Przejdź do zawartości

bierwiono

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bierwiono (język polski)

[edytuj]
bierwiona (1.1)
bierwiono (1.2)
wymowa:
IPA[bʲjɛrˈvʲjɔ̃nɔ], AS[bʹi ̯ervʹi ̯õno], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pień drzewa oczyszczony z gałęzi, czasem także z kory
(1.2) spory kawałek drewna przeznaczony na opał
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Gdy poseł i pan Skrzetuski zajechali przez bramę ze swymi wozami, ujrzeli nie dwór, ale raczej obszerną szopę z ogromnych bierwion dębowych zbitą, z wąskimi, podobnymi do strzelnic oknami[1].
(1.1) Brama potężna, z takichże bierwion dębowych, dawała przejście na majdan, który cały był otoczony rowem i palisadą[1].
(1.2) Od rana widać tu już było młodzież znoszącą suche gałęzie, łuczywo, bierwiona świeżo ucięte, gdyż martwego drzewa jak na budowę chaty nikt nie używał, tak i na ogień święty nosić go nie było wolno[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) belka, kłoda
(1.2) polano, kloc, szczapa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem
  2. J. I. Kraszewski, Stara baśń