Tangled Up in Blue
Wykonawca singla z albumu Blood on the Tracks | ||||
Bob Dylan | ||||
Wydany |
luty 1975 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
30 grudnia 1974 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
5:40 | |||
Wydawnictwo |
Columbia CBS | |||
Producent |
David Zimmerman | |||
Format |
7-cal. | |||
Autor |
Bob Dylan | |||
Singel po singlu | ||||
|
Tangled Up in Blue – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w grudniu 1974 r., wydana na albumie Blood on the Tracks w styczniu 1975 r. oraz jako singel w lutym 1975 r.
W 2004 utwór został sklasyfikowany na 68. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu Rolling Stone[1].
Historia i charakter utworu
[edytuj | edytuj kod]Piosenka ta została nagrana na siódmej sesji do albumu Blood on the Tracks 30 grudnia 1974 r. w Sound 80 Studios w Minneapolis w stanie Minnesota. Została ona także wydana na albumie Biograph. Innymi utworami nagranymi na tej sesji były: „Lily, Rosemary and the Jack of Hearts” oraz „If You See Her, Say Hello”. Prawdopodobnie został także nagrany „Meet Me in the Morning”[2].
Kompozycja ta została po raz pierwszy nagrana już na pierwszej sesji do albumu 16 września 1974 r. w Columbia A & R Studios w Nowym Jorku. Ta wersja ukazała się na 3-dyskowym wydawnictwie The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991 w 1991 r. Niewydana do tej pory wersja została także nagrana na drugiej sesji 17 września w tym samym studiu.
Na czwartej sesji 19 września powstały kolejne wersje; 1 lub 2 wersja została wydana na próbnym tłoczeniu albumu, prawdopodobnie 25 września. Album ten został już rozprowadzony w niewielkiej ilości wśród wybranych stacji radiowych[3].
Jednak Dylan, po otrzymaniu tej pierwszej wersji albumu, gdy był już w Minnesocie z okazji bożonoradzeniowych świąt, nagle poczuł się na tyle zniechęcony nagraniami kilku utworów, że na miejscu zebrał lokalnych muzyków i z nimi w czasie dwu sesji, których producentem był jego brat – David Zimmerman, dokonał powtórnego ich nagrania.
Gitarzysta Keith Odegard wspominał później tę sesję w wywiadzie opublikowanym w 21 numerze On the Tracks z 2001 r. Wspomniał, że na sam początek „Tangled Up in Blue” wpływ miał album grupy Joy of Cooking z Oakland w Kalifornii. Podczas nagrywania piosenki Dylan zapytał Odegarda, co myśli o aranżacji utworu. Odegard odparł „Może być”[a]. Dylan z niedowierzaniem powtórzył Może być? Co masz na myśli mówiąc „Może być"? Co to znaczy „może być"? Jednak do kłótni nie doszło, a Dylan postanowił zmienić tonację na A. Wszyscy założyli więc kapodastry i w połowie wykonania Dylan przerwał próbę. Więcej prób już nie było. Zmiana tonacji okazała się korzystna dla piosenki, dodała dynamizmu i ekscytacji.
Na każdej z wersji Dylan także nieco zmieniał słowa, głównie zaimki. Jednak wersja z Minnesoty dodaje także nowy element w tekście, sugerujący, że Dylan mógł jednak nie zachować wierności małżeńskiej.
Dylan zdecydował się umieścić te nowe wersje piosenek na ostatecznej wersji albumu wbrew opinii Joni Mitchell i Robbiego Robertsona, którzy woleli nagrania oryginalne.
Piosenka ta traktuje o kończącym się romansie i ustala ton całego albumu, który jest najbardziej osobistą płytą artysty, ze wszystkich nagranych do tej pory. Treść związana jest z separacją Dylana i jego żony Sary, która już niedługo zaowocuje rozwodem.
W swoim komentarzu w broszurce do albumu Biograph Dylan stwierdza, że jego zdaniem wersja najbardziej zbliżona do jego idei piosenki, znalazła się na koncertowym albumie Real Live. Wersja z tego albumu była najbardziej odpersonalizowaną wersją piosenki; Dylan zastąpił „ja” (ang. I) przez „on” (ang. he).
Chociaż piosenka traktuje o rozpadzie związku, najwyraźniej jest jednak także alegorią utraty rewolucyjnego i kreatywnego ducha lat 60. XX w. oraz zmian politycznych.
Począwszy od akustycznych wersji z Rolling Thunder Revue (1975 i 1976) Dylan wykonywał tę piosenkę prawie na każdym swoim tournée.
Muzycy
[edytuj | edytuj kod]- Sesja 7
- Bob Dylan – gitara, harmonijka, śpiew
- Greg Inhofer – instrumenty klawiszowe
- Bill Peterson – gitara basowa
- Bill Berg – perkusja
- Chris Weber – gitara
- Peter Ostroushko (?)
- Kevin Odegard – gitara
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Singel
- „Tangled Up in Blue"/"If You See Her, Say Hello” (Columbia 3-10106) luty 1975 – „Tangled Up in Blue” w wersji albumowej
- Albumy
- Blood on the Tracks – próbne tłoczenie 25 września – tu znalazła się 2 lub 3 wersja nagrana na sesji czwartej 19 września
- Real Live (1984)
- Biograph (1985) – tu znalazła się wersja z 30 grudnia
- The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991 (1991) – tu znalazła się wersja z sesji pierwszej z 16 września
- Bob Dylan’s Greatest Hits Volume 3 (1994)
- The Essential Bob Dylan (2000)
- The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue (2002)
- Masked and Anonymous (wydanie z bonusami) (2003)
- The Best of Bob Dylan (2005) (USA)
- Dylan (2007)
Wykonania piosenki przez innych artystów
[edytuj | edytuj kod]- Hoodoo Rhythm Devil – Safe in Their Homes (1976)
- Half Japanese – 1/2 Gentlemen Not Beasts (1979)
- Kim Larsen – Sitting on a Time Bomb (1982)
- Jerry Garcia – Jerry Garcia Band (1991)
- The Phantoms – The Phantoms (1992)
- Indigo Girls – The Times They Are a-Changin’ (1992)
- Janglers – Janglers Play Dylan (1992)
- St. Christopher – Lioness (1996)
- Whitlams – Ethernal Nightcap (1998)
- Carl Edwards – Coffehouse Cowboy (1998)
- The Zimmermen – After the Ambulances Go (1998)
- David West na albumie różnych wykonawców Pickin' on Dylan – Tribute (1999)
- Gerry Murphy – Gerry Murphy Sings Bob Dylan (2001)
- Mary Lee's Corvette – Blood on the Tracks (2002)
- Barb Jungr – Every Grain of Sand: Barb Jungr Sings Bob Dylan (2002)
- Robyn Hitchcock – Robyn Sings (2002)
- Dan Emmitt – Freedom Ride (2002)
- Indigo Girls na albumie różnych wykonawców Doin' Dylan 2 (2002)
- Todd Rubenstein – The String Quartet Tribute to Bob Dylan (2003)
Listy przebojów
[edytuj | edytuj kod]Rok | Singel | Lista | Pozycja |
---|---|---|---|
Luty 1975 | „Tangled Up in Blue" | Billboard. Hot 100 | 31 |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W oryginale passable
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rolling Stones Magazine's Top 500 Songs. metrolyrics.com. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-23)]. (ang.).
- ↑ Heylin 1995 ↓, s. 94.
- ↑ Trager 2004 ↓, s. 604.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 1994 ISBN 0-7119-3555-6
- Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8.
- Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.