Będzin

Będzin (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈbɛ̃ɲʥ̑ĩn], AS: [bẽńʒ́ĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w województwie śląskim; zob. też Będzin w Wikipedii

(1.2) geogr. jezioro na Pojezierzu Myśliborskim

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Będzin	Będziny
dopełniacz	Będzina	Będzinów
celownik	Będzinowi	Będzinom
biernik	Będzin	Będziny
narzędnik	Będzinem	Będzinami
miejscownik	Będzinie	Będzinach
wołacz	Będzinie	Będziny

przykłady:

(1.1) Od urodzenia mieszkam w Będzinie.

(1.2) Ostatnie wakacje spędziłem nad Będzinem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Będzinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Będzina • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Będzina • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Będzina • mieszkaniec / mieszkanka Będzina • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Będzinie • pochodzić z Będzina • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Będzina

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) Byńdzin

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. będzinianin m, będzinianka ż

przym. będziński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) od zdrobnień imienia st.pol. Będzimir + -in lub st.pol. Będzisław + -in

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Бэндзін m
• hebrajski: (1.1) בנדין (bendin)
• jidysz: (1.1) בענדין (bendin)

źródła: