2) mother tonguejęzyk ojczysty
(1.3) tongue and groovepióro i wpust
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
tongue-in-cheekz przymrużeniem okatongue twisterłamaniec językowy
etymologia:
średnioang. tonge, tunge, tung < st.ang. tunge < pragerm. *tungǭ → język < praindoeur. *dn̥ǵʰwéh₂s
por. duń. tunge, niderl. tong, niem. Zunge, szw. tunga
uwagi:
zobacz też: Angielski - części ciała
źródła:
wymowa:
IPA/tʌŋ/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. język
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: