Przejdź do zawartości

przemytnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przemytnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[pʃɛ̃ˈmɨtʲɲik], AS[pšẽmytʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się nielegalnym przewozem lub przenoszeniem ludzi lub rzeczy między granicami państw
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) O słynnych w całej Polsce białogardzkich przemytnikach papierosów znowu jest głośno[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szmugler
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przestępca
hiponimy:
(1.1) kontrabandzista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przemyt m, przemycanie n, przemycenie n, przemytnictwo n
forma żeńska przemytniczka ż
czas. przemycać ndk., przemycić dk.
przym. przemytniczy
przysł. przemytniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przemyt + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Głos Koszaliński, nr z 25.01.2003 r., Koszalin, 2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.