piernik

piernik (język polski)

kawałek piernika (1.1)

pierniki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛrʲɲik], AS: [pʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) kulin. twarde ciemnobrązowe ciasto robione z mieszaniny mąki pszennej i żytniej, mleka, jajek, skarmelizowanego cukru, miodu, silnie przyprawione cynamonem, imbirem; zob. też piernik w Wikipedii

(1.2) bot. zob. pieprzowiec

(1.3) przen. teatr. przest. niewiele warta rola, bez efektu

(1.4) środ. przestępcze chleb

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. pot. pogard. o starym mężczyźnie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piernik	pierniki
dopełniacz	piernika	pierników
celownik	piernikowi	piernikom
biernik	piernik / pot. piernika	pierniki
narzędnik	piernikiem	piernikami
miejscownik	pierniku	piernikach
wołacz	pierniku	pierniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piernik	pierniki
dopełniacz	piernika	pierników
celownik	piernikowi	piernikom
biernik	piernika	pierników
narzędnik	piernikiem	piernikami
miejscownik	pierniku	piernikach
wołacz	pierniku	pierniki
ndepr. M. i W. lm: (ci) piernicy

przykłady:

(1.1) W tym roku bożonarodzeniowe pierniki były wyśmienite!

(2.1) Ten piernik stoi nad grobem, a wciąż się ogląda za małolatami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) piernik lubelski / norymberski / pardubicki / toruński / tulski / wrocławski

synonimy:

(2.1) ramol

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piernikarzówna ż, piernikarzowa ż, piernikarz mos, piernikarstwo n, piernikarnia ż, piernikarka ż, piernikarczyk mos, pierniczarz mos, piernikalia nmos, pierniczarka ż

zdrobn. pierniczek mrz

zgrub. pierniczysko n

czas. pierniczyć ndk., popierniczyć dk., odpierniczyć dk., odpierniczać ndk., wypierniczyć dk., wypierniczać dk., spierniczyć dk., upierniczyć dk.

przym. piernikowy, pierniczkowy, piernikarski, piernikarzowy, pierny

związki frazeologiczne:

co ma piernik do wiatraka • dzidzia-piernik • mieć się jak piernik do wiatraka • stary piernik

etymologia:

(1.1) pol. pierny

(1.2-3, 2.1) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chleb

• angielski: (1.1) gingerbread, ginger bread, ginger cake; (2.1) fogey, fogy
• arabski: (1.1) كعكة الزنجبيل
• białoruski: (1.1) пернік m
• bułgarski: (1.1) медена курабия ż, меден сладкиш m
• chiński standardowy: (1.1) 姜饼 (jiāngbǐng)
• chorwacki: (1.1) medenjak m
• czeski: (1.1) perník m
• dolnołużycki: (1.1) paprjeńc m
• duński: (1.1) peberkage w
• estoński: (1.1) piparkook
• fiński: (1.1) piparkakku
• francuski: (1.1) pain d'épices m, pain d'épice m
• hebrajski: (1.1) עוגת זנגביל
• hiszpański: (1.1) pan de jengibre m
• indonezyjski: (1.1) kue jahe, roti jahe
• islandzki: (1.1) engiferkaka ż
• japoński: (1.1) ジンジャーブレッド
• jidysz: (1.1) פֿעפֿער־קוכן m (fefer-kuchn), (z miodem) האָניק־לעקעך m (honik-lekech)
• kaszubski: (1.1) piernik m
• kataloński: (1.1) pa de gingebre m
• koreański: (1.1) 생강빵
• litewski: (1.1) meduolis m
• łotewski: (1.1) piparkūka ż
• niderlandzki: (1.1) peperkoek m
• niemiecki: (1.1) Lebkuchen m
• norweski (bokmål): (1.1) pepperkake m
• nowogrecki: (1.1) μπισκότο με πιπερόριζα n / μπισκότο με τζίντζερ n, καρυκευμένο ψωμί n
• portugalski: (1.1) pão de mel m
• rosyjski: (1.1) пряник m, коврижка ż
• rumuński: (1.1) turtă dulce ż
• serbski: (1.1) медењак (medenjak) m
• słowacki: (1.1) perník m
• słoweński: (1.1) medenjak m
• szwedzki: (1.1) pepparkaka w
• turecki: (1.1) zencefilli çörek
• ukraiński: (1.1) пря́ник m
• węgierski: (1.1) mézeskalács
• wietnamski: (1.1) bánh gừng
• włoski: (1.1) panpepato m

źródła:

piernik (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kulin. piernik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: