William Stukeley
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Ordynacja |
1730 |
William Stukeley (ur. 7 listopada 1687 w Holbeach w hrabstwie Lincolnshire, zm. 3 marca 1765 w Londynie[1]) – angielski lekarz, duchowny anglikański, badacz starożytności.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia medyczne na University of Cambridge (1708)[1], później prowadził własną praktykę lekarską w Lincolnshire[2]. Od dziecka zainteresowany wszelkimi kuriozami, w wolnym czasie urządzał wyprawy w plener, podziwiając ogrody, dzieła architektury i pamiątki historyczne[1][2]. W 1717 roku osiadł w Londynie, gdzie został członkiem Royal Society i Society of Antiquaries of London[1][2]. Przyjaźnił się m.in. z Isaaciem Newtonem i Edmondem Halleyem[1]. W 1730 roku został ordynowany na duchownego w Kościele Anglikańskim[2] i w tym samym roku objął parafię w Stamford, następnie od 1747 roku aż do śmierci pełnił posługę w kościele św. Jerzego w Londynie[1].
Między 1720 a 1724 rokiem odbył kilka ekspedycji do Wiltshire, gdzie badał kręgi kamienne w Stonehenge i Avebury. Był pierwszym, który sporządził dokładne plany tych stanowisk i zauważył, że są one zorientowane pod względem astronomicznym[1][2]. Plonem jego badań jest obszerne dzieło History of the Ancient Celts, zaczęte w 1723 roku i nigdy nieukończone[3]. Ukazały się jedynie dwa pierwsze tomy, poświęcone Stonehenge (1740) i Avebury (1743)[2][3]. Zgodnie z poglądami Stukeleya prehistoryczne budowle megalityczne były dziełem celtyckich druidów[1][2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Brian Fagan: Archaeologists: Explorers of the Human Past. Oxford: Oxford University Press, 2003, s. 18-21. ISBN 0-19-511946-0.
- ↑ a b c d e f g The Oxford Companion to Archaeology. edited by Neil Asher Silberman. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 246-247. ISBN 978-0-19-973578-5.
- ↑ a b c Barry Cunliffe: Starożytni Celtowie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2003, s. 24. ISBN 83-06-02907-0.