Urkunden

Urkunden (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ˈuːɐ̯kʊndn̩]

znaczenia:

rzeczownik, forma fleksyjna

(1.1) lm od: Urkunde

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

(2.1) rzad. spec. (urzędowe) udokumentowanie

odmiana:

(1.1) zob. Urkunde

(2.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	das Urkunden
dopełniacz	des Urkundens
celownik	dem Urkunden
biernik	das Urkunden

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Urkunde ż

czas. urkunden

przym. urkundlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: