Przejdź do zawartości

Vertol VZ-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vertol VZ-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Vertol Aircraft

Typ

eksperymentalny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Historia
Data oblotu

13 sierpnia 1957

Dane techniczne
Napęd

1 × silnik turbowałowy Avco Lycoming YT53-L-1

Moc

522 kW (700 KM)

Wymiary
Rozpiętość

7,59 m

Długość

8,05 m

Wysokość

4,57 m

Masa
Własna

1678 kg

Osiągi
Prędkość maks.

340 km/h

Pułap praktyczny

4200 m

Zasięg

210 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
USA

Vertol VZ-2 (Model 76) – amerykański doświadczalny zmiennopłat, mający w praktyce sprawdzić możliwość lotu tego typu układów konstrukcyjnych. Maszyna ogółem wykonała około 450 lotów w tym 34 z przejściem z lotu pionowego do poziomego. Wybudowano jeden egzemplarz, który obecnie znajduje się na terenie National Air and Space Museum.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

VZ-2 był zmiennopłatem, który miał w sobie łączyć cechy śmigłowca czyli możliwość pionowego startu i lądowania z szybkością lotu poziomego charakterystyczną dla samolotu a niedostępną dla śmigłowca. Koncepcję VZ-2 opracował Polak, Wiesław Zenon Stępniewski. W finansowanie projektu włączyły się United States Air Force oraz United States Navy. Samolot nie był przeznaczony do produkcji seryjnej a miał jedynie służyć praktycznemu sprawdzeniu przyjętych założeń. W 1956 roku ukończono prototyp a w kwietniu 1957 roku rozpoczęto testy naziemne maszyny. 13 sierpnia 1957 roku samolot, za którego sterami siedział pilot doświadczalny Leonard Lavassar wzniósł się po raz pierwszy pionowo w powietrze. Średnica zamontowanych śmigieł uniemożliwiała klasyczny start i lądowanie ze skrzydłami ustawionymi równolegle względem kadłuba. 15 lipca 1958 roku samolot wykonał pełnoprofilowy lot, w którym po pionowym starcie obrócono skrzydła wraz z silnikami do poziomej pozycji, wykonano przelot w locie poziomym, następnie ponownie obrócono skrzydła i samolot pionowo wylądował. Próby maszyny trwały do 1964 roku udowadniając możliwość praktycznej eksploatacji zmiennopłatów. W 1965 roku cały program został zakończony, a jedyny ukończony prototyp trafił do National Air and Space Museum.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Witkowski: Dzieje śmigłowca. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ECHO, 2005, s. 268-270. ISBN 83-87162-10-8.