sęp

sęp (język polski)

sęp (1.1)

wymowa:

IPA: [sɛ̃mp], AS: [sẽmp], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. padlinożerny ptak o szerokich skrzydłach i niemal nagiej głowie i szyi; zob. też sępy w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. osoba, która żeruje na kimś

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: sępić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sęp	sępy
dopełniacz	sępa	sępów
celownik	sępowi	sępom
biernik	sępa	sępy
narzędnik	sępem	sępami
miejscownik	sępie	sępach
wołacz	sępie	sępy

przykłady:

(1.1) Wczoraj widzieli kilka wielkich antylop i kilka strusi uciekających na wschód, co jest znakiem, że tam musi być jakiś wodopój, a wobec tego, kto nie jest głupcem i kto ma w piersi serce nie zająca, ale lwa lub bawołu, ten będzie wolał iść naprzód, choćby w pragnieniu i męce, niż leżeć i czekać tu na sępy albo hieny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sępnik m, sępienie n, wysępienie n, zasępienie n, sępice nmos

czas. sępić ndk., wysępić dk., zasępić się dk.

przym. sępi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vulture
• arabski: (1.1) نسر m (nasr)
• baskijski: (1.1) sai, putre
• bułgarski: (1.1) лешояд m
• czeski: (1.1) sup m
• esperanto: (1.1) vulturo
• fiński: (1.1) korppikotka
• francuski: (1.1) vautour m
• grenlandzki: (1.1) nattoraliusaq
• gudźarati: (1.1) ગીધ n (gīdha)
• hiszpański: (1.1) buitre m
• interlingua: (1.1) vulture
• islandzki: (1.1) gammur m, hrægammur m
• niemiecki: (1.1) Geier m
• nowogrecki: (1.1) γύπας m
• rosyjski: (1.1) гриф m, стервятник m
• szwedzki: (1.1) gam w
• ukraiński: (1.1) сип m
• wilamowski: (1.1) gȧjer m
• włoski: (1.1) avvoltoio m; (2.1) scroccone m

źródła: