stigbøjle

stigbøjle (język duński)

en stigbøjle (1.1)

stigbøjle (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) hipol. strzemię

(1.2) anat. strzemiączko

odmiana:

(1) en stigbøjle, stigbøjlen, stigbøjler, stigbøjlerne

przykłady:

(1.2) Når vi hører lyd, er det øreknoglekæden - hammer, ambolt og stigbøjle - der overfører svingningerne fra trommehinden ind til det indre øre. → Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) øreknogle

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. stige + bøjle < niem. Steigbügel

uwagi:

źródła: