mendel

mendel (język polski)

mendel (1.2) orkiszu

wymowa:

IPA: [ˈmɛ̃ndɛl], AS: [mẽndel], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. jedn. miar. 15 sztuk czegoś; zob. też mendel w Wikipedii

(1.2) przest. roln. kupka składająca się z piętnastu (czasem dwunastu lub dziesięciu) snopów zboża; zob. też mendel w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mendel	mendle
dopełniacz	mendla	mendli
celownik	mendlowi	mendlom
biernik	mendel	mendle
narzędnik	mendlem	mendlami
miejscownik	mendlu	mendlach
wołacz	mendlu	mendle

przykłady:

(1.2) Wychodził na wzgórza przede dniem, schodził późno w nocy i żął, snopki wiązał, mendle układał a rozmyślał…

składnia:

kolokacje:

(1.1) mendel jajek

(1.2) mendel pszenicy / żyta

synonimy:

(1.2) reg. śl. mondel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Mandel < łac. mandala

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) mandel m
• wilamowski: (1.1) manduł m; (1.2) manduł m

źródła: