Tadeusz Paweł Zakrzewski
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1883 | |
Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1961 | |
Miejsce pochówku |
Katedra w Płocku | |
Biskup diecezjalny płocki | ||
Okres sprawowania |
1946–1961 | |
Biskup pomocniczy łomżyński | ||
Okres sprawowania |
1938–1946 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
11 lutego 1906 | |
Nominacja biskupia |
8 sierpnia 1938 | |
Sakra biskupia |
22 września 1938 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
22 września 1938 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
|
Tadeusz Paweł Maria Zakrzewski (ur. 11 sierpnia 1883 w Skokach, zm. 26 listopada 1961 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łomżyński w latach 1938–1946, biskup diecezjalny płocki w latach 1946–1961.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 11 sierpnia 1883 w Skokach, w archidiecezji poznańskiej, w rodzinie Pawła i Stanisławy z Łubieńskich[1]. W 1901 ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Następnie studiował teologię w seminarium duchownego w Poznaniu i Gnieźnie oraz na uniwersytetach w Münsterze i Fryburgu. Święcenia kapłańskie przyjął 11 lutego 1906 w archikatedrze gnieźnieńskiej. W latach 1908–1910 pracował jako wikariusz w archikatedrze poznańskiej. W latach 1908–1928 prowadził wykłady w seminarium duchownym w Poznaniu. Był sekretarzem i kapelanem arcybiskupów poznańskich i gnieźnieńskich Edwarda Likowskiego (1910–1915) i Edmunda Dalbora (1915–1926), redaktorem diecezjalnych pism katolickich, kanonikiem kapituły poznańskiej i prałatem honorowym Jego Świątobliwości. W latach 1928–1938 pełnił funkcję rektora Papieskiego Instytutu Polskiego w Rzymie. Należał do Towarzystwa im. A. Mickiewicza w Rzymie[1].
8 sierpnia 1938 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Cariana. Sakry biskupiej udzielił mu 22 września 1938 kardynał August Hlond. W latach 1944–1946 był jednocześnie proboszczem w Ostrowi Mazowieckiej. 12 kwietnia 1946 został przeniesiony na biskupstwo płockie. Zajmował się odbudową diecezji po zniszczeniach wojennych. Brał również udział w pracach Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu.
Zmarł 26 listopada 1961 w Warszawie[2]. Został pochowany w krypcie biskupów pod katedrą w Płocku. Liturgii pogrzebowej w katedrze przewodniczył kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski[3].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 1938 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Ponadto otrzymał Order Korony Jugosłowiańskiej II klasy oraz papieski złoty medal Benemerenti[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c S. Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 356–357. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ Biskup Tadeusz Paweł Zakrzewski – Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku. wtg-gniazdo.org. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ W. Piętka: Wspomnienie biskupa, który po ojcowsku leczył rany. plock.gosc.pl, 2021-11-26. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu propagandy polskiej za granicą”. [dostęp 2015-02-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Paweł Zakrzewski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).
- Biskupi łomżyńscy
- Biskupi płoccy
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Jugosłowiańskiej
- Odznaczeni Benemerenti
- Pochowani w bazylice katedralnej Wniebowzięcia NMP w Płocku
- Ludzie urodzeni w Skokach (powiat wągrowiecki)
- Urodzeni w 1883
- Zmarli w 1961