budownictwo

budownictwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dział inżynierii zajmujący się wznoszeniem obiektów budowlanych

(1.2) ogół zabudowań według ustalonego projektu, formy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	budownictwo
dopełniacz	budownictwa
celownik	budownictwu
biernik	budownictwo
narzędnik	budownictwem
miejscownik	budownictwie
wołacz	budownictwo

przykłady:

(1.1) W budownictwie labradorytu używa się w celach dekoracyjnych.

(1.2) Gdy Teodozjusz Wielki ogłosił chrześcijaństwo religią panującą, dawne kulty zaczęto systematycznie zwalczać, a całą pogańską kulturę i budownictwo sakralne niszczyć.

składnia:

kolokacje:

budownictwo drogowe • budownictwo komunalne • budownictwo lądowe • budownictwo mieszkaniowe • budownictwo modularne • budownictwo okrętowe • budownictwo segmentowe • budownictwo socjalne • budownictwo wodne • nowe budownictwo • tandetne budownictwo

synonimy:

(1.1) architektura

(1.2) budynki, zabudowa, architektonika, konstrukcja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. budowlany mos, zbudowanie n, wybudowanie n, budowa ż, budowanie n, budowla ż, budowlaniec mos, budowlanka ż, budowniczy mos, budujący m, budulec m

czas. budować, wybudować, zbudować

przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy

przysł. budująco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) structural engineering, building engineering, architecture, housing, construction business, construction industry; (1.2) building, construction
• białoruski: (1.1) будаўніцтва n
• kaszubski: (1.1) bùdownictwò n, bùdowanié n, bùdacjô ż; (1.2) bùdowizna ż
• niderlandzki: (1.1) bouw m, bouwkunde ż
• niemiecki: (1.1) Bauwesen n; (1.2) Bauweise ż, Bebauung ż
• rosyjski: (1.1) строительство n
• ukraiński: (1.1) будівництво n

źródła: