Wasilij Mołokow

Wasilij Mołokow
Василий Сергеевич Молоков
	; Wasilij Mołokow
	generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1895 ; Irininskoje w gubernia moskiewska
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1982 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1915–1947
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (front wschodni)
	Odznaczenia
	;

Wasilij Siergiejewicz Mołokow (ros. Василий Сергеевич Молоков, ur. 1 lutego^?/13 lutego 1895 we wsi Irininskoje w guberni moskiewskiej, zm. 29 grudnia 1982 w Moskwie) – radziecki lotnik polarny, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1934).

Życiorys

Skończył szkołę wiejską, pracował w warsztacie i w fabryce m.in. jako młocarz i ślusarz, we wrześniu 1915 został powołany do rosyjskiej armii, służył we Flocie Bałtyckiej. Uczestniczył w I wojnie światowej. Od lutego 1918 był wojskowym Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej, m.in. w walkach z Korpusem Czechosłowackim nad Wołgą i zachodnimi interwentami na północy, w 1921 ukończył szkołę lotników morskich w Samarze, w latach 1921-1923 służył w lotnictwie morskim Floty Bałtyckiej. W 1924 skończył wojskową lotniczą szkołę lotników morskich w Sewastopolu, gdzie następnie był lotnikiem-instruktorem, w lipcu 1931 został przeniesiony do rezerwy i podjął pracę pilota w lotnictwie cywilnym, latał na Syberię, od sierpnia 1932 dowodził oddziałem lotnictwa polarnego Głównego Zarządu Północnej Drogi Morskiej (Gławsiewmorputi). W kwietniu 1934 brał udział w ratowaniu tonących pasażerów statku SS Czeluskin, wykonując 9 lotów na samolocie R-5 z lądowaniami na lodowym lądowisku i ratując 39 osób. Otrzymał za to tytuł Bohatera Związku Radzieckiego (był trzecią osobą wyróżnioną tym tytułem). Wykonał wiele lotów na Arktykę. W listopadzie 1936 ponownie został powłany do służby czynnej w armii, od marca 1938 do kwietnia 1942 był szefem Głównego Zarządu Lotnictwa Cywilnego, od czerwca 1942 pełnomocnikiem Państwowego Komitetu Obrony ds. weryfikacji przebiegu budowy trasy lotniczej Syberia-Alaska, a w latach 1942-1943 szefem Instytutu Lotniczo-Badawczego. Brał udział w wojnie z Niemcami, w maju-czerwcu 1943 dowodził 244 Bombową Dywizją Lotniczą Frontu Południowo-Zachodniego, a od czerwca 1943 do maja 1945 213 Nocną Bombową Dywizją Lotniczą Frontu Zachodniego i 3 Białoruskiego, uczestniczył w operacji orłowskiej, smoleńskiej, białoruskiej, memelskiej, gumbinnenskiej i wschodniopruskiej. Po wojnie dowodził dywizją bombowców w Białoruskim Okręgu Wojskowym, 1946-1947 był zastępcą szefa Służby Hydrometeorologicznej przy Radzie Ministrów ZSRR, w sierpniu 1947 został przeniesiony do rezerwy. Od 20 lutego 1941 do 5 października 1952 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej WKP(b). W latach 1935–1937 był członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR, a 1937-1946 deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 1 kadencji. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.

Upamiętnienie

W Krasnojarsku postawiono jego pomnik. Jego imieniem nazwano ulice w Moskwie, Briańsku, Krasnojarsku, Penzie, Azowie, Artiomie, Artiomowskim, Borowsku, Wiczudze, Jenisejsku, Kizlu, Orsku, Soczi, Czkałowsku, Szachtach i Orszy.

Awanse

pułkownik (15 grudnia 1936)
kombrig (22 lutego 1938)
komdiw (9 lutego 1939)
generał major lotnictwa (4 czerwca 1940)

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (20 kwietnia 1934)
Order Lenina (trzykrotnie - 20 kwietnia 1934, 27 czerwca 1937 i 30 kwietnia 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie - 3 listopada 1944 i 13 maja 1945)
Order Suworowa II klasy (19 kwietnia 1945)
Order Kutuzowa II klasy (22 lipca 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (12 grudnia 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (19 września 1936)

I medale.

Bibliografia