נאַר

נאַר (jidysz)

(1.2) נאַר

transliteracja:

YIVO: nar; polska: nar

wymowa:

(1.1) IPA: /naʀ/, lm /naˈʀɔnim/; IPA: [naʀ], lm [naˈʀɔnɪm]

(1.2) IPA: /naʀ/, lm /ˈnaʀn/; IPA: [naʀ], lm [ˈnaʀn̩]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) głupiec, dureń, idiota

(1.2) hist. błazen, trefniś, wesołek

odmiana:

(1.1) lp נאַר; lm נאַראָנים

(1.2) lp נאַר; lm נאַרן

przykłady:

(1.1) אַ נאַר בלײַבט אַ נאַר.‏ → Głupiec pozostanie głupcem.

(1.1) די גרעסטע נאַרישקייט פֿון אַ נאַר איז, וואָס ער מיינט, אַז ער איז קלוג.‏ → Największą głupotą głupca jest to, że sądzi, iż jest mądry.

(1.1) זינט גאָט האַנדלט מיט נאַראָנים, האָט ער נאָך אַזאַ נאַר, ווי איר זענט, נישט באַשאַפֿן.‏ → Odkąd Bóg zajmuje się głupcami, nie stworzył jeszcze takiego durnia, jakim wy jesteście.

składnia:

kolokacje:

(1.1) אָפּגעריסענער נאַר → skończony głupiec / dureń, głupi jak but

synonimy:

(1.1) תּם, שוטה

antonimy:

(1.1) חכם

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. נאַרול, נאַרישקייט

zdrobn. נאַרעלע

czas. נאַרן

przym. נאַריש, נאַרישעוואַטע

przysł. נאַריש, נאַרישעוואַטע

związki frazeologiczne:

מאַכן צו / צום נאַר = שטעלן צו / צום נאַר → robić durnia (z kogoś), nabierać, okpiwać

בלײַבן דער נאַר → wychodzić na durnia, dawać się nabrać

etymologia:

śwn. narre, por. niem. Narr

uwagi:

źródła: